Tales of

Sinnoh

Zich van geen kwaad bewust kwam de Bellossom vreugdevol het podium opgehupst, de flashy mini-zonnebril die ze droeg op en neer wippend langs haar lachende gezichtje. Maar haar trainer kwam er echter een stukje minder dartel achterna gehinkt, vrijwel direct nadat hij een handjevol backstage jongens met een hardvochtig vingerknipje liet weten dat ze onmiddellijk hun fixerende handelingen aan zijn kostuum en last-minute highlighter makeup-borstels moesten staken. Sylvester was niet blij. Nee - dat was nog maar zacht uitgedrukt. Hij walgde ervan dat hij was gematched tegen een van de deelnemers met juist één van de meest bijzondere Pokémon in dit contest. En dat joch, die lange natuurramp met zijn ongure blik en drie keer beschimmelde McFlurry op zijn hoofd - you either grow out your hair or buzzcut it all but for all deities' sake mukdamn: decide. Geagiteerd de lucht er via zijn neusgaten uit snoevend, nam Syl zijn plaats in aan zijn kant van de gevechtsring. Over de rand van zijn zonnebril staarde hij het 1.90 meter-lange stuk belichaming van depressie dat Tyson Brown heette aan. Lang en roerloos, wat voor enige onbehaaglijkheid kon zorgen. Afgunstig. Maar vooral hatelijk. Het was te zien aan zijn lippen die zich malend op elkaar persten, de sinistere schaduw die over zijn gezicht lag en ergens in die schaduw: een ontstekend vuur in amethist-kleurige blikkeringen. Blijkbaar was dat alles bij elkaar opgeteld alsnog geen voorbode voor de jonge coördinator, die zijn shiny, traited trofee uit diens Pokéball slingerde in een regen van misselijkmakende sparkles. De absolute Hoe-oh had vervolgens het lef om hem arrogant toe te grijnzen. Hém. Ja, wrijf het er nog maar eens extra dik in. Zijn oorschelpen verschoten rood van woede, zijn ogen verwijdden zich vervaarlijk. Niemand om hem heen leek zich ook maar een seconde om hem te bekommeren, want het aanwezige publiek barstte los in een golf van verwondering om Arcanine die op het veld stond te schitteren. Syl opende en sloot een hand in een knedende, bedwingende beweging. "Stop - stop it.. please, stop it," siste hij zacht in zichzelf, met het laatste sprankje zelfbeheersing. Maar hij voelde in datzelfde moment alle woede naar zijn hoofd stijgen. De bom barstte definitief - en niet in een regen van mooie sparkles. "STOP CLAPPING!" Bonk bonk bonk. Het gejuich verstomde toen hij, zwaar hijgend, naar de rand van de ring hinkte in zijn ongemakkelijke beenbeugel en zich tot het publiek richtte. "You in the back! And YOU! I've seen your face! I know where you live!" Zijn overslaande stem galmde langs de nu doodstille tribunes. "Oui, that's right! You don't even have the sense -" een vinger tikte maniakaal tegen zijn slapen "to see that you're rooting for a crook." Hij bleef er nog een keer in hangen one of these days.  

De ziedende coördinator draaide zich abrupt terug tot de ring. "Foul play!" schetterde hij luid uit met een werktuiglijke bons van zijn ingeschoven zweep op de podiumplanken. Eén van zijn gehandschoende vingers wees trillend op zijn jonge tegenstander aan de andere kant van de gevechtsring terwijl hij in een ruk zijn hoofd naar de scheidsrechter draaide, ervoor zorgend dat hij luid en duidelijk te verstaan was voor iedereen. "That's what this is! Fire against Grass, sir! You lot match me against someone who promptly has the upper hand and who, since my arrival, continuously bullied and harassed me and my Pokémon? Arceus, are you even aware? He's doing it right this very moment! My Bellossom has had serious traumatic experiences concerning fire, which I specifically stated in my registration form. She won't be able to perform to her full potential because of that beast. That, in itself, is a case of force majeure and thus beyond my control. I demand an opponent reroll with a fair approach, tout de suite!" In het gewelddadige gebaar waarbij hij demonstratief zijn hand omhoog gooide om zijn woorden kracht bij te zetten, zwiepte Sylvester het fabuleuze grasmatje dat onderdeel uitmaakte van zijn outfit haast van zijn schouder. Geen van zijn ter plekke opgedreunde regeltjes hadden enige relevantie in een coördinator-match. Het was puur om een zin door te drijven in de hoop iets voor elkaar te liegen dat het gemakkelijker voor hem zou maken. Misschien omdat hij ergens, heel diep van binnen wel wist dat hij hier geen schijn van kans tegen maakte. Dat hij hier als een kat in het nauw was vandaag en absoluut niet af wilde gaan voor het oog van zoveel mensen. Een versoepeling. Een uitzondering, speciaal voor hem. Íets. Hij was al zover gekomen door sneaky tussen, door en onder obstakels heen te glibberen dat hij het niet ging laten verpesten door zo'n.. zo'n.. stijlgebrekkige nostril-wroeter. Maar dat gemak, het werd hem niet gegund. De scheids hief een hand op en schudde lichtelijk zijn hoofd. En Syl kon alleen maar met een trillende onderkaak van woede toekijken. Zwaar hijgend veegde hij het speeksel van zijn kin, knipperde het vocht uit zijn ogen. Oooh Bish-arp. "Fine." Het kwam er trillerig en hees onder zijn adem uit. FFS. Hier zou hij het niet bij laten zitten, though. "Sleep Powder, Jean-Pierre!" siste hij er opeens zo snel achteraan dat het haast één zin was, en begon daarmee zonder enige aankondiging het gevecht. In een jubelend geluidje draaide de Bellossom om haar as en strooide onder de bladeren van haar vrolijk gekleurde rokje een glitterende regen van groen poeder in de richting van de Arcanine. De Bellossom had nog nauwelijks haar eerste aanval uitgevoerd, toen Syl schreeuwde: "Do a second one immediately!" Als het moest zou hij die Arcanine helemaal volstuiven om zijn kansen te verhogen. Hij hoopte daarbij dat het felle licht van de namiddagzon  Bellossoms Chlorophyll-ability haar wat ten goede deed in snelheid.

Zoals vader binnen een enkel stevig gesprekje vol verbuigingen en verdraaiingen het altijd mooi voor elkaar kreeg iets te kunnen onderhandelen met compagnons uit het criminele circuit, zonder al teveel poespas, zo zou Sylvester ook altijd naar onorthodoxe manieren grijpen om zijn klauwen in te kunnen slaan, om te krijgen wat hij wil. En in dit geval was dat winnen. Hij zou er hard tegenaan gaan. Wat een ontzettende misser voor de snotjanus om het vandaag tegen hém op te moeten nemen. Hij kreeg er bijna medelijden mee. Blijkbaar had Tyson er niets op terug te zeggen dat hij hem, behalve keihard vals stond te beschuldigen, de jongen ook in een slecht daglicht plaatste. Een slechte reputatie deed je nu niet bepaald ten goede als coördinator, ongeacht of men de geruchten over je geloofde of niet. Je had er altijd wel dwazen tussen zitten die zo'n zwetsverhaal als zoete koek slikten. Celebrity gossip ging uiteindelijk onderdeel uitmaken van een bepaalde coördinator-specialisatie, after all. Really, though - you're not even going to defend yourself? Smalend krulden Sylvesters mondhoeken om tot een dun glimlachje, zijn hoofd iets naar zijn borst toe gezakt om zijn tegenstander vanuit zijn bovenste ooghoeken spottend aan te staren. Zijn vingers roffelden voldaan op het heft van zijn ingeschoven zweep, die hij tussen zijn voeten had geplaatst als een soort walking cane. Attaboy. Suit yourself, then. Des te gemakkelijker het je maakte voor Papa Syl.

De tweede wolk Sleep Powder was niet nodig geweest, maar hij nam liever het zekere voor het onzekere. Al bij de eerste regen aan neerdwarrelende snufjes poeder, rolde de tong van de Arcanine uit zijn in een brede geeuw openklappende bek. Het volgende moment zakte het grote beest door zijn poten, diep in slaap. "My, how inconvenient. Well, I guess what they say really is true -" In een langzame handeling haalde Syl de zonnebril van zijn neus, misschien met de bedoeling om het tafereel dat zich voor zijn neus afspeelde in alle detail beter te kunnen bekijken. Er speelden namelijk fonkelende pretlichtjes in zijn ogen. Aww Mukking queens yisss. Wrijvend met zijn neus tussen de palmblaadjes van zijn shoulderpads, gnuifelde hij een binnensmonds lachje. Hij kon het echt niet laten hoor -"You snooze, you lose," schertste hij onschuldig met een opgehaald schoudertje om z'n eerdere zin af te maken, zijn ogen even speels ten hemel slaand. Het theatrale gebaar dat hij met een hand maakte terwijl hij zijn aandacht even tot het publiek richtte, was nog even hooghartig als zijn hele houding vooraf was geweest. In tegenstrijd met de uitdrukking op zijn gezicht. Die was stralend. Opgetogen.
"Did you see that?" vroeg hij met hetzelfde enthousiasme als een kleine jongen in een snoepwinkel. Kijk. Doe effe kijken dan. "That was pretty, right?" Oui, alle aandacht op Bellossom, nu die pokdalige corn dog lag te pitten. En alle aandacht op hém.

Syl onderdrukte een zacht proestje bij Tysons pogingen om zijn Arcanine weer wakker te krijgen. "Oh, please. Fall back in line, boy," smaalde hij tussen neus en lippen door, gepaard met een achteloos wuifje in zijn richting. Kijk, hier kon hij nu intens van genieten. Een 10/10 kostuum dat ieders verwachting ver te boven ging. Netjes een zomerse Pokémon voor zichzelf geregeld. En de macht, zoals het hoorde, in zijn handen. Maar niet te lang, en ook zeker niet te hard. Slapende honden wakker maken was immers niet waar we voor gingen. En de tijd die hij had? Laten we die ook even benutten while we're at it. "Quiver Dance, Jean-Pierre!" De Bellossom draaide even vrolijk aan één van de bloemetjes op haar hoofd en voerde toen een wonderlijk dansje uit, waarna een aantal lichtgevende blauwe bolletjes fonkelend langs haar heen de hoogte in schoten. All them stats ♡♡♡ J'adore~
"And one Moonblast coming up," hield hij zijn voor nu kortstondige solo-showtje op. Het geluid van zijn klappende handen die hij glimlachend naast zijn gezicht hield, werd verstomd en dof door de handschoenen die hij droeg. Nu richtte de Bellossom zich met gespreide armpjes tot de strakblauwe hemel, slaakte een opgelaten kreetje en ontleende energie van de maan - of tenminste, van de plaats waar de maan nu nog onzichtbaar aan het luchtruim stond. Die verzamelde energie kolkte in spiraalachtige bewegingen rond tot een bol van rozeachtig helder licht zich boven Bellossoms armpjes vormde. Soepeltjes maakte ze een kleine rotatie en vuurde de Moonblast toen op de Arcanine af. Als hij geluk had, was er ook een kleine kans aanwezig dat het de speciale aanvallen van het rotbeest ermee verlaagde.