Tales of

Sinnoh

Kalm had de man zijn broer gevolgd, die het papiertje bij de hand had gehouden. Jayden keek even schuin naar Spook, die hem ook even neutraal aankeek. De Gengar en hij waren qua persoonlijkheid één en dus had de man besloten om enkel de ghost type uit zijn ball te laten. Het beest was sterk en wist precies wat hij bedoelde. Daarbij had hij ook Draak, die een pyromaan was, maar goed. Hij wilde nu niet dat de salamander iets in brand zou zetten. Hij keek even op toen Hayden sprak en schraapte zijn keel even. De poison type kwam dichter en keek even van Hayden naar Jayden en terug, voordat hij wat begon te zweven en een brede grijns op zijn gelaat kwam. De man wist niet wat hij zou doen als dit allemaal een grap bleek te zijn. Waarschijnlijk zou hij de eerste beste persoon in elkaar slaan... OF iets dat er dicht tegenaan lag.

Een man verscheen al snel, eentje die hun binnen liet. De vreemdeling gaf niet veel introductie en ging straight to the point. De man zuchtte even op zijn woorden. Geen doden? Lame. Hij liet zijn blik even naar Hayden gaan, die instemde met de voorwaarden. Zijn evenbeeld sprak altijd meer dan hem in situaties als deze. Hij fuckte gewoon graag met de mensen, kon zichzelf niet lang genoeg serieus houden om echte deals te sluiten. Hij knikte dan ook toen Hay aangaf dat ze aan het werk gingen. Kalm volgde de lange man dan ook zijn broer, waarna ze al snel buiten stonden. Hayden begon meteen te spreken, waarop Jay instemmend knikte naar hem. Spook begon breed te grijnzen en keek even van de ene broer naar de ander en terug. Kort keek hij even naar de Gengar, waarna ze kort oogcontact maakten en... Hm... "Laat me afleiding zijn," zei hij rustig terwijl hij opkeek naar Hayden. Hij had een gigantische Gyarados in zijn bezit, eentje die pure ravage kon anarichten met een flick van zijn staart. Daarbij had hij Spook met zijn Hypnosis, zijn Perish Song, zijn Mean Look. Kip en Draak konden brandjes starten.... Hm... En Koevoet en Vogel? Die konden nog niet echt veel... Tenzij. De Swablu kon Sing, dus die kon ook wel wat doen. Koevoet was nutteloos, voor nu. Het was jammer dat hij nog geen Metang was, want dan had hij serieus wat stuff kunnen doen. "Je Pokémon zijn meer verfijnd, de mijne niet," vulde hij aan op zijn idee. Met zijn Alakazam en Grovyle kon hij veel sluwer te werk gaan dan hem.

Zijn broer stemde ermee in en de man lachte zijn scherpe tanden bloot bij de gedachte dat hij zometeen helemaal los kon gaan. Hoe lang geleden was dat al niet? Geen doden though. Super lame. Hij keek toe hoe zijn broer weg ging en de lange man stak even zijn armen op en rekte zich uit. Zijn hand al snel gaande naar zijn riem om de Pokéball van de reuzachtige draak erbij te nemen. Hij liet zijn vingers langs het ding gaan, een brede grijns op zijn lippen. Hij kon niet wachten tot hij Vis een mega stone kon geven. Wetende dat Gyarados overvloed werd door pure haat en woede wilde hij aanzien wat voor ravage het wezen kon aanbrengen aan een stad, aan mensen, aan Pokémon. vertwiste gedachten om te bedenken wat voor kracht hij in zijn handen zou hebben dan. En dan te bedenken dat de gevlekte Pokémon nu al zo krachtig was. Het was gek om je bedenken hoe ver hij nog te gaan had. Hij lachte zachtjes, iets dat Spooks aandacht trok. "Ik denk dat je snapt wat ik bedoel, niet?" De Gengar begon te grijnzen en knikte naar zijn trainer. De vertwiste gedachten van de trainer lagen dicht bij dat van zijn partner. Een Pokémon die net zo dacht over mons en mensen als hem. Als speelgoed, als iets dat je kon manipuleren en kapot kon maken. Het was iets dat hem geluk bracht. Het enigste dat hem blij maakte. En dan was blij nog een groot woord. Hah.

Het geluid van de auto kon iedereen herkennen. En alsof hij deze scenario al duizende keren had doorlopen, stapte hij zo de baan op. Hij tilde zijn handen op, sloot zijn ogen en liet zijn vingers over de ball gaan. In een felle flits verscheen de traited draak voor zijn neus, tussen hem en de wagen in, die al aan het afremmen was voor de gek die midden op de baan stapte. De Gyarados viel met een hevige klap op de grond en keek woest op, ogen klein van frustratie en absolute woede. "Hey Vissie~" zei hij op een zacht lachende toon, een duivelse achtersmaak op zijn tong terwijl hij zijn tweekleurige ogen focuste op de auto, die duidelijk amusant het tafereel volgden. Twee mannen sprongen de wagen uit en voor even voelde Jayden zijn mond opkrullen in een achterbakse grijns. Mooi zo. Daar ga je dan. "Waterfall en Whirlpool, ik wil ze weg van die wagen," Woest sloeg de Gyarados op de grond, waardoor deze even beefde. Jayden liet zijn handen even in zijn broekzak zakken en zette een pas naar achter. Een, twee, drie. En al snel was water over de wegen aan het spoelen. Jay kon enkel hopen dat Hayden gebruik maakte van het water en het niet in zijn nadeel speelde. Als het aan hem lag had hij Vis opgedragen om de wagen omver te kegelen. Maar ze zouden deze nog naar een bepaalde locatie moeten brengen. Hm, ja, zo makkelijk was het immers niet. Kolkend water kwam om de voeten van de mannen, die wat heen en weer aan het springen waren. Eentje verloor zijn balans, waarop Jayden even een blik wiepr op Spook. De Gengar begon te lachen, te grinnikken en verdween.

Vanuit de grond kwam Spook terug tevoorschijn voor de man die omver was gevallen en even keek de man verbaasd op. Grote ogen op het paarse wezen gericht. Nog half met zijn lichaam onder het asfalt begonnen zijn ogen te tollen in magische kleuren, een gloed komende van zijn lichaam, die oversloeg op de man. Hij hapte naar adem, zijn ogen groot wordende bij het aanzien van de Gengar... En viel vervolgens neer in het water, slapende. Spook begon te lachen en richte zichzelf recht vanuit zijn positie, een schuin oog op de gevlekte Gyarados die even geïrriteerd zijn staart op de grond sloeg toen hij zag dat een van zijn targets aan het slapen was. Jayden zette een pas naar voren en legde zijn hand op het lichaam van de draakachtige. Een geïrriteerde brom kwam van het wezen af en een vreemde grimas verscheen op de lippen van de man. Het duurde even, maar plots, daar uit het niks, stond ie daar. Een Lairon was boven gehaald door de man die nog bij bewustzijn was. Jayden's glimlach verdween als sneeuw voor de zon, waarna een ietwat pissed off gezicht werd opgezet. Dat moest zijn Pokémon zijn.

"Vis," De Gyarados sloeg krachtig op de grond en bewoog zich wat naar achter. "Lairon! Metal Claw!" Jayden perste zijn lippen op elkaar en keek even schuin naar de Gengar, die zijn armen om de slapende man had geslaan en hem de struiken in trok. Daar dropte hij hem, de man ook ontnemden van zijn wapens en ballen. Nog voor de researcher het wist was het paarse spook alweer aan zijn zijde. Hij liet de buit zijn, maar Jay stak zijn hand op. "Begraaf het," zei hij enkel. Als daar Pokémon inzatten zouden ze het niet halen onder de grond. En de manier waarop hij het zo nonchalant luid zei was vooral om die andere gozer wat van de wagen weg te krijgen. Het lukte, want er kwam een soort geluid van de gast af. De Lairon was inmiddels opgesprongen en had de aanval uitgevord, glimmende klauwen over de gigantische draak heen halende. Vis bulderde woest naar het metalen wezen en glibberde wat naar achter, zijn kop laag hangende terwijl water op kwam en uit diens bek kwam, een Brine tegen de Lairon aangooiende.

Jayden vernauwde zijn ogen terwijl de man naar hem toe rende. Spook schoot meteen weg naar boven en verdween. De... Hij nam aan ranger, greep zijn kraag vast en trok hem naar zijn niveau. "Wat denk je-" Een knie in zijn buik, handen om de armen van de man. Hij trok hem naar voren, liet zijn onderbeen naar voren gaan en ramde zijn voet neer op diens been. De man klapte ineen terwijl, Jayden het momentum gebruikte om zijn knie even terug te halen en vervolgens in het gezict van de man te rammen. Hij meende iets te voelen kraken en grijnsde voldaan bij dat besef. Zijn handen kwamen los van de armen van de ander, die in elkaar stortte. De grijns van eerder verdween al snel, waarbij de lange man zijn handen in zijn zij plaatste en zijn hoofd schudde. "En hier was ik denkende dat je toch iets van hersencellen had... Ah tja. Spook!" De Gengar verscheen voor de Lairon, een Mean Look uitvoerende, gevolgd door een Perish Song. Jayden begon zachtjes te glimlachen, waarna hij kalm de ball van Vis oppakte en de Gyarados liet terugkeren. "Luiter jochie, het was zo leuk om met je te spelen maar-" Ah shit. In zijn ooghoek zag hij hoe de Lairon op hem af raasde en Jayden kon nog net een sprong opzij zetten. Snel plaatste hij een hand op zijn hoofd zodat zijn hoedje niet van zijn haren viel. De man fluitte even, een tevreden geluid komende van hem. "Aardig beesie wel. Zeg me, hoeveel vraag je ervoor?" maar de steel type sprong meteen terug zijn kant op. Hoe dan ook werd deze meteen onderschept door Spook doormiddel van een Shadow Punch.

De Lairon werd weg geslingerd en even pakte Jayden de ball van de gengar erbij, waarna hij deze ook liet terugkeren. Zijn handen gingen naar zijn andere mons, waarna al snel Draak en Vogel verschenen waren. "Draak, dat is je speelmaatje en als hij gaat slapen, dan wil ik dat je daar gaat spelen," enthousiaste geluiden kwamen van de Charmeleon af, die even zijn bek open klepte een Flamethrower in het rond begon te spuwen. Compleet unhinged rende hij naar voren, een brede grijns op zijn lippen. Hij kon duidelijk niet wachten de bosjes naast de weg in de fik te zetten. Jayden haalde diep adem en keek toe hoe Vogel kalm op zijn arm lande, die hij kalm ophield. Rustig stapte de man naar voren, waarna hij even door zijn benen zakte. Kort glimlachte hij even, waarna hij een hand optilde en de man bij zijn haren nam. Een bloedneus was duidelijk te zien, maar de verdere schade kon hij niet zo goed inschatten. Hij was dan ook geen dokter en zou dat nooit deftig kunnen inzien. Ah tja. "Sing," De Swablu opende haar bek en begon een heerlijke melodie te zingen. Het duurde niet lang voordat de man, die eerder kreunende vloekwoorden naar hem had geworpen, in slaap viel. Jayden keek neutraal naar hem en kwam overeind, nog steeds zijn handen in de haren van de ander terwijl hij hem van de weg sleepte en in de bosjes wierp. Zo. Dat was een probleem minder.

En zoals het op de tel kwam, viel de Lairon ook knock-out neer dankzij de Perish Song. Enthousiaste vlammen verschenen rond de CHarmeleon, die meteen een Flamethrower wierp op de struiken en bosjes naast de weg. Als er versterking kwam zouden ze zich eerst zorgen moeten maken om iets anders dan de wagen. Daarbij... Met die waterlast op de weg. Hoe makkelijk zou verkeer nog kunnen doorkomen? Hij grijnsde even zoetjes. Ah... Was hij te ver gegaan? Nee toch?

Al snel hoorde hij de stem van Hayden en kalm keek hij om naar zijn evenbeeld. Ah, zo te zien had hij ook met een paar mannen moeten dealen. Jayden liet zijn blik nog even over de uitgeschakelde Lairon gaan, ergens spijt hebbende dat hij het beest niet gewoon kon meenemen. Maar goed, het zij zo. Wie zou rijden? Hij stak zijn hand enthousiast op en wuifde er even mee. "Ik!~" zei hij doodleuk met een lachje op zijn lippen, een ietwat kinderachtig iets, maar Jayden wilde altijd wel eens zien hoe zo'n vrachtwagen reed. Al dan niet als ze achtervolgt zouden worden leek het hem een vrij spannend iets. Hij grinnikte dan ook even, zijn tweekleurige ogen even schuin gericht op draak, die blij bezig was met vuur te stichten in de bosjes naast de weg. Dikke rook steeg al naar de hemel en Jayden volgde het even met zijn ogen, voordat hij zacht lachte. Wat mooi. Dit was perfect. Vogel ging kalm op de schouder van haar trainer en nestelde zich goed.

De researcher stapte op de vrachtwagen af en opende deze. De sluetels zaten er nog op, super, dus sprong hij erin en keek hij even naar Hayden. . Ondertussen liet hij de CHarmeleon terugkeren in zijn bal. Wachtende tot zijn broer in de wagen was, verzette hij de stoel en zijn spiegels om een betere zicht op de weg te krijgen. Hij startte de vrachtwagen toen zijn evenbeeld in de passagierszetel zat en leunde naar achter waarna hij de schakelaar even indrukte en in eerste gooide, zijn blik schuin op Hayden terwijl hij begon te rijden. De banden leken even moeite te hebben van de verzopen weg, maar ze kwamen wel vooruit. "Dus waar precies heen?" zei hij kalm terwijl hij een hand liet leunen tegen de deur aan een versnelling hoger ging.

Hayden informeerde hem over waar ze heen zouden gaan en even begon Jayden zachtjes te lachen. Oh. Die wist hij wel zijn. Al snel stampte hij de gas wat meer in, de versnelling nog eentje hoger gooiende eenmaal ze wat meer snelheid hadden gemaakt? Rustig liet de man zijn tweekleurige ogen over het wegdek gaan. Rustige route wel, maar hij wist dat ze weldra op een drukkere weg zouden komen, al dan niet eerder dan hij verwachtte. Dus tot dan konden ze haast maken. Immers zou een op stang gejagen vrachtwagen die veel te snel ging teveel opvallen. De rangers zouden wel een tijdje zoet zijn met het vuur dat hij had gesticht. Ze zouden ook hun eigen leden even moeten veilig stellen. Maar Jayden kon niet verwachten dat ze enkel genoeg man hadden daarvoor. Ze hadden een hele organisatie dus...

"Wat denk jij? Door de stad is korter, omrijden zou ik sneller kunnen gaan maar..." Hm. Hij fronste even, duidelijk peinzende over de twee opties. Hij liet de vraag in het midden liggen, afwachtende op wat zijn broer ervan zou zeggen. Inmiddels werd hij gedwongen te vertragen, opdat ze moesten oprijden op de snelweg die richting de stad zou gaan. Rustig trok hij weer wat op, waarna hij even zijn blik op Hayden legde... en toen weer de weg. Wat zou het worden?