Tales of

Sinnoh

”Bommetje!” riep Elijah. Een paar mensen weken al lachend voor hem uit een. In eerste instantie dacht hij dat ze lachten omdat ze het grappig vonden wat hij deed, maar hij ondervond al snel de echte reden waarom er gelachen werd: het zand stond hier nog redelijk hoog en dus landde hij vol op zijn kont toen nadat hij gesprongen was, al werd er gelukkig ook een deel door het water opgevangen zodat hij niet zijn stuitje brak. Een ietwat schaapachtige grijns kwam om zijn lippen terwijl hij om zich heen keek naar de lachende mensen om hem heen. Armor was hem vanaf de kade een tikkeltje droog aan het aankijken en Tyro had zijn armpjes naar hem uitgestoken, een bezorgde blik in zijn ogen. De Rock en Ground type was echter in geen enkele mogelijkheid om dichterbij Elijah te komen en Armor kon hem niet even brengen, dus bestond het vooral uit het zielige bewegen met zijn armpjes en het zwakke geroep. Elijah kwam overeind en rende snel naar de Larvitar toe, waarna hij Tyro oppakte in zijn armen. ”Rustig maar, jongen,” zei hij geruststellend. ”Ik ben oké.” Tyro leek wat rustiger te worden in zijn armen en Elijah glimlachte, waarna hij weer naar de zee keek. De zon scheen fel op zijn blote rug en het zeewater voelde aangenaam aan. Hij schikte Tyro wat beter in zijn armen en ging wat meer het water in, maar wel op zorgvuldige afstand van het gespat zodat Tyro er geen last van zou hebben. Tyro leek wat afgeleid te zijn door het litteken dat diagonaal over zijn borst liep en hield zijn hoofd wat vragend schuin, maar Elijah lachte alleen maar vriendelijk naar hem en besloot om de Larvitar af te leiden door hem op zijn neusje te tikken met zijn vinger. Dat leverde gelach op en al snel was de Larvitar volop aan het bijten naar zijn vinger.