Met haar net gekochte ticket ging Jennifer naar de ingang van de trophy garden. Daar toonde ze het aan een medewerker waarna ze met haar pokémon naar binnen ging. Zoals gewoonlijk liepen Emily en Lark dicht bij haar; hun oren gespitst en ogen open. Leaf, Lake en Gerald daarentegen liepen wat verder voor haar uit. De spheal blafte naar een struik waarna hij weer verder ging. Leaf en Lake daarentegen liepen in stilte naast elkaar. Jennifer hoopte om vandaag een meowth te vangen. Als ze die met Priscilla breedde zou ze een galarian meowth krijgen en als ze die met Snow of Lark breedde zou ze een alolan meowth krijgen. Dan stond ze alweer een stap verder met haar breedingprogramma. En dus hield ze haar ogen open voor een meowth.
Oké misschien mag je hier helemaal niet fietsen en is dit mijn eigen schuld, maar een Pokémon heeft mijn band lek gebeten. Zou jij kunnen helpen deze te plakken? Ik heb alleen geen bandenplaksetje...
Laat weten hoe je hiermee omgaat en tag het betreffende teamlid na jouw post.
Terwijl ze met haar pokémon door de tuin liep, kwam een meisje met een fiets naar haar toe. Ze vroeg of Jennifer haar kon helpen met haar band te plakken. Het meisje had echter alleen een fietspomp en niets om de band te plakken bij. “Natuurlijk,” antwoordde Jennifer, al had ze zelf ook geen bandenplaksetje bij. Mmm… hoe zou ze dit doen? “Oh, ik denk dat ik een idee heb.” Hopelijk zou het werken. “Zou je de band willen oppompen?” De andere begreep niet waar ze heen wou, maar deed wel wat ze vroeg. Met de pomp aangesloten begon het meisje de hendel steeds op en neer te bewegen, maar hoeveel lucht ze ook in de band deed, het ontsnapte telkens weer door de gaten. “Gerald, kan jij water gun op de gaten in de band doen? En Lark, volg direct met een powder snow.” De pokémon knikten. Terwijl de spheal de band raakte met zijn water gun, liet Lark een koude wolk sneeuw over het water gaan. Dat bevroor en nu wou de lucht wel in de band blijven! “Leaf, verwijder het overtollige ijs met een vine whip.” De lianen schoten op het ijs af en braken de stukken die uit de band staken af. “Goed gedaan allemaal,” complimenteerde Jennifer haar pokémon waarna ze zich weer op het meisje richtte. “Het zal waarschijnlijk niet lang houden, maar hopelijk lang genoeg om weer thuis te raken.”