Tales of

Sinnoh

Hij had zich hier al heel lang op voorbereid en alsnog voelde het niet alsof hij er klaar voor was, maar hij ging het toch doen. Vandaag was de grote dag van zijn allereerste coördinator-contest hier in Sinnoh! Al was hij er vrij zeker van dat hij niet de enige was die gespannen was voor deze show. Belle, die naast hem zweefde, zat waarschijnlijk nog veel meer vol spanning dan hijzelf. "Het komt goed," probeerde hij zijn pumpkaboo gerust te stellen, "we gaan dit doen en we gaan winnen!" Maar ja, met plankenkoorts als die van Belle was geruststellen niet heel makkelijk, maar Tyson deed zijn best en meer dan dat kon hij niet doen. Toen het eenmaal hun beurt was, stapte Tyson vol zelfvertrouwen de zaal binnen waar de show uitgevoerd zou worden. Belle was voor het publiek nog niet zichtbaar aangezien ze zich achter de schermen verschool, maar Tyson wist dat ze zo tevoorschijn zou komen.

"Trick-or-Treat!" zei Tyson in een luide, aankondigende stem. Dit was het teken voor Belle om tevoorschijn te komen, en dat deed ze ook. Omringt door spookachtige schimmen zweefde de pumpkaboo het podium op. Ze vloog in een kleine cirkel, en giechelde een beetje geniepig. Toen de schimmen vervaagde, was het tijd voor de volgende move.

"Shadow Sneak." Belles schaduw werd groter, strekte zich uit over het podium, en leek op een gegeven moment zelfs van de grond los te komen. De schaduw stond nu tegenover Belle, enkel nog door een enkele dunne schaduw-lijn verbonden met de pumpkaboo.

"Astonish!" Vervolgens liet Belle een luid gekrijs horen en vloog ze op de schaduw af, maar de schaduw bewoog natuurlijk met haar mee. Belle bewoog snel weer terug naar haar originele positie en bereidde zich voor op de laatste move van de show.

"Bullet Seed." Gloeiende geelgroene pitten vlogen vanuit Belle richting de schaduw. Eerst kwam er enkel een soort gaatje in de schaduw, maar met iedere ronde van deze move verdween de schaduw meer en meer, totdat deze uiteindelijk zijn originele grootte weer had aangenomen.

Nadat de grote enge schim verslagen was, keek Belle over het publiek. Dit had ze beter niet kunnen doen, want Tyson kon zien dat ze ineens heel wat onzeker werd. Gelukkig was hun deel van de show klaar, voor nu. Hopelijk was het goed genoeg om te kunnen winnen, nee, het was zeker goed genoeg om te kunnen winnen. Tyson mocht van zichzelf nu niet meer aan zijn of Belles vaardigheden twijfelen.