Het vissen was geen succes geweest en hij was er eerlijk nog steeds niet overheen. Stomme vissen ook. Hij zou die wel als laatste pokemon gaan proberen te verkrijgen. In ieder geval niet nu. Hij was dan ook naar een route gegaan, waarvan hij wist dat er een kans was een mega tegen te komen. Maar hij was nog steeds in een slecht humeur door alles. Mega 1 had dit door en hield dan ook zijn afstand, ook al had de Alakazam er ondertussen minder een handje van om steeds weg te teleporteren. Mega 3 en Mega 10 hielden ook hun afstand, maar hij kon opmerken dat de Ampharos hem toch wel een aantal blikken aan het geven was. De Ampharos herinnerde zich mogelijk nog het voorval toen hij pissig met de pokemon was geworden toen deze nog een Mareep was, maar dat interesseerde hem niks.
Het vinden van een mega zou hem misschien opvrolijken, dat was iets dat Mega 1 ook zeker wel wist. Toch leek het geluk niet aan zijn zijde of die van zijn pokemon, want een blik op de Sigilyph en hij pakte een steen van de grond op en gooide deze naar de pokemon. Mega 3 en 10 keken hem met grote ogen aan, maar dat boeide hem niet. "Scheer je weg nutteloos ding." Nee, dit maakte zijn humeur zeker niet beter en hij negeerde de pokemon dan ook en liep verder.
De Sigilyph vloog weg en Hayden maakte er geen blik meer aan vuil. De pokemon was eigenlijk al niet de steen waard geweest die hij erop gegooid had. Maar blijkbaar was het niet genoeg geweest, want even later zag hij dezelfde Sigilyph nogmaals naar hem staren. Deze keer zat er een boom voor, dus een steen gooien zou niet zo makkelijk zijn. Mega 1 zou niet heel nuttig zijn tegen de Sigilyph, Mega 3 iets meer, maar Mega 10 was degene waarvoor hij besloot te gaan. "Zorg ervoor dat hij nu wegblijft met X-Scissor." En als de Sigilyph het dan nog in zijn hoofd zou halen om nog een keer te komen, dan zou het nog minder prettig worden. Hij liep dan ook alvast verder, wetende dat Mega 10 vanzelf weer zou volgen.
Een hiker komt dichterbij en vraagt of je een Sigilyph hebt gezien! Hij wilt er dolgraag één aan zijn collectie toevoegen en belooft een goede beloning als je hem helpt er één te vangen. Oh jee... Had je die Sigilyph nu maar niet weggejaagd.
Laat weten hoe je hiermee omgaat en tag het betreffende teamlid na jouw post.
Hij kon niet begrijpen hoe iemand een pokemon zou willen hebben die niet kon mega evolven. Dat waren gewoon nutteloze pokemon en het dan ook zeker niet waard om je tijd aan te verdoen. Toen een hiker hem dan ook aansprak met de vraag of hij een Sigilyph gezien had, omdat hij er graag een wilde hebben. Hayden kon het niet helpen om een wenkbrauw op te trekken naar de man. "Wat wil je met zo'n nutteloze pokemon?" Want nuttig was het zeker niet. "Ik heb er net een weggejaagd, succes met hem terug te vinden." En met die woorden wenkte hij zijn pokemon mee. Mega 1 en 10 gaven de man niet eens een blik, terwijl Mega 3 kort verontschuldigend naar de man leek te kijken. Hij negeerde de man en liep verder.
De hiker had hij achter zich gelaten, want hij voelde zich niet geroepen om de man te helpen. Zeker niet om een Sigilyph te vangen die hij met veel pijn en moeite weg had weten te jagen. Hij was nog niet veel verder toen Mega 3 hem ineens waarschuwde van iets, maar het was al te laat. Het moment dat hij zich omdraaide zag hij een Duskull met een van zijn pokeballs. Hij voelde snel welke er ontbrak en wist dat het die van Mega 2 moest zijn. "Ik zie dat je bereid bent om je leven te geven, hm?" Hij pakte zijn mes erbij, want nu werd het serieus. Hij deed een poging om de Duskull te steken en zo zijn pokeball terug te krijgen, maar alles wat dat deed was dat zijn hand plus mes door de ghost type heen ging. Dit maakte hem alleen maar pissiger, dat was zeker.
De Duskull maakt een geluidje wat klinkt als gelach - het mes deed hem niks! - en begint er dan haastig vandoor te zweven, met de pokéball van Mega 2 nog altijd in zijn spookhanden!
Natuurlijk probeerde de Duskull er vandoor te gaan. Een mes werkte niet, dan moest hij zijn pokemon maar gebruiken. "Mega 3, Dragon Pulse." Nee hij ging zich niet inhouden nu. Ieder ander zou alleen de pokeball terug proberen te krijgen, maar zo was hij niet. De Duskull had hem nog pissiger gemaakt dan hij al was, dus ging hij zich niet meer inhouden. Nu de move de Duskull had geraakt was het tijd voor de volgende move. "Thunder Punch en zorg ervoor dat ik de pokeball terug krijg." Dat zou de Ampahros moeten kunnen doen. En anders kon hij altijd nog een van de andere pokemon laten helpen.
De Duskull laat verschrikt de pokéball op de grond vallen als de Dragon Pulse doel treft. Boos draait hij zich om en gebruikt een Shadow Sneak om de Thunder Punch te ontwijken en de Ampharos van achter aan te vallen. Daarna zet hij meteen een Confuse Ray in die zowel op al je Pokémon als jezelf af vliegt! Let's dance.
Hayden wilde een of andere Pokémon gaan vangen, waarop Jay even had geknikt en kalm zijn focus had gehouden op iets verderop. Spook zweefde zoals gewoonlijk naast hem. Het grijnzende beest had zijn focus ook gelegd op hetgeen dat voor hen lag... En het duurde niet lang voordat ze uit zicht verdwenen waren. Wat er volgde, was iets dat enkel hij en de Pokémon wisten, iets dat niet voor anderen mocht geweten worden. Misschien wel voor Hay, maar daar stopte het ook.
Rustig trok hij zijn hemd wat rechter toen hij terug wandelde naar waar hij zijn tweelingsbroer achter had gelaten, enkel en alleen om te zien hoe ene gevecht was uitgebroken tussen hem en een Duskull. De man lachte even zachtjes bij het zien van het tafereel. De man wandelde naar voren en pakte de pokéball van de grond die de wilde Pokémon vast had gehad. Die had hij vast van zijn broer gestolen. "Mean Look en Perish Song," De Gengar begon breeder te grijnzen en schoot naar voren waarna het zijn focus legde op het beest. De Duskull kon niet langer vluchten. Een doemlied begon meteen te spelen, waarom ene vertwiste uitdrukking op het gelaat van de man verscheen, zo ook voor dat van de Gengar. Drie turns en dan was het game over voor het beestje, aw, wat jammer. De man pakte de ball van zijn ghost type erbij en liet Spook terugkeren. Maar niet voordat hij een andere ball bovenhaalde. Al snel verscheen de gevlekte Gyarados achter hem. Het gigantische beest boog zich over de groep heen, grommend, wild, woest. De ogen stonden verwilderd en al snel zag hij wat het doelwit was. Jayden zette een stap opzij en legde even een hand tegen het geschubde lijf van zijn monster. Hij kon de spieren onder de huid voelen, hoe ze aan werden gespannen in pure aggresie. "Fetch please," zei hij zoetsappig waarop de water type naar voren schoot en de Duskull vast zette met een Whirpool. Die ging geen kant op. Rustig keek hij even naar Hayden, waarna hij naar zijn broer toe stapte en de ball naar hem uithield met een lachje. De wilde Pokémon kon geen kant op, nog even en hij ging neer. Maar voor nu kon Hayden doen met hem wat hij wilde. Hoe heerlijk.
De Duskull had de pokeball laten vallen, maar voor ook maar hij of de Ampharos de mogelijkheid had om de pokeball op te rapen, besloot de Duskull dat het een goed idee was om Confuse Ray te doen, maar niet alleen op Mega 3, ook op hem. Dat was serieus de eerste keer dat hem dit overkwam en de wereld begon om hem heen te draaien. Het bezorgde hem koppijn, maar voor hij zelf een van zijn andere pokemons kon sturen om de Duskull voor eens en altijd neer te halen zag hij zijn broer verschijnen. Hij had geen idee waar Jayden al deze tijd was geweest, maar hij was duidelijk van plan om de Duskull neer te halen met de Gengar en Gyarados. Hij zocht ondertussen zelf dan ook steun aan het eerste beste dat hij kon vinden en wachtte tot het spinnen van de wereld om hem heen zou stoppen. Dit was zeker niet iets dat hij had verwacht ooit mee te mogen maken.
Het arme spookje heeft duidelijk de grootste fout van z'n leven gemaakt. Zijn wereld verandert in één grote tollende waterval en eenmaal deze is uitgewerkt valt hij als een slappe natte pop op de grond. Uitgeschakeld. Ga je hem vangen of laat je hem aan zijn lot over?
De wereld stopte langzaam met draaien en ondertussen had hij om de een of andere reden de pokeball weer in zijn hand liggen. Waarschijnlijk van Jayden aangepakt terwijl zijn wereld aan het draaien was. Hij merkte op dat de Duskull er als een natte pop bij lag op de grond, maar hij kon niet echt medelijden voor de pokemon oproepen. In tegendeel zelfs, hij keek nog een keer naar de pokeball van Mega 2 voor hij de Charmeleon eruit liet. "Ik denk dat je de Duskull wel terug wilt pakken voor het proberen te stelen van je, hm?" Dat zou de Duskull wel leren en het boeide hem niet dat de pokemon al neer was. "Flamethrower." Ondertussen focuste hij zijn aandacht op Jayden. "Dat domme geval zal zo wel zijn lesje geleerd hebben denk ik." En als hij er wat brandwonden aan overhield, dan zou hij er ook nog een souvenir aan overhouden. "Laten we verder gaan," Ook al leek hij vandaag geen geluk te hebben met deze route, misschien moest hij toch een andere proberen voor de volgende keer.
Hij hoopte dat de Duskull er een flinke brandwond aan over zou houden. Dan zou hij wel leren om zich niet nog een keer te bemoeien met hem en zijn pokemon. Want zijn pokemon stelen was zeker niet iets dat hij zou accepteren. Ook al moest hij wel toegeven dat de hulp van Jayden wel een beetje nodig geweest was. Anders was Mega 2 nu misschien meegenomen door de Duskull en dat had hij echt niet willen hebben.
![[Journey - Route 209] Better luck BogusIncredibleBass-size_restricted](https://thumbs.gfycat.com/BogusIncredibleBass-size_restricted.gif)
