Tales of

Sinnoh

Een lichte glimlach gleed om haar lippen terwijl ze met de hengel naar een afgelegen plekje ging om te gaan vissen. Haar eerste prioriteit was het zoeken van Darren geweest – en ze vermoedde dat hij wel tot een evenement zoals deze aangetrokken werd – maar nu dat ze die hengels zag en zag dat ze gratis mocht vissen op Pokémon kon ze het natuurlijk niet laten. Ze was nog maar pas in Sinnoh, maar ze wilde haar team zo snel mogelijk uitbreiden zodat ze zo snel mogelijk aan de eerste gym kon beginnen. Ze was vrij ambitieus op dat vlak en ze had er alle vertrouwen in dat ze het samen met haar team voor elkaar ging krijgen, al moest ze nog steeds nadenken in wat ze Dayla wilde evolueren. Ze glimlachte toen Dayla naar haar toe kwam en streelde haar liefdevol tussen haar oortjes, waarna ze ook Lark een aai over zijn bol gaf. De Absol was iets terughoudender in het tonen van affectie, maar ze kon duidelijk aan hem zien dat hij het fijn vond. ”Daar gaan we dan!” riep Iris enthousiast, waarna ze haar hengel naar achteren liet gaan en vervolgens over haar schouder zwierde. Ze volgde de dobber vol spanning en keek toe hoe deze op het oppervlakte belandde, benieuwd zijnde welke Pokémon ze als eerste op zou vissen. Als er al eentje zou bijten, that is.

De dobber begon niet veel later te bewegen en Iris trok de Pokémon naar boven, de Slowpoke bestuderend die tevoorschijn kwam. In haar hoofd ging ze razendsnel na wat de eindevolutie van deze Pokémon zou zijn en hoe ze hem het beste in haar team kon gebruiken, maar ze schudde na een paar seconden twijfelen haar hoofd. Een Slowking, zelfs als hij kon Mega evolueren, was nu niet echt wat ze zocht voor haar team. ”Sorry, Slowpoké, maar ik ga je weer terug vrij laten,” sprak ze met een sympathieke glimlach om haar lippen, waarna ze hem voorzichtig losmaakte van de dobber en hem weer in de zee liet zakken. Dayla en Lark gaven beiden een knikje ten teken dat ze haar keuze begrepen en Iris liet haar dobber weer terug in de zee zakken, benieuwd zijnde naar wat ze als volgende op zou vissen. Een Slowpoke was helemaal niet slecht voor de eerste keer en het liet haar nieuwsgierig zijn naar wat zich nog meer in de zeeën van Sinnoh bevond.

Haar dobber begon vrijwel daarna weer naar beneden te zakken en nieuwsgierig zijnde haalde ze de Pokémon naar boven, waarna ze even fronste met haar wenkbrauwen en zelfs haar Pokédex tevoorschijn moest halen om de Pokémon voor haar te scannen omdat ze geen idee had wat dit ding was. Een Water en Poison type, blijkbaar. Iris keek er even nadenkend na, maar besloot om er uiteindelijk toch niet voor te gaan. Ze wist dat haar tijd er bijna op zat om te vissen en dat ze misschien nog één Pokémon op kon vissen voordat ze de hengel weer terug moest brengen, maar ze besloot die gok maar te wagen. Ze liet de Pokémon dan ook weer voorzichtig in de zee zakken en keek weer naar Dayla en Lark, die haar weer een knikje gaven. Ze wist dat zij met alles akkoord zouden gaan wat Iris zou willen en dat het hun niet veel uitmaakte wie hun nieuwe teamgenoot ging worden. Iris liet de hengel dan ook weer met zelfvertrouwen in de zee zakken en kneep haar ogen ingespannen samen, wachtend op het volgende resultaat. Hopelijk was het goed.

De dobber verdween vrijwel meteen weer in het water en Iris trok de hengel naar boven, waarna er een brede glimlach om haar lippen kwam. Krijg nou wat, een Totodile! Het wezentje was vrolijk heen en weer aan het bewegen terwijl hij zijn kaken stevig om de dobber klemde en Iris aarzelde niet om hem naar binnen te halen. Ze pakte snel een Poké Ball uit haar rugtas en vergrootte deze door op het middenstukje te duwen, waarna ze de Poké Ball voor de Totodile legde. ”Zin om deel uit te maken van het beste team van heel Sinnoh?” vroeg ze op een uitdagende, zelfverzekerde toon aan hem, de ogen ontmoetend van het wezentje. Ze wist één ding heel zeker: als ze de Totodile in haar team zou hebben, dan zouden haar tegenstanders echt veel moeite krijgen met haar om haar te verslaan. Daar was ze zeker van.