Tales of

Sinnoh

”Igneel, richt je Fire Blast op die muur daar voor hem!” commandeerde Ace zijn Houndour. Misschien een beetje een drastische maatregel, maar het leek hem duidelijk dat de dief voor hem een vrij atletisch figuur had, want Ace begon echt moeite te hebben met hem bij te houden. En hij liep elke dag vijf tot tien kilometer hard, kun je nagaan. De Fire Blast liet de dief duidelijk schrikken en als dat hem niet liet stoppen, dan was het wel het witte gloeien van Igneel toen ze uiteindelijk tot stilstand kwamen. Ace probeerde de verbijstering uit zijn blik te houden toen er niet veel later een Houndoom voor zijn neus stond. Een kleine glimlach kroop op zijn lippen, welke een bijna brede grijns werd toen de dief geschrokken de handtas die hij had gestolen naar Ace wierp. Ace ving hem zonder problemen op en sloeg geen acht meer op de dief die schreeuwend wegrende. De zwarte vlek op de muur was slechts een herinnering aan wat Ace had gedaan om de dief te stoppen en hij zou hier waarschijnlijk een berisping voor krijgen als een mede-Ranger dit zag, maar dat was nu niet zijn zorg. Hij legde een hand op de kop van zijn Houndoom en een zeldzaam moment van affectie werd tussen de twee gewisseld voordat Ace zijn hand weghaalde en de Houndoom een knikje gaf, tevreden zijnde met het resultaat wat hij voor zich had. Dit maakte zijn miserabele dag meer dan goed, dat was één ding dat zeker was.