Tales of

Sinnoh

Al snel verscheen de volgend Growlithe. Deze was een heel stuk voorzichtiger dan de vorige. Het probleem was alleen dat Risu niet voorzichtig was. De Pachirisu rende vrolijk op de puppy pokémon af. Deze schrok daar echter zo van dat hij de struiken in vluchtte en daarbij het flesje omgooide. Met een zucht stond Mikazuki op en liep ze terug naar het midden van de open plek. Het flesje raapte ze op, later zou ze die samen met de andere weggooien op een geschikte plek. Voor nu zette ze er een nieuw flesje weg. Het laatste flesje wat ze had meegenomen.


Voor de derde en laatste keer stond het flesje midden in de opening. Mikazuki liep weer terug naar de plek waar ze de voorgaande keren ook was gaan zitten. Ze had het ondertussen voorgenomen dat ze de volgende Growlithe die zou verschijnen wilde vangen. Of deze nou bijzonder was zoals het flesje bij zou moeten helpen, of het een doodgewone Growlithe was. Ze wilde nou eenmaal zo'n zachte waakhond die haar aan thuis deed denken. Dat zou haar een veilig gevoel geven.

Ze was amper gaan zitten of een grommende Growlithe sprong al grommend op het flesje, wat daardoor omviel. De pokémon sprong blaffend een paar keer in het rond om de inhoud. Mikazuki grinnikte, het deed haar denken aan de Growlithe en Arcanine die ze thuis hadden. Dit werd hem. Hopelijk. Ze floot op haar vingers om de aandacht van de pokémon te trekken. Hij leek behoorlijk wat pit te hebben dus zonder gevecht zou ze hem hoogstwaarschijnlijk niet vangen ook. Risu leek het zelfde idee te hebben en ging uitdagend voor de Growlithe staan.

Natuurlijk nam de Growlithe de uitdaging aan. "Risu, Quick Attack, alsjeblieft." Op het nog altijd veel te beleefde commando, zette de Pachirisu de aanval in. Met een hoge snelheid rende ze op de andere pokémon af. Hij koos er voor om Ember af te schieten, wat Risu amper wist te ontwijken. "Growl en dan Bide, alsjeblieft." De Pachirisu gromde kort naar de andere pokémon, voor ze door een laag van wit licht werd omvangen. De Growlithe was niet blij met deze uitdagen en gebruikte Howl om vervolgens Ember op de Pachirisu af te schieten. Hij raakte echter behoorlijk verward toen de Pachirisu amper reageerde op zijn aanval. Er werd nog een keer Ember op haar afgevuurd voor een straal wit licht op de Growlithe werd afgevuurd. Dit leverde behoorlijk wat schade bij hem op. Risu zag er echter ook niet geweldig uit. "Zou je nog een keer Quick Attack willen doen?" vroeg ze haar pokémon. De Pachirisu kwam in beweging en rende snel om de Growlithe heen, voor ze deze vol in de zijkant raakte. In de tussentijd had Mikazuki een pokéball tevoorschijn gehaald, die ze richting de Growlithe gooide. Hij werd al snel in de bal opgezogen, voor die begon te schudden. Eens zien of hij met haar mee wilde komen.

Net zoals de eerste keer dat ze een pokémon had geprobeerd te vangen, klapte de pokéball open en verscheen de pokémon weer. Deze keer ging het vervolg er echter wat minder vredig aan toe. Waar de Dratini rustig vanuit het water had toegekeken, ging de Growlithe in de tegenaanval. Risu werd vol geraakt door de bite en gilde het kort uit. Gelukkig hield de Growlithe niet continu vast. "Quick Attack, alsjeblieft." De Pachirisu wist net niet op tijd weg te komen van de Growlithe en werd geraakt door de Ember die hij op haar afvuurde. Het zag er niet erg goed uit voor haar pokémon. Met een beetje pech zouden ze dit gevecht nog verliezen ook. "Probeer Growl en dan nog een keer Quick Attack?" stelde ze aan haar pokémon voor. Iemand zou haar een lesje moeten geven in het geven van directe opdrachten in plaats van beleefde vragen. Risu gromde naar de Growlithe voor ze er met een enorme snelheid op af sprintte en hem nog een keer vol van voren raakte. Mikazuki greep haar kans en gooide voor de tweede keer de pokéball tegen de Growlithe. De puppy pokémon werd erin opgezogen en de bal begon opnieuw te schudden. Hopelijk zou het deze keer wel lukken.