Tales of

Sinnoh

Someone tell him again, waarom was hij ook alweer helemaal naar de andere kant van Sinnoh gereden voor een Beach Party? En waarom liep hij hier nu met een huurhengeltje? Hij voelde zich net een onhandelbare puber die door zijn ouders op zomerkamp weg was gestuurd om daar effe zijn agressie kwijt te stomen, en begeleiders huilend therapie te laten zoeken zo rond de periode eind-augustus, begin-september. Wait, dat klonk eigenlijk fairly als zijn Sinnoh-reis tot nu toe - tenminste van zijn vaders kant die hem onteerd had, ripperoni's. Maar c'est bon! -handenklap- Sylvester had er iets op gevonden, want hij ging dus echt niet zelf deuzig aan een hengel lopen sjorren. Imagine. Die vernederende deuk in zijn ego zou er nooit meer uit te krijgen zijn. Luid hoestend door de shag die hij verder totaal niet uit de zak van een middelbare vrouw had gevist (haha, puns), liep het gevaarte van een coördinator langs de oevers, met zacht uitgedrukt nogal lak aan 'sst, stil zijn s.v.p. er wordt hier gevist' en de fronsende blikken van al aanwezige mensen. Moet je ze nu zien zitten achter hun stok, het annual fishing corps. Wild dravend en hobbelend achter elkaar aan, stormde zijn hele kit aan hondachtige Pokémon doodleuk het water in. Wel een stukje verderop, uiteraard, zodat de geschrokken waterschepsels mooi zijn kant op kwamen gezwommen. 'H-here, sir?' vroeg de schriel ogende jongeman schuchter. De jonge knul droeg alle spullen voor hem en ging het daadwerkelijke viswerk voor hem doen, tegen betaling van een mooi handje Pokémunnies van Uncle Sylvester. Dat hij niet had. Maar wat niet weet, wat niet deert. "ARMANI!" blafte Syl opeens luid richting het gepiep en gegrom, daarmee half de trommelvliezen van het joch naast hem scheurend. Een seconde later volgde het gekletter van emmers en hengels die de kapot geschrokken jongen uit zijn handen had laten donderen. "Stop being a mistake. Behave, Mon Dieu, can't take you anywhere." Takkenbeest dat het ook was soms. Nu pas had hij aandacht voor thingamawhat, what's his name.. even deed hij nog puffend aan zijn peuk een bedenkelijke poging om op de naam van de knul te komen, maar besloot dat het eigenlijk niet zo zijn tijd waardig was. Met een arrogante snuif schudde hij zijn zwart-witte lokken uit zijn gezicht, knoopte zijn eveneens zwart-witte colbertje dicht en inhaleerde even uitgebreid aan zijn sigaret in weken. "Yes, here is fine," gaf hij uiteindelijk maar eens onverschillig antwoord. Driftig trapte hij een opvouwbaar stoeltje open en plantte er zijn achterste in neer, waarna hij al zijn bont opzette en daarmee onbewust een ontplofte Galarian Zigzagoon imiteerde. Ondertussen maakte de jonge knul koortsachtig alle spulletjes gereed, met bevende handen en gejaagde bewegingen. Nou, ga vissen jong. Pak je wurmpje. Een hoog zeurstemmetje dat hij in zijn hoofd al denigrerend aan het joch gegeven had, klonk protesterend in zijn gedachten: 'Ik probeer.' Ja doe dan.

Mede mogelijk gemaakt door Jaz   

Zijn roodharige puistachtige minion had eindelijk een wurm aan de haak gekregen, bless his soul, en gooide nu met bibberende onzekere tienervingertjes de hengel uit. Mooi, kon hij zich tot belangrijkere zaken richten. Wisselend van zijn ene bilhelft naar de andere in het krakkemikkige vissersstoeltje, hengelde Sylvester zelf iets op tussen zijn bont en pelsjes: namelijk een oeroude, uitklapbare telefoon, size koelkast, jaar nul. Snuivend schoof hij weer een beetje heen en weer op de stoel, sloeg een been over het andere been. Zitten was vermoeiend. "Mother?" schetterde hij in het oude ding terwijl hij een aantal keer in de buurt van zijn lies kneep, omdat hij nog net niet dat stukje opvoeding miste om in vol zicht aan zijn kruis te zitten krabbelen door de te strakke desginer-pantalons. "Remember when you told me you wanted a guppy?" Een vaag gebrabbel aan de andere kant van de lijn. "No, a guppy, not a puppy." Hij nam eens even een lekkere diepe prettige haal van de vanillepeuk in zijn sigarettenhouder terwijl hij luisterde naar wat er gekwekt werd, verdiende hij best wel dubbel en dik eigenlijk.

Zijn mondhoeken krulden opeens smalend om. "Well - do I have a surprise for you. I've already caught one, Mother. Yes, really. And a rare one at that. Endangered, even. You'll be the talk of the town, the trendsetter on top - and those crude cows at bingo night? Will they have a bitter pill to swallow! Shunned, you'll be, Mother, out of pure envy. Unless, of course, you planned on breeding the fish as fresh food for your Puruglies. What was that? No, I know. I know. Even so, I'm certain that -"

"M-mister Linoone.. Zigzagoon, uhm.. Papa Razzi - Monsieur Krueger, sir?"

"What is it!" snauwde Syl met een hand over de hoorn, duidelijk geïrriteerd.

"I.. I caught something."

Een momentje stilte.

"... So duh, reel it in, maybe?"

Idk just a suggestion.

Strak van de zenuwen deed de jongen daar halsoverkop een poging toe, stevig draaiend aan de slinger van de molen om de lijn binnen te halen. Er kwamen kleine bubbeltjes naar boven drijven, die net boven de oppervlakte weer uiteen spatten. Een sjor aan de haak. En toen - iets blauws. Zonder te kijken wat het was, wat het deed, of hij er iets aan had, en of het daadwerkelijk een superdeluxe endangered beest was, zoals beloofd, dribbelde Syl al zo huppateetje uit het omkieperende stoeltje oorlogszuchtig naar voren om PATS PATS PATTAPATS kom vechten dan zijn zweep tegen de bult te knallen. Daarbij stootte hij onbewust ruw het joch van zijn plek, die voorover het water in werd gelanceerd. Oy vey. Aandacht wilde hij er nu niet aan besteden - hij was te druk bezig met een Pokéball tegen het ding te smijten. Een moment voordat het aquatische schepsel de bal in flitste, zag hij het pas. De klauwen. De bek vol scherpe tanden. En als allerlaatste, voordat de Pokéball weer sierlijk in zijn palm terecht kwam, een geschrokken 'Totodile?'

O. Syl negeerde de sputterende jongen in zee, die duidelijk niet kon zwemmen, en haalde zijn koelkast van een telefoon weer tevoorschijn. Er klonken zachte bliepjes van de ingedrukte toetsen. Een herhaaldelijk getuut. Kort wat gekraak.

"Mother? It might not be a guppy, after all.."
Hij staarde even met een klein fronsje naar de bewegingloze Pokéball in zijn handpalm.
"I think I got you a new handbag instead."