Tales of

Sinnoh

Er was een strandfeest georganiseerd. Niet iets waar ze graag aan mee had willen doen, maar aan de andere kant was het wel een goede manier om haar gloednieuwe kleding te laten zien. Het was nog binnen de regels, al was het nog maar nét. Rustig hielt ze de parasol over d'r hoofd, om er voor te zorgen dat de zon niet in haar gezicht scheen. Xanti was blijven staan bij een van de tentjes. Het leek iets vis-achtigs te zijn. Een huivering gleed over de rug van Izara heen en ze draaide de parasol een keertje in het rond. Ze haatte vissen, maar het zag er naar uit dat haar pokémon het leuk leek. De jonge vrouw zuchtte eventjes, vroeg om een van de hengels en duwde 'm in de handen van haar pokémon. "Goed, ik zal je zeggen wanneer je beet hebt, oké? De rest is aan jou." De shiny Drowzee keek haar met een geliefde blik aan en knikte daarna, helemaal in z'n nopjes dat die dit mocht doen. Ze zetten een stoel op bij het water en keek toe hoe haar pokémon met zijn psychische krachten de dobber in het water wist te gooien en nu geconcenteert naar de dobber zat te staren.

Ze had heel even d'r ogen gesloten en genoot van de zon die scheen op haar lichaam. Ze had zich gelukkig goed ingesmeerd, dus kans op verbranding was er bijna niet. Maar dat betekende wel dat ze goed onder de parasol moest blijven zitten. Xanti maakte een vrolijk geluidje en toen ze haar ogen open deed en over de rand van d'r zonnebril heen keek, zag ze dat haar Drowzee een andere pokémon had opgevist. Een zeehond achtige pokémon, een Seel. Izara zuchtte zachtjes en kwam iets overeind, terwijl Xanti haar vrolijk aankeek en zo te zien zich af vroeg wat ze wilde dat hij er mee deed. "Nee," sprak ze op een rustige toon en met een flik van haar hand, wees ze aan de Drowzee om de pokémon terug in de zee te gooien.

[Izara laat de Seel gaan en doet nog een poging]

De Drowsee leek opvallend vrolijk te zijn met deze vangst en Izara opende lichtelijk geïrriteerd haar ogen. Er hing een zeehondje, nog een maar anders dan de andere, aan de kant en deze klapte vrolijk naar Xanti. De Drowsee klapte vrolijk mee en deed een poging om te gaan spelen met het zeehondje. Izara moest toegeven dat ze geen idee had welke pokémon dit was en besloot om haar pokédex erbij te halen. Deze gaf aan dat 't om een Popplio ging, een pokémon die 't goed zou doen in een contest. Maar was het een pokémon die zij in haar team wilde hebben? Eigenlijk niet. De jongevrouw zuchtte en kwam rustig overeind. "Xanti, gooi 't terug," sprak ze kalmpjes tegen haar shiny pokémon. Deze keek haar eventjes verdrietig aan, maar liep daarna toch de Popplio terug het water in. Daarna ging hij aan de rand van het water zitten, met de hengel in het water en gooide deze opnieuw uit. Izara hoopte dat deze keer er wel iets nuttigs uit zou komen.

[Izara laat de Popplio gaan en doet een laatste poging]

Het bleef eventjes stil en ze had geen idee wat er aan de hand was. Eventjes had Izara het idee dat ze in slaap was gevallen. Tenminste, dat was totdat ze het opgewekte geluidje van Xanti hoorde. Een van haar gouden ogen ging open en voor haar zat een kikker, een blauwe kikker, die haar vrolijk zat aan te kijken en een tong uitstak om d'r een lik te geven. Met een goede zwaai van een arm, smeet ze de kikker van haar stoel af en Xanti rende er naar toe alsof het gewond was. Izara zuchtte zachtjes en keek toe hoe de shiny Drowsee een poging deed om de kikker terug in het water te gooien. "Nee, Xanti. Blijf staan," zei ze op een rustige toon, waarna ze uit haar tas een pokéball pakte en deze in de richting van de Froakie gooide. Immers was dit toch de laatste pokémon die ze kon opvissen.

[Izara doet een vang poging op de Froakie]