[CS Quest] Purple Plague - vr aug 13, 2021 12:05 am
Adam Pine
Crescent Moon
| Had het zo moeten zijn? Iemand met een naam zoals de zijne, moest gaan helpen met een plaag? De link was makkelijk te leggen. Maar de zaak was wel serieus. Twinleaf was niet zo ver hier vandaan, dus hij had nog wel even tijd om na te denken over een plan van aanpak. Even zien, voor volksverhuizingen bij mensen bestaan er zogenaamde push-factoren en pull-factoren. De een duwt weg, de ander trekt aan. Misschien kon hij dat concept wel gebruiken om een plan te bedenken. Er was ook nog altijd de techniek waarbij je ze vangt, en ze ergens anders weer neer zet. Maar dan moest hij ervoor zien te zorgen dat hij veel tegelijk in één keer kon vangen. Het liefst meteen allemaal. Als er namelijk Rattata overblijven zouden ze na een tijdje weer opnieuw kunnen gaan beginnen. Rattata kunnen zich namelijk heel snel voortplanten. Ze zijn ook erg schuw en je zult ze niet makkelijk naar ze toe sluipen. Ze zijn echter wel overdag actief, dat maakt het wel weer makkelijker om ze te zien. In Alola werd de Yungoos geïntroduceerd om de populatie in toom te houden. Normaliter is de Furret de natuurlijke vijand van de Rattata. Hij besloot op dat moment maar gewoon te wachten tot hij op de locatie aankwam om een plan te maken. Globaal wist hij wat hij kon doen. Maar soms kan het zien van een locatie je zomaar inspireren. Adam kwam aan op een vrij normal uitziende boerderij, met de akkers in de buurt. Hij klopte aan. “Goedemiddag meneer, mijn naam is Adam en ik ben de Ranger die u komt helpen met de plaag.” De boer trok zijn lip even op. “Ben jij niet wat jong om plagen te bestrijden?” “Ik ben 24 meneer, ik ben gewoon een beetje kort.” Hij glimlachte om duidelijk te maken dat hij zelf geen problemen had met zijn lengte. “Nou vooruit dan.” “Mag ik even binnen komen? Dan kunnen we het plan van aanpak bespreken.” De boer zei niets en liep gewoon naar binnen. Hij wees een stoel aan en Adam ging zitten. Een paar seconden later werd er een groot glas Moomoo Milk voor zijn neus gezet. “Voor de dag ermee.” De boer was duidelijk een beetje ongeduldig geworden. Begrijpelijk ook wel, vond Adam. Het was toch wel even een groot deel van je leven dat hier op het spel stond. “Als eerste leek het mij verstanding om de omgeving te ontdoen van struikjes en dergelijken, zodat de Rattata zich daar niet meer kunnen verschuilen. Ze zijn erg schuw, en als ze merken dat ze zich niet meer zo gemakkelijk voor ons verborgen kunnen houden zullen er wellicht een paar migreren.” De boer nam gewoon een slok, nog niet helemaal onder de indruk. Gezien de nieuwe regels betreffende pokémon in Sinnoh was het waarschijnlijk niet mogelijk om Furret of Yungoos hier naartoe te verplaatsen. Waarschijnlijk niet eens binnen de regio. Het ecosysteem was al genoeg aangetast. “Ik heb voor, terwijl wij aan het werk zijn, een Bellsprout meegenomen van de basis. Deze pokémon zal niet snel opvallen, maar kan de Rattata snel aan voelen komen. Deze mept de Rattata dan weg met Vine Whip.” De boer keek niet echt tevreden, maar neutraal was voor nu goed genoeg. “Als u de mogelijkheid hebt, kunt u kijken of u grind rondom uw gewassen aan kunt leggen. Dat vinden ze vervelend om overheen te lopen.” De boer zag er niet uit alsof hij extra geld wilde uitgeven. Maar Adam zei er niks van. Hij vond het een beetje gierig, maar hij probeerde het voor zich te houden. “Als laatste zou ik de Rattata graag willen lokken naar een of andere container, die we dan dicht kunnen doen om ze te verplaatsen naar een andere plek.” De boer nam de laatste slok van zijn melk en stond op. “Is goed. Gereedschap staat in de schuur.” Adam stond even met zijn mond vol tanden. Ging die boer er van uit dat hij dat helemaal alleen moest gaan doen? “Kom. Werken. Je dacht toch niet dat je je plannetje kon uitleggen en dan klaar zijn? Kom.” Adam knipperde even. Meneer je hebt gelijk maar.. dat betekend niet dat u niet hoeft te helpen. De boer ging op een schommelstoel zitten op de veranda en zei niks meer. Apart. Maargoed, het was hoe het was. Hij besloot maar om eerst een kijkje te nemen naar de omgeving. Als het te veel werk zou zijn, zou hij de boer nog wel om hulp vragen. Anders ging hij het wel alleen doen. Hij liet de Bellsprout uit haar pokéball, en gaf haar de instructies. Ze waggelde de akker op. “Succes!” Riep Adam haar nog na. Jeetje wat geweldig getrained zijn die pokémon van de basis zeg! Ook liet hij Jan uit zijn pokéball. De Tyrogue begon meteen in de lucht te trappen. Hij had er in ieder geval zin in. “Jan, we gaan hier in de omgeving struiken en andere dingen weghalen waar de Rattata zich kunnen verbergen. En omdat jij ook gereedschap vast kunt pakken mag je meehelpen.” Jan liet even zijn spierballen zien. Aan motivatie kwam hij in ieder geval niks te kort. Ze liepen naar de schuur. Niet heel groot, en het stond echt helemaal vol. Zo vol dat je er nog haast niet kon rondlopen. “Het moet maar.” En de twee heren begonnen eerst alle spullen die de weg blokkeerde uit de schuurt te tillen en/of rijden. Pas toen ze een beetje beweegruimte hadden kon Adam bij het gereedschap dat aan de muur hing. Kleine schaar voor Jan, en een grote voor hem zelf. Ook namen ze een kar mee, ze moesten het struikgewas namelijk toch echt ergens kwijt. Handschoenen namen ze ook mee. Vrij snel kwamen ze al een paar struiken tegen. “Ik wil wel dat we een beetje bij elkaar blijven. Dus ga niet te ver weg hè. Ik begin bij deze wel.” Op dat moment al renden er een aantal Rattata weg uit de struiken. Adam moest zijn hand op Jan’s schouder leggen, die wilde ze al meteen te grazen nemen. “Nee Jan, deze moeten we met geduld uitspelen. Blind achter ze aan rennen gaat niet helpen.” Een beetje teleurgesteld besloot Jan dat Adam gelijk moest hebben. Die Rattata waren inderdaad heel erg snel. En daar begonnen de heren te knippen, en alles wat ze knipten op de kar te laden. Om de zoveel tijd zagen ze inderdaad weer groepjes Rattata wegrennen. Dat verbaasde Adam niks. Het was immers een plaag. Gewoon omdat hij ze niet zag, betekende niet dat ze er niet waren. Hij vroeg zich af hoe het met de Bellsprout van de basis ging, die zal wel net zo hard moeten werken als zij hier nu. Het zweet stond hem op zijn voorhoofd. Jan, was natuurlijk weer onuitputtelijk. Maar dat was bekend van Tyrogues. Maar nu was het toch echt tijd om even terug te gaan naar de boer, om daar even te genieten van wat rust en een lunch. Ze namen ook de Bellsprout mee. De boer was totaal niet gezellig, en liet nog nauwelijks merken dat hij ze hoorde binnenkomen. Ach, mensen hoefden niet zo te zijn als dat Adam graag wilde hoe ze waren. Maar een bedankje, of gewoon een hallo, zou toch wel prettig zijn. Het heeft eigenlijk geen zin om te klagen, daar veranderd het toch niet van. De twee heren aten samen hun boterhammen. Adam met pindakaas, en Jan met vleesbeleg. Met zoveel fysieke activiteit iedere dag had hij de proteïne namelijk hard nodig. De Bellsprout has speciaal voer meegekregen van de basis. Iets over routine ofzo. Adam geloofde het meteen. Hij besloot dat hij nog heel even rust wilde nemen. Het was toch best al veel werk. Die kar lag al half vol. Die hadden ze meegenomen naar de boer toe om twee redenen. Om allereerst al te laten zien hoe ver ze waren opgeschoten, en als tweede om hier het groen al te kunnen dumpen om plek te maken voor een nieuwe lading wanneer ze weer verder gingen. Eenmaal klaar met rusten bracht Adam de Bellsprout terug naar de akker, die vrijwel meteen al een aantal Rattata moesten wegmeppen. Het was bijzonder. Nu dat een hoop struiken weg waren konden ze vrij goed zien welke richting de Rattata op renden. Nog steeds gingen ze alle kanten op, maar toch schijnbaar lukte het. Hij bedacht zich dat het misschien zo zou kunnen zijn dat andere pokémon die op jacht waren nu de Rattata makkelijker te pakken zouden kunnen krijgen. Dat was een onbedoelde, maar gewaardeerde, consequentie. Dus hij en Jan gingen maar weer verder met het weghalen van al die struiken. Wanneer plots.. Een Rattata uit één van de struiken gesprongen kwam. “Wel heb je!” Hij was er nu zo aan gewend dat de Rattata gewoon weg renden dat hij dit niet had zien aankomen. En er kwam nóg een uit gesprongen. En nóg een! Adam aarzelde niet, en liet Job, en Barry tevoorschijn komen uit hun pokéballs. Toch een beetje territoriaal dan? Geen probleem. vs Adam dacht, dit is Skitty in het bakkie, maar dat viel vies tegen. Alsof het zo gecoördineerd was deden alle drie de Rattata tegelijk een Quick Attack. Jan, Job en Barry werden alle drie geraakt. “Jan, Helping Hand op Job. Barry, Tail Whip op die Rattata. Job, Double Kick op dezelfde!” Jan begon Job wild aan te moedigen terwijl Barry zijn staart liet dansen voor een van de Rattata, wie vervolgens twee flinke trappen tegen zijn kanus kreeg van Job. Hij was niet uitgeschakeld, maar hij rende wel meteen weg! De andere twee Rattata keken mekaar aan, en maakten ook maar snel dat ze weg kwamen. Op de een of andere manier had Adam toch echt verwacht dat dit gevecht spannender zou worden.. Achja. Hij stuurde Job en Barry naar de akker om patrouille te lopen. Dan konden zij al Rattata wegjagen wanneer de Bellsprout dat niet kon. Ze mocht best wat hulp hebben. En dan toch echt, tegen een uur of zes waren ze eindelijk klaar met al die struiken weghalen. Helemaal uitgeput kwamen ze allemaal terug aan bij de boer. Adam ging er al helemaal van uit dat hij ergens een hotel ofzo moest gaan zoeken, want hulp voor een slaapplek meende hij niet te krijgen van de boer. Ze moesten morgen toch echt verder. Maar toch zijn verbazing werd hem beddengoed aangereikt. “Je zult het bed zelf moeten opmaken.” Zie je, als je je verwachtingen laag laat, is alles een fijne bonus. Ze genoten met z’n allen van het avondeten dat de boer zo vriendelijk voor ze had bereidt, en gingen slapen. En slapen deden ze. Want ze waren erg moe. De boer had nog een container liggen, die hij in de ochtend aan het inladen was met eten om de Rattata te lokken. Ondertussen was Adam vervoer aan het regelen zodat de container meegenomen zou kunnen worden. En toen bedacht hij zich.. Ze zullen waarschijnlijk ook als herders de Rattata naar de container toe moeten drijven.. Hij liet zijn hoofd al zakken. Hij kon makkelijk Barry en Job vragen om mee te helpen.. maar dat was nét niet genoeg. Dus hij regelde ook maar een Furret onesy. Hoe kan het toch dat hij iedere Quest als een pokémon verkleed moet?! De benodigde spullen kwamen aan, en ze konden officieel beginnen. Adam, Job en Barry hadden zich strategisch geplaatst bij de akker, mochten er nog Rattata die richting op gaan. De boer deed de container open en al vlug werd het vlakke graslandschap dat ze hadden gecreëerd paars door de Rattata. Een hele hoop gingen naar de container, maar ook een goed aantal rende nog naar de akker toe. Toen kwamen Barry, Job en Adam tevoorschijn. Ze renden achter de Rattata aan en dreven een hoop naar de container toe, waar ze in gingen. De overige Rattata die nog bij de akker waren aangekomen werden weggemept door Bellsprout. Adam zweette zich helemaal kapot in zijn Furret kostuum. Toen hij bij de container aankwam duwde hij samen met de boer, en Jan, de klep zo dicht zo hard als ze konden, en deden deze op slot. Pfoe. Maar Adam had geen tijd om zijn kostuum uit te doen. Dus hij moest naast de boer gaan zitten in zijn pakkie terwijl ze naar de locatie reden waar ze de Rattata gingen uitzetten. Ze kregen wat blikken van anderen die op de weg langs hen reden. Maar Adam was allang blij dat het plan zo goed had gewerkt. Hij kon eindelijk achterover zitten en een beetje uitrusten. Hij deed het hoofd stuk van het kostuum even af. “Ik ben bekaf.” “Jullie stadslui zijn het niet gewend om hard te werken.” Hij zei het in ieder geval niet geïrriteerd. Dit deed Adam denken dat de boer alweer wat blijer aan het worden was. Maar hij was natuurlijk pragmatisch. Pas als de Rattata weg zouden zijn gebracht, zou hij pas de overwinning kunnen vieren. Adam vond dat eigenlijk wel wijs. Dus hij ging hetzelfde doen. Hij kon even rusten nu hij niet hoefde te rijden, maar hij was nog niet klaar. Een missie is pas klaar als het doel is bereikt. Ze kwamen op de locatie aan en ze deden voorzichtig de klep open. “Jan, we moeten even een eindje verderop gaan staan, misschien durven ze dan naar buiten.” Ze moesten een goed half uur wachten tot het eerste hoofdje naar buiten kwam om even te snuffelen. Zodra deze had besloten dat de kust veilig was, volgde de rest ook. Dit gebied was groot genoeg. Zo zouden de Rattata niet voor overlast zorgen. En ze zouden hier genoeg competitie voor eten hebben, waardoor de groep niet te groot zou kunnen groeien. Adam keek opzij. Het was de eerste keer dat hij de mond onder de baard zag glimlachen. “Ik ben blij dat we u konden helpen meneer.” De boer zei verder niks, hij klopte Adam alleen even op de schouder. Waarna Adam hetzelfde deed bij Jan. Hij had deze Quest hard zijn best gedaan. De anderen trouwens ook hoor. Dus op weg terug naar de boerderij was Adam even gestopt bij de winkel om voor iedereen iets lekkers te halen. Al helemaal voor de Bellsprout. Normaal zat er zo’n stigma op die pokémon, maar daar klopte dus helemaal niks van. Nu kon iedereen op de veranda genieten van de zon, het lekkers, en moomoo milk. Adam had er soms wel over gedroomd om op een boerderij te wonen. Het was hard werk, maar het was mooi werk. Daarnaast, je hebt altijd natuur om je heen en dat doet een mens goed. Barry lag alweer uitgerekt op de grond te chillen. Job was Jan alle coole plekjes aan het laten zien hier die hij gevonden had toen Adam, de boer en Jan de Rattata aan het wegbrengen waren. De Bellsprout was lekker met de bladeren wijd in de zon gaan staan. Dat had ze ook zeker verdiend. Professionele akker beschermer. |