Ze had haar eerste pokemon weten te ontvangen van de professor en had al een plan uitgestippeld van wat ze wilde gaan bereiken als breeder. Het zou misschien niet het makkelijkste zijn om naartoe te werken, vooral niet omdat ze nog geen pokemon had die in de egg group paste waar ze mee wilde gaan werken, maar ze had ook daar al een idee voor bedacht. Ze wist dat het geld nodig zou gaan hebben om het te kunnen realiseren. Maar gelukkig had ze dat wel van haar ouders geleerd, de mogelijkheden om meer geld te krijgen. Misschien was dat dan ook de reden dat ze de Fire Stone mee had genomen, ondanks dat ze er zelf niks aan ging hebben. Beyla zat rustig op haar schouder, terwijl ze onderweg waren naar het strand. Ze had tenslotte wel vernomen dat hier een beach party gaande was, ook al had ze zelf nog niet echt vaak de kans genomen om naar een strand toe te gaan.
Als Amunet haar kostbare tijd ging besteden aan zoiets als een strandfeest, dan deed ze dat natuurlijk wel in stijl. In een rode bikini gehuld die weinig aan de verbeelding overliet en met haar haren los – die tot haar onderrug reikten – liep Amunet met een kleine grijns om haar lippen over het strand. Ze had Snowflake en Slicer in het Pokémon Center gelaten omdat Ice types het niet geweldig deden in een erg hete zon en hoewel het vooruitzicht van Slicer die problemen veroorzaakte op een groot strand als deze een amuserend vooruitzicht was, had Amunet het er toch maar niet op gewaagd. Zijn welzijn was haar net iets belangrijker dan die van haar omgeving en dus leek het haar slimmer om hem in zijn bal te laten, waar hij niet kon smelten in de hete zon. Amunet was niet echt op aan het letten waar ze liep en stootte dan ook vol tegen de schouder van een meisje met een Rufflet op haar schouder. Ook al kon het haar geen zier schelen of het kind nu omgevallen zou zijn of niet, toch hield ze de schijn er goed op door zich meteen om te draaien en een hand tegen haar half geopende mond te leggen. ”Sorry!” bracht ze uit. ”Ik heb je toch geen pijn gedaan, hè?”
Het strand was toch wel een plek waar je tot rust kon komen. Beyla leek het hier ook leuk te vinden en was tevreden om op haar schouder te zitten tegelijkertijd. Lang bleef de rust echter niet, want iemand lette duidelijk niet op en stootte tegen haar aan, waardoor Beyla omhoog vloog en een boos geluid maakte naar de vrouw toe. Zelf wreef ze wat over haar schouder heen, want dat had eerlijk nog best pijn gedaan. De vrouw verontschuldigde zich meteen en vroeg of ze haar geen pijn had gedaan. Ze keek naar Beyla die duidelijk niet blij was met de vrouw en wreef nog een keer over haar schouder heen. "Het valt mee," Ze kon tenslotte niet ontkennen dat het toch wel wat pijn had gedaan.