Tales of

Sinnoh

Met een nors gezicht keek Ace naar de Blue Ribbon die hij had gekregen van de vreemde vogel wie hij had geholpen aan een vrouwelijke Butterfree. De kus was echt totaal onnodig geweest en als hij niet vlak daarna in zijn huis was verdwenen, had Ace hem waarschijnlijk de huid vol gescholden. Het was niet zo dat hij tegen mannen was die elkaar een kus gaven of whatever, maar hij had liever dat een man van hem af bleef. En met vrouwen tolereerde hij dat ook pas als hij iemand écht vertrouwde. Hij zuchtte en stak het blauwe lintje weg, waarna hij zijn blik naar Inpulsa richtte. Hij had de Electabuzz mee op sleeptocht genomen naar Eterna City omdat hij vond dat ze wel nog wat training kon gebruiken. Hij had er geen problemen mee om haar voor een horde Beedrill te gooien en aan de hand van deze training zou hij uiteindelijk gaan bepalen of ze het al aan zou kunnen om van een Electabuzz naar een Electivire te gaan, haar laatste stadium. Dat had voor hem echter minder haast dan toen ze van een Elekid naar een Electabuzz moest gaan. Zijn gedachtegang werd ruw onderbroken door een kreet om hulp en nadat hij een blik met Inpulsa had uitgewisseld, draaiden beiden zich om en renden in de richting van het geluid. ”Inpulsa,” gromde hij geïrriteerd onder zijn adem door toen hij de Zubat en de vrouw zag. De Electric type liet elektriciteit doorladen naar haar vuist en stootte één van de Zubat die haar wilde bijten weg. Dit deed ze met de andere twee die dichtbij waren ook en Ace trok haar ruw aan haar hand naar zich toe, waarna hij haar met zijn arm achter zich duwde. ”Oké, Inpulsa. Thunderbolt,” sprak hij kil. Nu dat er geen kans meer bestond om de vrouw te raken, liet Inpulsa elektriciteit knetteren tussen de antennes op haar kop, waarna ze de elektriciteit geleidde naar de Zubat. Heel de grot knetterde voor een paar seconden en de Zubat vlogen schreeuwend weg. Ace draaide zich met een zucht om naar de vrouw en bestudeerde haar in het weinige licht dat aanwezig was. ”Alles oké?”

Zijn blik gleed naar haar toen ze aangaf dat ze oké was, waarna ze een niet echt slimme actie ondernam door met haar zaklamp in de grot te schijnen en hard naar haar Pokémon te roepen. ”Ja, goed idee,” spoorde hij haar sarcastisch wat aan. ”Vestig anders de aandacht van alle Pokémon hier in de grot op ons. Roep nog maar wat luider, ik geloof dat ze je achterin de grot nog niet goed gehoord hebben.” Honestly. En dan vroegen mensen zich af waarom hij altijd in een slecht humeur was. Hij trok haar opnieuw achter zich toen een Supersonic van een Zubat haar op één haar miste en klemde zijn tanden geïrriteerd op elkaar, waarna hij zich groot maakte en voor haar ging staan. Hij was bijna anderhalve kop groter dan haar en breed in zijn schouders omdat hij gespierd was door het vele sporten, dus als de Zubat zich weer naar haar zouden richten, zouden ze eest langs hem moeten komen. ”Kom je daar nu pas achter,” zei hij op een droge toon tegen haar, maar voordat hij aanstalten kon maken om haar achterwaarts naar de ingang van de grot te duwen, hoorde hij kreten die heel wat zwaarder klonken dan die van de Zubat. Oh. Muk. Great. Zijn leven werd een stuk aangenamer nu ze ook nog met een groep Golbat te maken hadden. En hij kon zien dat haar Pokémon niet van het niveau waren als de zijne dat waren. Hij haalde de Poké Ball van Igneel tevoorschijn en liet zijn Houndoom uit zijn bal komen. Hij twijfelde kort, maar haalde uiteindelijk ook Jaws, zijn Feraligatr, tevoorschijn. ”Fire Blast, Thunderbolt en Ice Fang op die Golbat. Zorg dat niemand langs jullie komt,” droeg hij zijn Pokémon kortaf op. Hij had dat echter nog maar net gezegd of één van de Golbat kwam al op hun af vliegen. ”Inpulsa, Thunder Punch!” riep hij haastig terwijl hij zijn rug naar de Golbat draaide en de vrouw tegen de rotsen naar achteren dwong, haar lichaam tussen dat van hem en de rotsen persend en zijn armen boven zich uit strekkend zodat zijn brede rug haar beschermde. De klauwen van de Golbat die dwars door zijn jack en trui heen drongen, waren alles behalve aangenaam, maar de pijn was weer even snel weg als dat het was gekomen toen Inpulsa aanviel met haar Thunder Punch. Verdomme. Dit was niét hoe hij zijn dag door had willen brengen.

Ace knarste met zijn tanden toen de vrouw het een goed idee vond om hem te gaan helpen. Hoewel anderen dat misschien fijn hadden gevonden in hun geval vond Ace het alleen maar vervelend. Hij kon het prima alleen af en bovendien waren haar Pokémon van een veel zwakker level dan die Golbat. Die Golbat waren minstens rond de level vijfentwintig en als één van hun haar Pokémon zou raken, was het waarschijnlijk al half einde oefening voor ze. ”Houd ze erbuiten,” snauwde hij dan ook naar haar toe. ”Het is veel te riskant.” Net op dat moment beschermde zijn Houndoom door voor de Alolan Vulpix te springen en een Fire Blast af te vuren. De Golbat schreeuwde en draaide zich krijsend om, waarna het wegvloog. En Ace wilde nog meer verwensingen naar haar roepen, maar op dat moment kwam een nieuwe Golbat weer te dichtbij en haalde uit naar Ace. Deze keer was hij niet snel genoeg om zich om te draaien en de klauw raakte zijn gezicht, waar het zijn wang openhaalde. Ace stak zijn arm uit naar het verdomde beest en de Golbat liet zijn scherpe hoektand in Ace’s arm zinken. ”Impulsa!” bulderde Ace door de grot heen en zijn Electabuzz draaide zich meteen om, waarna ze de Golbat met een Thunder Punch en een boze blik in haar ogen wegjoeg. Jaws rukte een nieuwe aanstormende Golbat weg door deze bij zijn vleugel te pakken en hem een rake Ice Fang te bezorgen. Ace, die inmiddels bloedde uit zijn wang en uit zijn arm, pakte de hand van de vrouw vast en begon haar naar achteren te trekken. ”We hebben geen andere keus dan langs ze heen te rennen. Het zijn er te veel en dit houden mijn Pokémon niet vol.” Hij richtte zijn strakke rode blik naar haar. ”Ik ga tot drie tellen en als ik op drie ben, stormen we langs ze heen naar de uitgang. Begrepen?” Hij gaf haar geen tijd om bedenkingen te hebben en begon in plaats daarvan te tellen. ”Een… twee… drie!” En met die woorden trok hij haar aan haar hand mee, waarna hij zijn arm optilde in een soort van schild en probeerde om haar zo veel mogelijk langs de kant te duwen dat als de Golbat aan zouden vallen, hij de eerste klappen op zou vangen.

Het was nogal een riskante operatie, maar Ace wist dat het veel riskanter zou zijn om in de grot te blijven. Aangezien hij in zijn korte carrière hier in Sinnoh al wel wat had meegemaakt en daardoor dus niet snel onder de indruk van iets was – en zijn straatgevechten in Kalos en zijn thuissituatie hielpen ook wel wat met zijn ervaring – was hij niet erg onder de indruk van de Golbat en van de pijn die door zijn lichaam drong door de beet die hij had ontvangen in arm en de klauwen die hij had gevoeld in zijn rug. Hij merkte echter wel op dat de vrouw er een stuk meer van onder de indruk was en dat was ook de reden dat hij haar vrij hardhandig aan haar arm met zich meetrok, haar steeds wat hoger trekkend als ze dreigde door haar benen te gaan. Hij hoorde aan het gekrijs achter zich dat de Golbat zich langs Jaws, Inpulsa en Igneel heen probeerden te dringen en toen hij het licht van de uitgang zag, trok hij de vrouw hard aan haar armen naar voren en stapte opzij zodat ze langs hem voor schoot. Hij gaf haar nog een extra duw tegen haar rug aan. ”Lopen,” snauwde hij naar haar. De grot achter hem lichtte nog eens op omdat Igneel weer een Fire Blast uitvoerde, maar het gekrijs leek steeds erger te worden en deze keer was hij het die de klauwen in zijn rug en schouders voelde. Zijn Pokémon waren er gelukkig steeds op tijd bij om de Golbat van hem af te halen en vooral Inpulsa stelde zich op als zijn beschermengel; een woedende kreet ontsnapte haar bek terwijl ze opnieuw een Thunderbolt uitvoerde op de Golbat. Ze waren inmiddels bijna aan het einde van de tunnel en Ace wierp zich naar voren tegen de vrouw aan zodat ze beiden hun evenwicht verloren. Met zijn ene arm om haar heen om haar val en die van haar Alolan Vulpix zo goed mogelijk te breken en met zijn andere arm naar de grond gericht om zijn eigen val te breken, duwde hij zichzelf hard met zijn knieën tegen de grond zodat hij met zijn lange gestalte over haar heen kon hangen. Het gekrijs achter hun nam een bijna niet te verdragen volume aan en Ace richtte zijn blik naar achteren. ”Hoofd laag houden en niet kijken,” blafte hij naar de vrouw, waarna hij naar Igneel, Inpulsa en Jaws keek. ”Zet die grot in de fik en onder stroom!” blafte hij vervolgens naar zijn Pokémon. Nu zij niet meer in die grot waren, konden zijn Pokémon zo onvoorzichtig te werk gaan als ze wilden en Ace zag hoe een paar seconden later alle Golbat in de grot in lichterlaaie gezet werden. Gevolgd door de elektriciteit die knetterend door de grot ging, was het genoeg om ze in de grot te houden en Ace duwde zichzelf vermoeid en hijgend van de vrouw af en liet zich op zijn rug zakken toen het grootste gekrijs wegstierf. Zijn rode ogen gleden naar opzij en hij keek haar strak aan. ”Alles oké? Ben je gewond?”

Ace had het vermoeden dat hij haar niet helemaal van de klauwen van de Golbat had kunnen beschermen, maar in tegenstelling tot hemzelf moest het bij haar normaal gezien wel meevallen. Hij voelde zelf aan zijn rug en merkte dat de Golbat recht door zijn vest en zijn shirt heen hadden gekrabd. Hij voelde ook warme straaltjes over zijn rug naar beneden glijden en zijn arm deed ook pijn. Hij voelde ook een straaltje bloed langs zijn wang naar beneden gaan, maar zijn aandacht focuste zich op de vrouw toen ze aangaf dat ze wat schaafwonden had. Zonder pardon pakte hij haar arm zodat hij deze hoog kon houden en de schade kon zien op haar handen, armen en uiteindelijk ook haar rug. Hoewel de klauwen geen grote scheuren hadden veroorzaakt in haar bovenkleding kon hij aan de afdrukken zien dat ze wel gemeen pijn hadden gedaan. ”Keer je Pokémon terug naar hun bal zodat we naar het Pokémon Center kunnen gaan om ons na te laten kijken,” sprak hij op een kille toon tegen haar. Hij wist uit ervaring dat daar medisch personeel aanwezig was dat hun ook na kon kijken en zelf keerde hij Jaws en Inpulsa al terug in hun bal, al hield hij Igneel wel buiten zodat deze hun kon beschermen als er nog iets zou gebeuren. ”Wat was je daar zelfs in die grot aan het doen?” vroeg hij op een kille toon tegen haar. Haar Pokémon leken niet echt heel sterk en Ace vroeg zich af waarom iemand in Arceus’ naam een grot binnen ging als haar Pokémon haar toch niet konden beschermen tegen eventueel sterkere Pokémon als zij zich aan zouden kondigen, wat nu dus het geval was geweest.

Ace onderdrukte een geïrriteerde zucht. Natuurlijk was het weer een speciale Pokémon die haar aandacht had getrokken en waardoor ze zich in de grot had gewaagd. Mensen konden soms hun gevoel voor hun eigen veiligheid volledig over het hoofd zien wanneer ze iets zagen dat buiten de norm was en dat een voordeel kon vormen voor hun eigen team. Misschien moest hij niet te hard oordelen omdat hij zonder blikken of blozen een tijdje geleden achter een Scyther aan was gegaan, maar toen was zijn team wel een stuk sterker dan dat van haar nu was. ”Ik denk dat dat niet zo’n slecht ding is om nog eens te doen, maar dan wel als je Pokémon beter getraind zijn. Je kunt niet zomaar met laag gelevelde Pokémon ergens naar binnen gaan. Dat is gevaarlijk.” Hij nam aan dat ze dat nu wel voor zichzelf had gezien en dat hij haar de les daar niet meer over hoefde te leren. Hij gaf een knikje naar haar en legde toen zijn hand zacht tegen haar onderrug aan zodat hij haar in de richting van het dichtstbijzijnde stadje kon duwen, waar ze zich gelukkig niet ver vandaan bevonden. ”Ik ben Ace van Crescent Moon en dat zooitje ongeregeld daar zijn Igneel, Jaws en Inpulsa,” zei hij om de geladen sfeer wat te verlichten, knikkend naar zijn Houndoom, Feraligatr en Electabuzz, welke hem op hun beurt geïrriteerd aankeken.

De dame stelde zichzelf voor als Jennifer en Ace’s mondhoeken krulden kort omhoog toen ze zei dat ze het leuk vond om hun te ontmoeten. ”Ik ben benieuwd of je daar over een uur nog zo over denkt,” informeerde hij haar op een grappende toon dat zo kil klonk dat het niet eens echt grappend overkwam, maar ach. Hij deed zijn best. Ze gaf aan dat ze een breeder was, wat hem wel deed vermoeden waarom ze die grot in was gegaan met underleveled Pokémon. ”Geweldig,” begon hij op een droge, sarcastische toon. ”Als er iets was gebeurd en je had op de intensive care gelegen, dan had je tenminste wel je Traited Eevee mogen aanschouwen. Er zijn leukere manieren om dood te gaan, weet je.” Hij dacht dat hij het er nu wel genoeg in had gewreven en hield er dan ook maar over op. Tenzij er een sassy remark zou komen. Dan zou hij toch overwegen om zelf weer commentaar te geven. Maar voor nu liet hij het aan zich voorbijgaan. ”In wat voor egg group specialiseer je je?” Hij wist er dankzij Paige nu ook iets meer over, maar hij was geen expert op dat vlak. Maar een beetje common knowledge van elk beroep was misschien wel handig, zeker voor zijn eigen beroep.