Een lichte grijns was om haar lippen te zien terwijl ze zichzelf bekeek in de spiegel. Ze had een rode jurk aangetrokken met aan de zijkant een split en aan de voorkant een diep decolleté. De jurk accentueerde net de juiste vormen en dat was precies wat ze wilde hebben, want ze ging een avondje hangen in de kroeg en ze had gewoon zin om nog eens wat leuke kerels te bekijken, al dacht ze dat er vrij weinig avances waren waar ze vanavond op in zou gaan. Maar goed, ze zou wel zien. Ze had Slicer en Snowflake in hun bal gelaten en ze verstopt in een lade op het bureau in haar appartement. Mocht er iemand zo achterlijk zijn om in te breken, dan zouden ze Slicer en Snowflake in elk geval niet zo snel vinden. Niet dat Slicer het ongestraft aan zich voorbij zou laten gaan als ze hem zouden stelen. Amunet grijnsde al bij het vooruitzicht hoe een dief onaangenaam verrast zou worden door Slicer’s scherpe klauwen als hij in de gaten zou hebben dat het niet Amunet was dat hem uit de bal had gelaten. Amunet trok haar rode hakken aan om haar look af te werken, wierp een handkusje naar haar spiegelbeeld en verliet toen haar appartement. De kroeg waar zij altijd ging drinken, was niet ver van hier en Amunet trok zich weinig aan van de kerels die zich tegen de muur op hadden gesteld en naar haar aan het fluiten waren. Ze wiegde net iets sensueler met haar heupen toen ze aan ze voorbij ging en grijnsde toen ze hun hoorde joelen. Mannen waren zo fucking makkelijk. Ze gooide de deur van de kroeg open, keek om zich heen en nam het eerste het beste plaatsje aan de bar in beslag, waarna ze haar ene been elegant over het andere deed, haar arm op de bar liet leunen en haar goudkleurige ogen naar de barman richtte. ”Tequila Sunrise,” was het enige wat ze zei, waarna ze met haar gemanicuurde, rood gelakte nagels op de bar tikte, haar verveelde gouden blik rond de bar laten glijdend. Algauw ving ze de blik van een man met blauw haar die er niet verkeerd uitzag en ze hield haar hoofd een beetje schuin, waarna ze hem een plagerige knipoog gaf. Eens zien hoe hij zou reageren.
Als hij niet flink pissig was op het moment dan had hij waarschijnlijk nooit zijn weg een bar in gevonden. Maar soms hielp alcohol, ook al betwijfelde hij of het deze keer genoeg zou zijn. Mega 2 en 10 had hij uit hun pokeballs gelaten en de twee pokemon zaten hem wat bezorgd aan te kijken. Vooral toen hij het ene na het andere glas naar binnen werkte. Zijn tolerantie was hoog, dat was misschien de enige reden waarom zijn pokemon nog niet ingrepen. Er gebeurde hier ook niks interessants in de bar, behalve dat het merendeel van de mensen hem aan het irriteren was. Toen er een dame dan ook naar hem leek te kijken, raakte hij alleen maar meer geïrriteerd en sloeg hij nog een glas achterover. Nee, hier had hij geen zin in vandaag.
Amunet probeerde de blauwharige man te peilen toen hij niet echt inging op haar avances en in plaats daarvan nog een glas achterover sloeg. Het arme schaap zag eruit alsof hij een zware avond achter de rug had en Amunet was zeker niet de beroerdste om daar op in te pikken. En dus stond ze overeind en liep ze traag op hem af, haar heupen wiegend voor meer effect. Ze hoorde gefluit achter haar, maar ze draaide zich niet om en hield haar goudkleurige ogen op de man gefixeerd. Hij was knap en zag eruit als een vrij interessant figuur. Ze zag dat hij twee Pokémon bij zich had, twee starters, maar van twee verschillende regio’s. Hmm. Interessant. Ze nodigde zichzelf uit door op de barkruk naast hem te gaan zitten, haar Tequila Sunrise die ze daarnet besteld had in de hand. ”Zware avond?” vroeg ze met een zachte stem aan hem, een slokje van haar drankje nemend en hem daarna op de toog zettend. Haar kruk stond zo dichtbij de zijne dat hun knieën elkaar bijna raakten en Amunet schoof expres een klein stukje verder door zodat dat ook effectief gebeurde. Ze zou wel zien hoe hij zou reageren.
Waar hij misschien had gehoopt dat zijn twee pokemon een beetje moeite zouden doen om anderen bij hem weg te houden, deden ze dat totaal niet en leken ze alleen maar een bezorgd oog voor hem te hebben. Vaak dronk hij niet, maar dit was een van de avonden dat hij het wel deed en snel genoeg zou waarschijnlijk blijken dat zijn tollerantie niet zo hoog lag. Vooral niet toen de vrouw ook nog eens besloot om naar hem toe te komen en naast hem te gaan zitten. Hij vernauwde zijn ogen naar haar en nam nog een slok van zijn glas. Ondertussen zocht een van zijn handen naar het mes dat in een van zijn zakken zat, maar haalde deze er nog niet uit. "Gaat je niets aan, hm?" En met die woorden draaide hij zich weer terug naar zijn glas. Als ze wat zou proberen, dan zou dit mogelijk niet goed aflopen voor haar.
