”Afmaken met een Psybeam, Reflecta,” sprak Chase koeltjes terwijl hij naar de Budew knikte. Het was vrij simpel om tegen een aantal Budew te vechten; hij wist wat voor een beperkte moveset ze hadden en hoe makkelijk het was om ze te verslaan als ze nog geen andere aanvallen kenden. En ze kenden als het goed was ook geen TM’s zoals zijn Budew, dus dat maakte het voor Reflecta nog gemakkelijker om er een einde aan te maken. Het witte gloeien van Reflecta was dan wel verwacht, maar toch vond Chase het nog altijd een prachtig schouwspel om te aanschouwen; zijn Kirlia veranderde binnen een mum van tijd naar een grotere vorm en een goedkeurende blik ontstond in zijn ogen toen hij de Gardevoir voor zijn neus zag staan. Met zijn Pokédex scande hij snel de potentiële aanvallen die erbij waren gekomen en gaf hij een knikje naar haar ten teken dat hij tevreden was. Flora kwam ook snel dichterbij gelopen om de nieuwe Pokémon te aanschouwen en een enthousiaste blik verscheen in haar ogen toen Reflecta zich naar haar toeboog en vrolijk lachte. Dat was dan weer één Pokémon meer die klaar was voor de volgende gym battle bedacht hij zich met een goedkeurende glimlach om zijn lippen.

Chase’s blik werd getrokken door een zacht geklap dat niet bepaald weergalmde door het bos, maar wel hard genoeg was om zijn aandacht te trekken. Ook Reflecta draaide zich om en zweefde iets dichterbij haar trainer, haar ogen licht samen geknepen. Ze vertrouwde de jongen niet direct, maar dat deed Chase ook niet en geruststellend raakte hij haar even aan met zijn hand. ”Het gevecht is vrij gemakkelijk als je een typevoordeel hebt,” antwoordde hij koeltjes. ”Persoonlijk houd ik meer van uitdagendere gevechten, maar ze was dichtbij het evolueren en Eterna Forest was een snelle keuze.” Zijn blik gleed kort over de jongen heen, maar hij merkte niet meteen iets ongewoons op. Er stond een Nidoran aan zijn voeten en een Misdreavus danste om zijn hoofd heen, wat voor Chase al liet beslissen dat het in elk geval geen sterke tegenstander kon zijn als dat zijn enige Pokémon waren. Een beginner? Most likely. ”Wat brengt jou hier?” vroeg hij koeltjes, waarna hij een sigaret achter zijn oor tevoorschijn haalde en deze rustig opstak.

Chase kantelde zijn hoofd lichtjes toen de jongen zijn woorden sprak. ”Iedereen moet natuurlijk de kans krijgen om bij te kunnen leren,” sprak Chase op een kalme toon. ”Al zal het dan wel snel genoeg duidelijk worden als het hun roeping toch niet is en ze er beter mee kunnen stoppen.” Hij haalde zijn schouders op. Soms probeerde je iets en soms ging je dan heel hard op je bek. Dat was nu eenmaal het leven. Hij had vrij veel aanleg voor het bedenken van strategieën en was nog niet tegen dit probleem aangelopen, maar hij kon afleiden uit de woorden van de jongen dat dat niet voor iedereen het geval was. ”Bedankt,” sprak hij koeltjes toen de jongen hem feliciteerde met de evolutie van Reflecta, al leek zijzelf daar niet onder te ontspannen. ”Wat doe jij dan in het dagelijkse leven?” vroeg Chase op een kalme toon. Gezien het commentaar dat de jongen gaf, zou hij denken dat de jongen ook een trainer was. Of misschien was het gewoon iemand met veel kritiek, dat kon natuurlijk ook. Als Chase ergens kritiek op gaf, dan was dat meestal wel met een gegronde reden. Het deed hem afvragen of de jongen tegenover hem ook zo was, al nam hij aan dat hij daar gaandeweg in het gesprek dan wel achter zou komen. Hij was vrij goed in het lezen van anderen.

Een licht geamuseerde glimlach gleed om de lippen van Chase. Hoewel Reflecta duidelijk haar twijfels leek te hebben over de jongen – wat hij haar niet kwalijk kon nemen want de jongen had een vrij twijfelachtige vibe om zich heen hangen, eentje die Chase ook nog niet goed kon peilen – kon hij zich in de standpunt van de jongen wel vinden en vond hij hem niet zo heel erg in omgang. Maar goed, het gesprek was nog jong. Misschien zou hij er straks wel anders over denken. Dat was dan voor straks. Chase hield er niet van om over dat soort dingen te har dna te denken en vond dat liever gaandeweg uit. Met vooroordelen hebben bereikte je immers niet veel in je leven. Hij besloot om er niet meer verder op door te gaan en zich in plaats daarvan op een ander onderwerp te richten, beginnend met wat het doel van de jongen was. Reflecte vernauwde haar ogen kort naar de Misdreavus die haar kant op kwam zweven, maar gaf haar uiteindelijk wel een klein, begroetend knikje. ”Klopt,” bevestigde Chase kalmpjes. ”Ik heb een tijdje terug mijn eerste badge gewonnen en ben nu aan het trainen voor mijn tweede.” Hij gaf een knikje naar zijn Gardevoir om aan te geven dat zij deel uitmaakte van die training. ”Heb je al nagedacht over wat je volgende stap is?” vroeg hij toen kalmpjes. Misschien kon hij de jongen wel wat tips geven als hij dat zou willen. Hoewel hij het zelf niet echt nodig had, wist hij dat er veel trainers waren die wel een helpende hand konden gebruiken en als hij ze daarmee een plezier zou doen, waarom ook niet?