Kendra aan zijn zijde, fishingrod in zijn ene hand, stomende beker cafeïne in de ander. De zon beukte ongemakkelijk hard neer op zijn lichaam terwijl het pas half elf in de ochtend was. Het zou een hete dag beloven te worden. Spencer nam een grote slok van zijn koffie en smeet de lijn uit. Kendra scheen als enige de zon wel te kunnen waarderen. De bloem op haar rug was weer opengegaan alleen verspreidde ze nu gelukkig geen bedwelmende lucht die hem in slaap zou lokken. Spencer trok de pet op zijn hoofd recht en duwde zijn bril verder op zijn neus terwijl hij een zucht slaakte en wachtte.