Een tijdje terug had hij iets speciaals gehoord. Hij ging er van uit dat het maar geruchten waren, maar zijn nieuwsgierigheid nam de overhand. Als je de underground in gaat.. is er schijnbaar een kans dat je fossielen vindt. Hij had dan ook besloten dat hij deze keer heel specifiek daar naar op zoek zal gaan. De vorige keer was hij maar wat wezen rondlopen. Het was zoals Seneca zei: wie niet weet welke haven het doel is, zal nooit ergens aankomen. Hij klom naar beneden het donker in langs het touw, en eenmaal op de bodem aangekomen liet hij Barry uit zijn ball. Adam vond dat op de een of andere manier poëtisch. De vorige keer was Barry nog een Zigzagoon. Nu een Linoone. Het voelde voor Adam dat ze zowel fysiek als mentaal gegroeid waren sinds hun laatste keer. Adam zette de lamp op zijn helm aan. Barry begon al eens goed rond te snuffelen. “Klopt. We moeten eerst voorzichtig de omgeving leren kennen.” Na een tijdje, zette Adam zijn zinnen op een grote rotswand. Hij pakte zijn gereedschap en begon in de muur te zoeken.
Je ziet een onregelmatigheid in de muur. Het lijkt wel alsof iemand er een fossiel uitgetrokken heeft. In de brokstukken zie je twee heart scales liggen. Laat je het liggen of neem je het mee? Laat het weten in je volgende post en vergeet niet het betreffende teamlid te taggen.
Adam’s mondhoeken krulden omhoog toen hij de twee heart scales zag in tussen wat brokstukken. Voorzichtig bewoog hij zijn handen ernaartoe, maar Barry griste het voor zijn neus weg. Adam had dit niet aan zien komen, en stapte van schrik even naar achter. Toen hij de Linoone met de twee heart scales zag bedacht hij zich dat dit nu eenmaal in Barry’s natuur zit (pickup). “Kom maar hier ermee Barry, dan doe ik ze veilig in de tas.” En zo geschiedde het. “Schijnbaar is dit een goed plekje Barry.” Adam stroopte zijn mouwen op en pakte de pikhouweel. Dieper in deze muur lagen misschien nog grotere schatten. Hopelijk een fossiel natuurlijk. Dat zou ultiem zijn. Stel je voor. Adam groef verder.
Je slaat een stuk steen weg en onthult een glimmende steen met een mooie maar bleke groene kleur. Laat het weten in je volgende post en vergeet niet het betreffende teamlid te taggen.
Met een vloeiende beweging sloeg Adam een stuk steen weg. Nog voor hij merkte dat er iets achter die steen verborgen lag, sprong Barry er al naartoe om het mee te pakken (pickup). “Nou, dan moeten we nog even verder graven.” Zei Adam vol goede moed. Op dat moment drukte Barry de Bug Gem tegen Adam’s been. “Oh, hebben we wél iets gevonden? Oh die is mooi. Deze is een andere kleur dan die wat ik op het strand had gevonden.” Adam pakte de Bug Gem, en plaatste deze in de tas. “Goed gezien Barry.” De Linoone rechtte trots zijn rug. Adam plaatste zijn vuist op zijn kin. Misschien was het toch verstandiger om een beetje rustig aan te doen. Hij legde het pikhouweel op de grond en nam de borstels tussen het gereedschap uit. Hij ging dicht bij de muur staan en begon voorzichtig te borstelen. Alles wat te hard was om weg te borstelen sloeg hij weg met een klein hamertje, of schraapte hij weg met een schrapertje. Hij ging er helemaal in op.
Er klinkt een rommelend gedonder elke keer als je met je borstel over de stenen veegt. Pas wanneer je met een hamertje zacht tegen het steen begint te tikken, komt de muur tot leven en wrikt een Onix zijn kop naar buiten. Vergeet niet om het betreffende teamlid te taggen in je reactie!
Ineens begon de muur vóór hem te donderen. Verschrikt zette hij een stap achteruit. Barry was al bijna 50 meter verder gesjeesd. Toen kreeg de muur twee grote ogen. Adam’s hart begon heel hard te kloppen. Hij stond oog in oog met een Onix.. waar hij net tegen aan had staan borstelen. Snel rende Barry weer terug om zijn vriend te beschermen. Grommend stond hij voor de twee grote ogen. De Onix maakte een geluid dat zo hard bulderde dat er stof los kwam van alle muren. Adam zette voorzichtig een stap achteruit. En nog een. De Onix maakte nog een geluid, maar deze klonk een beetje anders. Bijna alsof hij aan het zeuren was. Adam begon te lachen. Andere pokémon, hetzelfde gezeur. Zo deed Barry het ook vaak. Adam liep terug naar de Onix. “Dus jij bent gek op kietelen.” En hij pakte de borstel en ging verder met het kietelen van de Onix. De Onix deed tevreden zijn ogen dicht. Zelfs Barry drukte zijn vacht tegen de Onix aan om hem te kietelen. Adam had een grote grijns op zijn gezicht. Wie had dít ooit verwacht. De wereld is mooi. Er zijn zoveel bijzondere dingen om mee te maken. En dat hij allemaal meemaken omdat hij leeft. Adam plaatste zijn hand op het hoofd van de Onix. “Bedankt dat we je dag mooier mochten maken. Je hebt de onze ook mooier gemaakt.” Hierna gaf Adam de Onix een knuffel. Een tevreden geluid volgde, waarna de Onix uit de muur kwam bewogen, en zijn weg verder door de grot maakte. Hij liet een lange tunnel achter in de muur. De twee heren keken elkaar aan. Ze hoefden niks te zeggen. Natuurlijk zouden ze de tunnel in lopen. Als tante Jane hem nu toch eens kon zien.. Met zijn hand langs de muur liep hij de tunnel af. Zou de Onix de weg wijzen naar een fossiel?
De tunnel lijdt naar een andere tunnel, die enkel verspert is door een ruige rots. Bij nader inzien is het geen rots maar een Rhyhorn die zijn kop naar je toe draait om te zien wie zijn dutje verstoord heeft. Vergeet niet om het betreffende teamlid te taggen in je reactie!
Daar stond hij dan. Met zijn hand op de bips van een slapende Rhyhorn. Pas toen de Rhyhorn zich omdraaide kreeg Adam dit door. Hij trok zijn hand terug. “Oh.. uh.. sorry.. mijn excuses.” Dat was natuurlijk niet zo netjes, ook al was het per ongeluk. Toen de Rhyhorn zijn gezicht liet zien aan Adam werd het ineens pijnlijk duidelijk dat die NIET blij was. Adam zette een paar stappen naar achteren. Zelfs Barry dook achter Adam’s benen. Heel rustig pakte Adam Pien’s pokéball terwijl de Rhyhorn woedend naar hem keek. Hij drukte op het knopje en de ball werd groter. Dat zorgde ervoor dat de Rhyhorn begon te brullen, en rende naar Adam en Barry toe. Ze doken allebei opzij en hoorde hoe de Rhyhorn tegen de rotswand aan beukte. Nu dat die daar mee bezig was, zagen de heren hun kans om een stukje verder te rennen, om zo afstand te creëren. Adam liet Pien uit haar ball. “Zie je die grote jongen daar, die gaan we proberen te vangen. Ik weet zeker dat we ooit dat soort rauwe kracht nodig gaan hebben.”
vs
“Water Gun!” De Brionne balanceerde op haar staartvin en spoot een lading water tegen de zijkant van de Rhyhorn op. Adam’s wenkbrauwen bewogen omhoog. Dat leek.. erg veel pijn te doen. En hem dus.. nóg bozer te maken. Oeps. De hoorn van de Rhyhorn gloeide op en hij rende op Pien af. Hij sloeg haar met zijn hoorn tegen de muur op met een Horn Attack. Nee! Barry hield zijn poten voor zijn ogen. Opnieuw moest Pien het zware vechtwerk doen in de underground. Het was haast niet te geloven, de parallellen met de vorige keer. “Niet opgeven Pien! Dit gevecht is Skitty in het bakkie! Doe Aqua Jet!” Pien schoot haarzelf vooruit met een waterstraal, waarna ze tegen de Rhyhorn aan beukte. Wat Adam echter niet voorzien had, was dat ze daarna op het hoofd van de Rhyhorn landde. Dat was goed, toch? Een positie waar de hoorn haar niet kon raken! Helaas zou Adam ongelijk krijgen. De Rhyhorn liet zijn hoofd zakken en gooide deze omhoog. Dat deed hij een paar keer totdat Pien de lucht in gelanceerd werd. Hierna sloeg hij haar met een Smack Down tegen de grond. Oef. “Geef hem er van langs! Water Gun!” Ze draaide zich op haar rug en spoot water van onder de Rhyhorn tegen zijn kin. Door de pijn probeerde de Rhyhorn op zijn achterpoten te staan. Deze kans gebruikte Pien weg te proberen te komen, maar helaas, op de Rhyhorn’s weg terug naar beneden gebruikte hij zijn momentum voor een Stomp op Pien. Adam’s hart ging tekeer. Hoe kon ze al deze klappen vangen? Maakte evolutie echt zoveel uit? Ze leken allebei even afgepeigerd. “Bij dezen Pien. Afkloppen als je er klaar mee bent hè.” Ze knikte. “Okay dan! Icy Wind!” Ze balanceerde weer op haar staartvin en begon rondjes te draaien. Zo maakte ze een ijskoude wind die op de Rhyhorn af kwam. Ook al deed het de Rhyhorn pijn, hij rende er doorheen om Pien een paar meter verder te slaan met een Bulldoze. Okay dan.. Hier komt ‘ie. “Sing!” Pien ademde diep in, en begon een slaapliedje te zingen. Adam en Barry bedekten hun oren. Langzaam.. viel de Rhyhorn weer terug in slaap. Weer terug naar zijn dutje. Hierna wierp hij een pokéball.
![[Underground - Route 203] Back to the Bottom BogusIncredibleBass-size_restricted](https://thumbs.gfycat.com/BogusIncredibleBass-size_restricted.gif)
Heart Scales (2x)
Bug Gem
![[Underground - Route 203] Back to the Bottom 729](https://www.rpg.pokemonstad.nl/images/pokemon/729.png)
vs 