Tales of

Sinnoh

Het had even geduurd, maar dan had je ook wat. Elijah had zich een Abandoned Egg aangeschaft, maar hij had niet gedacht dat daar een Larvitar uit zou komen. Het ei, dat zowat op uitkomen aan het springen was toen hij het aankocht, was vlak na zijn aankoop uitgekomen en Elijah had het met veel geduld getraind totdat hij ongeveer op hetzelfde level zat als Armor. Hij had zijn Larvitar Tyro genoemd en had ondertussen een goede band met de Pokémon. Hij was in het begin wat schuw geweest, maar was uiteindelijk wel warmer geworden naar Elijah en nu liep hij wat schuw achter Elijah aan, zijn nieuwsgierige ogen op zijn omgeving gericht. Elijah had de nodige gereedschappen uit zijn Explorer Kit gehaald om aan zijn tocht te beginnen. Hij stond vol spanning, want hij wist dat hij allerlei soort dingen tegen kon komen in the Underground, wie weet zelfs wel een Fossil. En hij wist dat hij nog veel geld nodig had als hij ooit zo’n machine wilde kopen om ze tot leven te brengen, maar het begin zou wel al gemaakt zijn als hij een fossil Pokémon zou vinden, niet dan? Een brede lach was dan ook om zijn lippen te zien terwijl hij begon met graven en Tyro de stukjes uit liet kiezen waar hij als eerste zou beginnen. De Larvitar leek ook wel enthousiast te zijn. En dan had je Armor, zijn koud stuk staal, dat met een licht verveelde blik achter hun aanzweefde en werkelijk geen idee had wat zo leuk kon zijn aan het rond slingeren met een pikhouweel, maar goed. Ieder zijn ding.

Het ene moment was hij bezig met zijn pikhouweel, het volgende moment kwam er een Zubat irritant om zijn hoofd heen vliegen. Elijah zwierde met zijn hand naar achteren, maar de Zubat zag dit als een uitdaging en liet een schelle, uitdagende kreet horen, natuurlijk weer vlakbij Elijah’s oor. ”Tyro, jaag hem weg met Rock Throw,” zei Elijah geïrriteerd toen de Zubat ook nog eens begon te bijten in zijn richting. Tyro sprong meteen in actie en gooide een steen, wat niet vrij moeilijk te vinden was voor de Rock type, naar de Zubat. De steen raakte de Zubat niet, maar ketste wel bijna tegen hem aan en de Zubat liet geschrokken los, waarna hij al schel krijsend weg begon te vliegen in één of andere richting waar Elijah hem na een tijdje niet meer kon volgen met zijn ogen. ”Bedankt, Tyro,” zei Elijah met een warme glimlach naar zijn Larvitar, welke zijn armpjes vrolijk opstak. Armor had al die tijd maar wat in de lucht gezweefd en Elijah kon zweren dat hij de Steel en Psychic type hoorde grinniken. Nadat hij Armor dan ook een strakke blik had toegeworpen, pakte hij zijn pikhouweel weer goed vast en ging weer verder met graven.

Elijah keek even verwonderd naar zijn pikhouweel toen deze iets hards raakte. Met zijn handen, die hij voor de gelegenheid in stevige, leren handschoenen gewikkeld had, groef hij wat zand weg en fronste even toen hij daar een parelachtig object zag liggen. Hij twijfelde kort. Dit kon hij voor best wat geld verkopen, maar het was geen fossiel. En dat was toch wel zijn doel. Hij bleef kort twijfelen, maar besloot uiteindelijk om het te laten liggen en deed het zand er weer overheen. Misschien dat iemand anders het mee zou nemen als ze het zouden vinden, maar hij wilde nog even verder graven. Hij gaf dan ook een knikje naar Tyro en Armor, waarna hij met zijn pikhouweel weer terug aan de slag ging en iets meer afweek naar rechts om daar verder te graven. Misschien zou hij hier wel een fossiel vinden.

Het duurde niet al te lang eer dat er een Whismur tevoorschijn kwam. Elijah keek er even met een frons naar, maar schudde uiteindelijk zijn hoofd. Het was niet de Pokémon die hij zocht en ook niet de Pokémon waar hij onderzoek naar deed, dus vond hij het niet de moeite waard om de Pokémon te vangen. Even had hij spijt dat hij die parel van eerder niet opgepakt had, maar hij haalde er uiteindelijk zijn schouders over op. Hij had niet kunnen weten dat hij die Whismur tegen zou komen in plaats van een fossiel; dat was het risico van de gok geweest die hij had gemaakt. ”Kom op, we gaan,” zei hij tegen Armor en Tyro. Hij liet Tyro de Whismur niet wegjagen en draaide zich in plaats daarvan om. Hij zou later nog wel eens met zijn pikhouweel aan de slag gaan, maar nu begon hij moe te worden en het onderzoek was tot nu toe toch wat vruchteloos geweest. Hij zou de volgende keer op een ander plaatsje proberen. The Underground in Sinnoh was vrij groot, dus er waren vast nog wel genoeg plaatsen waar hij nog eens kon proberen. Daar was hij zeker van.