Tales of

Sinnoh

Dat Spencer in zijn nopjes was, was nog zacht uitgedrukt. Hij glom zo’n beetje van trots terwijl hij geflankeerd werd door zijn shiny Ivysaur en grijze Magby. Hoewel de zon ziekelijk hard scheen was er weinig wat zijn goede humeur nog verpesten kon. Maar, zeg nooit nooit en dat tegendeel werd wel bewezen toen hij iemand zijn kant op zag lopen. Hij hield zijn kin iets naar beneden gekanteld, liet de schaduw van zijn pet over zijn ogen laten vallen terwijl hij haar bekeek. Hij droeg een mouwloos shirt en een lange broek met simpele sportschoenen. Hij zag er eigenlijk uit als een doodnormale, brave burger, of zo’n burger die niets goeds van plan was. Was maar net hoe je hem bekeek en hij had zo’n gevoel dat de vrouw met de blonde haren en groene ogen die zijn kant op kwam, hem zag als alles behalve een brave burger. Toen hij haar passeerde tilde hij zijn kin op zodat het zonlicht op zijn ogen viel. Kendra en Brad zagen er natuurlijk oogverblindend uit in de zon. Het was bijna alsof hij wilde zeggen: kijk maar eens goed.