Tales of

Sinnoh

oute 208 lag aan de voet van Mt. Coronet. Vic keek op naar de berg, ze was hier al zo vaak langsgekomen maar toch bleef de grootte van deze bergen indrukwekkend. Taimi leek er ook enthousiast over te zijn, ze rinkelde van alle kanten terwijl ze op schouderhoogte van Vic zweefde. "Wat is er?" vroeg Vic in zo'n stemmetje dat mensen vaak gebruikten als ze tegen babies of zo aan het praten waren. "Mooie berg?" Taimi reageerde met een nog enthousiaster geluid, het deed bijna pijn aan Vic's oren. "Oké, ik snap het, de berg is spannend." Mompelde ze tegen zichzelf in haar normale spraakstem. De twee wandelde een beetje rond, benieuwd naar wat ze tegen zouden komen deze niet zo grote maar zeker indrukwekkende route.

en sissend geluid trok Vic's aandacht weg van Taimi en de berg, en in plaats daarvan richting het gras aan de linkerkant van het pad waar ze op liep. Vic stopte om te kijken waar dit geluid vandaan kwam, maar toen ze zag wat de oorsprong van het gesis was wilde ze liever weer wegrennen. Taimi leek hier nog niks van in de gaten te hebben en vloog nog een stukje verder terwijl ze lekker verder ging met lawaai maken. "Taimi!" fluister-schreeuwde ze naar haar chingling, "Taimi, kom hier!" Als Taimi niet naar haar zou luisteren zou Vic er alleen voor staan tegenover deze slangachtige Pokémon, en aangezien die grote giftanden had was dat niet iets wat ze wilde. Taimi ging gewoon lekker verder en had niet in de gaten dat haar menselijke partner gestopt was met lopen. Vic keek naar de seviper en een stemmetje in haar hoofd zei dat ze moest rennen, hopend dat die giftige pokémon niet sneller was dan zijzelf. Ze ademde even heel diep in en zette het op een rennen, nee deze pokémon wilde ze niet. Gelukkig was Taimi niet heel veel verderop en had Vic haar binnen no-time weer ingehaald.

oordat ze weer een beetje op adem gekomen was van het wegvluchten van de seviper hoorde Vic het geluid van een naderend wezen. Ze durfde bijna niet achterom te kijken, maar aangezien het niet klonk als een seviper deed ze het toch. Veel viel er niet te zien want de pluizige wit-rode pokémon rende haar op een razende pas voorbij. Verbaasd wisselde Vic een blik met Taimi, maar maakte vervolgens toch weer vaart in haar pas om die pokémon te volgen. De seviper leek niet meer achter hen aan te komen, en de zangoose die voor hen uit rende leek langzamer te worden. Al had Vic eerlijk gezegd zelf ook niet bepaald de beste conditie. Toen ze uiteindelijk wat dichter bij de zangoose was was ze dan ook buiten adem. "T-Taimi," hijgde ze, misschien moest ze even een pauze nemen voordat ze haar partner instructies gaf. Adem in, adem uit, poging twee. "Taimi, Confusion!"

Taimi, die geen enkele moeite gehad had met het achtervolgen van de zangoose, rinkelde enthousiast en liet vervolgens haar telekinetische krachten los op de wit-rode pokémon. Ondanks dat het lastig was om te zien of deze psychic-type move werkte ging Vic er wel vanuit dat het effect gehad had. Ze hoopte er natuurlijk ook op dat deze move de wilde pokémon zou verwarren, maar helaas leek dat niet het geval te zijn. Nu dat de zangoose gezien had dat Taimi mogelijk toch niet zo vriendelijk was als dat hij voorheen gedacht had, besloot deze om een verdomd snelle klap uit te delen aan de chingling. Quick Attack, gokte Vic. Vic klemde haar kaken op elkaar, nadenkend over wat Taimi zou kunnen doen, misschien dat... "Taimi, gebruik Wrap om hem in plaats te houden." Terwijl Taimi de touwachtige delen van haar lichaam om de zangoose wikkelde, keek Vic rond om te zien of ze iets kon vinden wat haar zou kunnen helpen met het winnen van dit gevecht. Helaas voor Vic was het niet zoveel te zien hier, en om nou te proberen een steen naar die zangoose te gooien... Nee, dat klonk ook niet echt als een goed idee. De zangoose was intussen erg druk bezig met zichzelf te proberen te bevrijden uit Taimi's grip door middel van een Scratch aanval. Taimi rinkelde geïrriteerd, en het klonk alsof ze het niet zo heel lang meer vol zou kunnen houden.

"Nog één keer Confusion, je kunt het." Vic had niet zo veel vertrouwen in Taimi's combat skills op het moment, maar het viel te proberen. Deze Confusion verwarde de zangoose helaas ook niet, maar leek wel wat schade te doen. "Taimi, laat los, kom terug." Zei Vic terwijl ze haar chingling terugriep in de pokéball. Taimi vond het nooit zo leuk in die ball, maar nu zou het moeten want anders zou ze er nog erger aan toe zijn. Vervolgens gooide Vic een andere pokéball richting de zangoos, hopelijk nog op tijd om te voorkomen dat deze weer op de vlucht kon slaan. Ze wist niet zeker of het zou lukken om hem te vangen, maar het viel zeer zeker te proberen.

h nee! De zangoose brak weer vrij. "Nee toch," mompelde Vic geïrriteerd. Ze keek naar de Pokéball van Taimi die ze net weer vastgemaakt had aan haar riem. Taimi zou dit gevecht niet met gemak kunnen winnen, maar wie weet zou de chingling zich sterker voelen deze tweede poging. Vic maakte de Pokéball los liet Taimi er weer uit. De chingling maakte een verward geluidje, vrij logisch aangezien Vic haar enkele seconden geleden teruggeroepen had. Eigenlijk wilde Vic dit gevecht niet nogmaals aangaan, maar tegelijkertijd zou dit wel een goed moment zijn om de kracht van Taimi's moves te leren kennen. Plus, de zangoose zag er echt niet blij uit en Vic wilde niet dat die pokémon haar aan zou vallen want zijn klauwen zagen er gevaarlijk uit.

"Taimi, kun je dit nog aan?" Vic keek haar starter Pokémon in de kraaloogjes, hopend op een teken van doorzettingskracht. Taimi's oogjes lieten helaas niet zo veel van haar emotie of stemming zien, maar haar belletjesgeluid klonk toch nog wel vastberaden, tenminste dat was wat Vic hoopte dat de emotie van het gerinkel was. "Oké," de Crescent Moon rekruut knikte en richtte zich vervolgens weer op de Zangoose, in dat geval: Confusion." Helaas had de zangoose al sneller beslist dan Vic, en sloeg die met een van zijn klauwen tegen Taimi aan als Quick Attack. Taimi zag er niet uit alsof ze nog veel klappen kon hebben, maar het lukte haar gelukkig wel nog om een telepathische aanval te doen op de rood-witte pokémon. Vic kruiste haar vingers in de hoop dat dat bijgeloof zou helpen met het succes van de verwarrende effecten van Taimi's psychic-type move. Helaas raakte de zangoose er nog steeds niet echt verward van, al greep hij wel met een klauw naar zijn hoofd alsof ie heftige koppijn had. In ieder geval leek het pijnlijkere deel van de aanval te werken. De zangoose zag er ook niet zo heel fit meer uit. Toch sprong deze richting Taimi, hopend haar te kunnen raken met Scratch. Taimi dook uit de weg, maar was helaas niet snel genoeg.

Taimi begon langzaamaan te dalen, niet langer in staat om zichzelf zwevend te kunnen houden. Vic keek bezorgd naar haar starter, hopend dat deze nog net dat ene kleine beetje energie had om haar vijand te raken. "Denk je nog één aanval te kunnen doen?" vroeg ze, waarop ze een zwakke maar nog wel hoorbare reactie kreeg van de chingling. "Oké dan, nog één keer Confusion." En met die ene aanval ging de zangoose zich duidelijk anders gedragen, hij leek duizeliger dan eerst. Vic hoopte dat dit genoeg geweest zou zijn om de wilde pokémon te kunnen vangen, en gooide nogmaals een pokéball in zijn richting. Zonder te wachten op het resultaat van vangpoging pakte ze vervolgens Taimi op van de grond, gaf de chingling een knuffel. "Goed gevochten." zei ze trots tegen haar starter en liet deze terugkeren in haar eigen pokéball. Vervolgens keek ze nerveus naar de pokéball die ze zojuist gegooid had, hopend dat dit laatste beetje genoeg geweest zou zijn om de zangoose te kunnen vangen.

pgelucht liep Vic naar de pokéball toe en pakte deze op. "Welkom bij het team..." Ja, nu moest ze nog een naam bedenken voor de zangoose die ze zojuist gevangen had. Hij was snel als de wind, misschien dat ze daar een naam van kon afleiden? Ze bevestigde de pokéball van haar nieuwe aanwinst aan haar riem en liep terug in de richting van Hearthome City. Haar Pokémon moesten hoognodig naar een Pokémon center gebracht worden om te genezen, dus dat zou haar eerste stop zijn wanneer ze terug was in de stad. Al vond Vic wel dat ze zelf ook wat verwennerij verdiende na dit avontuur, misschien dat ze een lekker gebakje of zo zou kunnen kopen bij een bakker? Ze dacht in de tussentijd nog hard na over een naam voor de zangoose. Breeze? Nee, dat klonk te lief. Storm? Nee, dat was misschien wat te basic. Zephyr? Ja, dat klonk op zich wel als een leuke naam. "Zephyr." mompelde ze terwijl ze zachtjes haar hand op Zephyr's pokéball legde. Ja dit was een goede naam.