Tales of

Sinnoh

Yes, ze had een hengel weten te fiksen! Met een grijns van oor tot oor stapte Hayley de houten kade op. Dit ging een makkie worden. Ze had vroeger zo vaak met haar vader een hengel uitgeslagen om voor het avondeten te zorgen (arme Magikarp..). Dat ze iets zou vangen was voor haar geen vraag meer, maar ze was natuurlijk uit op de hoofdprijs. De man van de hengelverhuur had gezegd dat er al een paar mensen waren die een hele speciale Pokémon aan de haak hadden geslagen.. Nu maar hopen dat er nog wat moois voor haar tussen zat!

Ze plantte haar kont op de kade en terwijl ze met haar benen over de rand bungelde, slingerde ze enthousiast de lijn voor zich uit. Lilo zat op haar schouder en volgde de dobber die met een boog door de lucht zwiepte met haar bijzonder gekleurde oogjes. Hij lande met een plop in het rustig golvende water van de zee. En nu wachten..

Lilo maakte een enthousiast geluidje. Hayley zag het ook. De dobber bewoog! Gespannen wachtte ze tot ze iets voelde trekken, waarna ze meteen de hengel omhoog haalde. Een grote roze Slowpoke kwam tevoorschijn. Niet helemaal waar ze op gehoopt had, maar de lome blik in zijn ogen maakte haar wel aan het lachen. "Wat denk jij, Lilo?" vroeg ze aan haar Mincinno, terwijl ze de Slowpoke naast haar neerzette en hem even onder zijn kin kriebelde. Lilo keek vanaf haar schouder naar het grote roze beest en schudde toen wild met haar kopje. Echt niet! Hayley grinnikte en probeerde de Slowpoke toen voorzichtig terug het water in te duwen. Ze moest flink wat kracht zetten voor de Pokémon leek te besluiten weer in beweging te komen. Met een grote plons eindigde hij in het water en gooide ze daarna haar hengel weer uit. Benieuwd of er nog meer zat.

Het duurde even voor ze weer beet had. De Slowpoke had met zijn logge lijf waarschijnlijk alle vissen weggejaagd. Maar, dat gaf niet. Hayley had geen haast. Ze vond het heerlijk aan het water en ze was goed ingepakt met een grote rieten hoed en lange luchtige kleding zodat ze niet zou verbranden. Haar gedachten dwaalden af naar wat ze allemaal nog wilden gaan opzoeken deze zomer. Sunnyshore City was de volgende stop.. Daarna misschien wel het eiland, als ze genoeg bij elkaar wist te sparen voor een ticket.

Lilo was ondertussen op haar schoot geklommen en dommelde langzaam weg in de warmte van de zon. Een briesje stak op en Hayley sloot even genietend haar ogen, waardoor ze niet door had dat haar dobber weer bewoog.. Ze voelde plots een ruk en meteen schoten haar ogen weer open. Ze trok van schrik misschien iets te hard aan de hengel, waardoor ze wat naar achteren viel en Lilo wild van haar schoot werd geworpen. Uit het water kwam een.. Ja, wat was het eigenlijk? Met grote ogen keek Hayley naar het kleine schattige blauwe ding. "Hey," groette ze vriendelijk, terwijl ze de Pokémon voorzichtig naast zich neer zette en toen met haar andere hand in haar rugtas rommelde om hier haar pokédex tevoorschijn te halen.

Wat ze las op het schermpje deden haar ogen groot worden. Wow, was dit echt een Phione? Ze had wel eens plaatjes gezien in de boeken op school, maar nu ze er één in het echt voor zich had kon ze het bijna niet geloven. Oh my Arceus, hebben! Snel griste ze naar haar dierbare pokéballs die ze als cadeautje voor haar reis van haar ouders had gekregen. Ze wilde stiekem niet weten hoeveel dit ze gekost had, dus ze had besloten haar team heel zorgvuldig uit te gaan zoeken. Deze Phione kon ze echt niet laten gaan... Ja, hebbes! Ze haalde één van de ballen uit haar rugtas en drukte die toen meteen tegen het wezentje. Ze wist niet precies of dat was hoe je het moest doen, maar de pokéball klikte gelukkig open en zoog de Phione naar binnen. Gespannen draaide ze de bal naar zich toe en staarde ze naar het knipperende lampje. Alsjeblieft alsjeblieft alsjeblieft blijf zitten. Hoe mooi zou het zijn als ze tegen haar ouders kon vertellen dat de eerste Pokémon die ze had gevangen een Phione was!

Jaa, het lampje ging uit! Ze had 'm! Van blijdschap slaakte Hayley een kreetje, waardoor de vissende mensen om haar heen even een geïrriteerde blik op haar wierpen. Ssst, je jaagt de vissen weg! Maar de jonge albino gaf er sjoege aan. Ze legde de hengel naast haar neer, pakte Lilo op, en begon toen vrolijk een aantal rondjes te springen terwijl ze de pokéball in de lucht hield en de Mincinno tegen zich aan drukte. "Het is gelukt, het is gelukt!" riep ze blij. Zie je nou wel, dit kon ze prima. Een Phione.. Ha! Dat deed niet iedereen haar zomaar na (ook al was dit stiekem puur geluk).

Blij ging ze weer op haar kont zitten en haalde ze de Phione tevoorschijn. Lilo, een beetje duizelig van het gedraai, krabbelde vlug weer op haar schouder en keek vanaf een veilige hoogte neer op het wezentje op haar schoot. Met een grote grijns begon Hayley het hoofdje van de Phione te kriebelen. Haar wangen voelden zacht aan en deukte een beetje in toen ze haar vingers er in drukten. De Phione vond het blijkbaar kietelen en maakte een geluidje wat klonk als lachen. "Ik noem je... Moana!" besloot Hayley toen. Een gepaste naam voor een Sea Guardian, al vond ze zelf.