Tales of

Sinnoh

De arrogantie van Jaws begon een probleem te vormen voor Ace. Niet alleen dacht hij dat hij de ster van het team was, maar hij nam dikwijls het voortouw, tegen de orders van Ace in. ”Jaws,” snauwde Ace waarschuwend, maar zijn Croconaw was er al vandoor, achter een dief aan. Zijn tanden begonnen een ijslaag te vormen en als Ace op dat moment niet tegen Blade had gezegd dat hij in moest grijpen, dan had de dief waarschijnlijk geen benen meer gehad. Een woedende blik was te vinden in Ace’s ogen terwijl hij dichterbij kwam en de Croconaw hardhandig aan zijn arm trok. ”Het is niet omdat je een Shiny bent en omdat je de enige verdomde Shiny was die ik uit die zee kon vissen dat je gewoon alles mag doen en laten wat je wilt. Je zit in míjn team dus je luistert naar míjn orders, ben ik daar duidelijk in, Jaws?” De twee stonden nijdig tegenover elkaar en Jaws liet een diepe grom ontsnappen, waarna hij hard brulde en vervolgens wit begon te schijnen. Het was de zoveelste evolutie dat Ace op korte tijd had meegemaakt dat hij er niet meer van schrok. Met de training waar hij zijn Pokémon doorheen hielp, was het slechts een mum van tijd eer dat iedereen geëvolueerd was. En plotseling stond er een Feraligatr voor hem die dreigend boven hem uittorende, maar Ace was daar allerminst van onder de indruk. ”Doe maar,” zei hij kil tegen de Water type. ”Ik daag je uit. Maar geloof me, als ik vind dat je niet binnen dit team past, dan vlieg je nog sneller de Wonder Trade in dan je denkt en als je me hier en nu aanvalt, is dat toch een overweging die ik ga maken.” Dat hielp. Jaws sloeg zijn armen nijdig over elkaar heen en keek vervolgens weg van Ace, waarop Ace een diepe zucht inhield. Kon het dan nooit eens simpel gaan met zijn team?