Tales of

Sinnoh

"Hey!" Lachend hief Hayley haar handen tegen de opspattende waterspetters die Lilo druk op haar aan het uitschudden was. Naast haar stond Moana het hele gebeuren aan te moedigen door vrolijk in haar pootjes te klappen. "Oh wacht maar, jij bent zo aan de beurt," waarschuwde Hayley. Ze was enorm nerveus voor hun eerste show, maar keek er ergens ook heel erg naar uit. Shows waren belangrijk om een succesvolle breeder te worden. "Oké, Lilo je bent bijna klaar." Ze haalde de Minccino uit het teiltje die ze bij de waterput van de Daycare school hadden gezet. Het was prachtig weer, dus ze konden prima buiten wassen, en de waterpret die erbij kwam was des te leuker. Moana wachtte niet eens tot ze Lilo goed en wel had afgedroogd, de Phione sprong meteen vrolijk het teiltje in zodra ze zag dat die leeg was. De jonge breeder liet haar even vrolijk rond spetteren, terwijl ze zelf haar best deed Lilo zo goed mogelijk droog te krijgen. Het was makkelijker geweest als ze een föhn bij zich had... Maar, de zon moest maar zijn werk doen. Bovendien rook het hier in de weelderige tuin veel te lekker naar fleurige bloemen. Eenmaal haar wasbeurt voorbij was ging de Minccino tevreden in het zonnetje liggen.

En nu Moana. De Phione maakte er eerst één groot spel van, door steeds kopje onder te duiken en dan een hoop sop Hayley's kant op te gooien. Ze kon er gelukkig om lachen, haar show was pas later op de dag en ze waren ruim op tijd hun bed uit gegaan om voor te bereiden. Hoewel het een show was onder begeleiding van school, stonden er wel degelijk punten en een medaille op het spel, dus Hayley had besloten haar uiterste best te doen om er een succes van te maken. "Moana, kom nou hier, zo krijg ik je nooit schoon!" Sea guardian of niet, ook Moana kon strafpunten krijgen als de jury vlekken zou ontdekken. Ze greep de Phione beet en begon haar toen goed in te soppen en te schrobben tot haar blauwe huidje prachtig schitterde in het licht.

Moana droogde veel sneller op als Lilo, en al snel kon ze beide Pokémon een heerlijke borstelbeurt geven om ze nog meer te laten glanzen. Lilo's vachtje werd er bovendien heerlijk zacht en fluffy van. Hayley wilde haar gezicht er in verbergen, maar ze hield zich in, alles om haar vachtje maar niet opnieuw in de klit te laten komen... "Bijna klaar.." mompelde ze liefkozend, waarna ze een klein blauw strikje tevoorschijn haalde en die in Lilo's kuifje op haar kop vastknoopte. Het stond enorm schattig, vooral samen met haar blauwe oog. Ze klapte enthousiast haar handen eenmaal in elkaar en keek toen naar Moana die een zure blik trok. "Geen zorgen, zodra ik genoeg gespaard heb gaan we voor jou ook iets moois uitzoeken." Daar leek de Phione het wel mee eens te zijn en ze knikte tevreden.

De tijd ging sneller dan ze gedacht had. 'Hayley? Ben je zover?' Één van de leraren, Mevrouw Jane Honda, kwam tevoorschijn en gaf aan dat het tijd was om te vertrekken. Nerveus krabbelde Hayley omhoog van haar plekje bij de tafel en veegde ze nog snel even wat stof van haar kleding. Ze had nog net haar lange witte haren kunnen fatsoeneren met een kam en hoopte maar dat er geen strafpunten uitgedeeld konden worden aan de hand van de breeder's looks. Ze had geen geld of tijd gehad om zelf iets moois aan te trekken... "Weet u zeker dat ik zo kan, mevrouw?" vroeg ze aarzelend aan de lerares die hierop vriendelijk glimlachte. 'Geen zorgen, de keurmeesters hebben alleen maar oog voor de Pokémon. En je ziet er prima uit, love.' Dat deden haar dieprode ogen stralen en blij liep ze met Lilo en Moana in haar armen achter Mevrouw Jane aan.

De show was in Sunyshore City, dus ze moesten een kort eindje rijden met de schoolbus om bij de City Hall te komen. Terwijl de andere breeders om haar heen druk in gesprek waren over de show, staarde Hayley wat dromerig uit het autoraam en naar het landschap dat voor haar voorbij flitste. Steeds weer herhaalde ze de les van Jane in haar hoofd over hoe ze op hun eerste show moesten presteren. Lilo en Moana zouden om de beurt gekeurd worden waarbij er werd gelet op dingen zoals verzorging, gezondheid, band en de stamboom. Beide Pokémon hadden niet echt een stamboom, dus ze hoopte dat ze de keurmeester genoeg onder de indruk kon brengen op de andere onderdelen. De Hall was vlakbij de vuurtoren dus Hayley kon het gebouw van ver al zien aankomen. De vlinders keerden weer terug in haar buik. "Dit is het..." fluisterde ze naar haar Pokémon.

Ze liepen met zijn allen naar binnen en toen werden de studenten één voor één opgeroepen om hun Pokémon te laten zien in de zaal. Mevrouw Jane liep steeds mee ter begeleiding. Hayley had zich zenuwachtig op een bankje gezet, en wiebelde met haar benen terwijl ze in haar hoofd de breeders af telde die voor haar naar de zaal liepen. Ze was nummer zes. Nog één... De laatste breeder voor haar kwam met een brede grijns terug en toen was het haar beurt. Mevrouw Jane riep nogmaals haar naam en samen liepen ze door de deuren die naar de prachtige hal leidden.

Hayley was diep onder de indruk toen ze de grote glas-in-lood ramen zag die uitzicht gaven op de uitgestrekte oceaan. Het was prachtig. Alsof je zo de zee in kon vliegen. Lilo en Moana keken ook diep onder de indruk voor zich uit en even leek het alsof het drietal de show volledig was vergeten. Tot er op haar schouders werd getikt. 'Hayley? De keurmeester wacht..' herinnerde Mevrouw Jane haar vriendelijk. De jonge breeder schrok op. "Oh, ja, ik kom!" Haastig liep ze op het tafeltje af waar een grote nummer zes op stond. Achter de tafel stond een wat oudere man met een dikke snor die een lijst in zijn handen had en haar begroette met een warme glimlach. Hayley glimlachte vriendelijk terug en zette toen Lilo op het tafeltje, terwijl Moana vanaf haar schouder toekeek. "Dit is Lilo, mijn Minccino. Oh... En ik ben Hayley. Hayley Archer, aangenaam." ze stak wat nerveus haar hand uit. De keurmeester begon te lachen, die gegevens had hij natuurlijk allemaal al, maar hij schudde desalniettemin haar hand en stelde zichzelf voor als Walt Graves. De keuring kon beginnen. Lilo was een beetje nerveus doordat ze het niet zo had op vreemden, maar Hayley suste haar zachtjes toe en dat leek haar wat gerust te stellen. Hopelijk vond Walt dat niet erg, zenuwen waren logisch toch op de eerste show?

Toen Lilo klaar was, was het de beurt aan de Phione. Vrolijk sprong de Moana van haar schouder en nam ze plaats op de tafel. Zenuwen, wat was dat? Ze liet zich zonder problemen door de keurmeester bekijken en greep ondertussen nieuwsgierig naar zijn handen om die even te bestuderen. Walt grinnikte. 'Je hebt twee bijzondere Pokémon, Hayley Archer,' merkte hij op. Hayley had niet het idee dat hij alleen doelde op de trait van Lilo of de zeldzaamheid van Moana. Ze grijnsde breeduit om het compliment van de keurmeester. "Dank u wel!" En nu was het wachten op de punten... Ze pakte beide Pokémon weer stevig vast en wachtte geduldig tot de keurmeester zijn beoordeling met de jury had besproken en terug zou komen met de resultaten.

Door de zenuwen drukte ze haar Pokémon misschien wel iets te stevig tegen zich aan, waardoor deze verontwaardigd begonnen te piepen. "Oh.. Sorry," mompelde ze vlug, waarna haar dieprode ogen weer naar de keurmeester schoot die terug kwam aanlopen. Hij begroette haar met een glimlach, maar ze wist niet zeker of hij dat altijd deed, of dat dat betekende dat ze een goede score had gehaald. Toen zag ze de medaille in zijn hand en ze begon te stralen. 'Gefeliciteerd, Hayley Archer, met je eerste medaille. Zowel Lilo en Moana hebben hun eerste prestige punt binnen.' Met een grote lach zette Hayley haar Pokémon op haar schouders en pakte ze de medaille van hem over. "Dank u wel," zei ze beleefd, waarna ze blij de medaille liet zien aan Lilo en Moana. "Kijk eens, die hebben wij gewonnen!" Naast haar knikte mevrouw Jane tevreden en na de keurmeester nog eens bedankt te hebben, liepen ze weer terug richting de voorbereidingsruimte. De lach stond nog altijd op haar bleke gezicht, Hayley's dag kon niet meer stuk.