Na het voorval met vissen bij de beach party had hij besloten om niet nog een keer te gaan vissen binnenkort. Hij was er nog steeds niet door in een goed humeur en misschien was dat dan ook wel de reden dat hij niet meer in Sunyshore was. Hij had een plek gevonden waar hij rustig kon zitten en had alle pokemon die hij bij zich had eruit gelaten. Na wat er gebeurd was met Jayden had hij ook even tijd voor zichzelf nodig. Mega 1, 4, 5, 6, 8 en 9 gingen ondertussen ieder hun eigen weg, ook al bleef de Combusken dicht bij hem in de buurt en leek hem in de gaten te houden. Duidelijk toch wel wat bezorgd om hem. Het was de enige pokemon die hij nog had dat uit een ei gekomen was en misschien voelde de fire type zich daarom wel meer verbonden met hem. Ook al zou hij voor niemand een goede vader zijn wist hij en zeker niet voor een pokemon.
Aangetrokken zijnde door het strandfeest was Elijah afgezakt naar het oosten van Sinnoh zodat hij één van deze dagen er eens naartoe kon gaan. Hij wist echter dat hij wel snel moest zijn omdat de zomer ten einde begon te lopen en dat strandfeest waarschijnlijk ook niet voor eeuwig bleef duren. Hij bevond zich momenteel in Hearthome City, een stad waar hij nog niet eerder geweest was. Hij moest toegeven dat het er gastvrij en mooi uit zag en dat hij er nog wel even wilde blijven. Na zijn lichte fiasco in Oreburgh City was hij naar andere plekken aan het zoeken waar hij in de Underground opzoek kon gaan naar fossielen. Hij moest zich immers wel op zijn research storten. Hij had ook gehoord dat er ergens een zwarte markt was waar ze mogelijk Fossil Pokémon verkochten. Het was een eng idee om naar zo’n markt te gaan, maar het was een nog akeliger idee om een Fossil Pokémon daar alleen te laten zitten. Elijah onderdrukte een zachte zucht en liet zijn blik door de stad glijden, waar zijn blik algauw viel op een blauwharige man met een indrukwekkend team bij zich. Armor en Tyro liepen achter hem aan terwijl hij naar de man liep. ”Indrukwekkend team heb je daar,” sprak Elijah op een begroetende, goedkeurende toon. ”Ben je soms een trainer?” Hij had immers veel Pokémon waarmee hij gyms kon uitdagen en allemaal van een ander type, dus zou hij wel veel voordeel hebben. Tyro liep na kort twijfelen op de Combusken af om kennis te maken, zijn armpje vrolijk uitstekend naar de Fire type.
Waarom leek iedereen te denken dat hij een trainer was, eenmaal hij met een vol team rondliep? Want dat was zeker niet wat hij hiermee uit hoopte te stralen. Misschien kwam dit doordat hij pissig was om alles wat er gebeurde de laatste tijd dat hij ook het gevoel had een bepaald iets uit te moeten stralen, maar het was zeker niet het feit dat hij een trainer was. "Zie ik er echt uit als een?" Sprak hij dan ook lichtelijk geïrriteerd. Mega 1, 4, 5, 6, 8 en 9 hadden ondertussen ook de blik op de man en zijn pokemon gericht, geen van allen was echt blij met de opmerking.
