Tales of

Sinnoh

Misha heeft een zwaar leven gehad al is zwaar een vrij groot understatement. Hij bagatelliseert alles door er terloopse opmerkingen over te maken met een sarcastische ondertoon. Van buiten komt hij zeer zelfverzekerd over maar van binnen is dat een ander verhaal. Hij wordt nochtans geplaagd door nachtmerries en heeft een hele rits aan problemen waar hij je zeer zeker niet over zal gaan inlichten. Hij zal je overtuigen dat zijn drugsprobleem al lang voorbij is maar niets is minder waar en wat hij achter gesloten deuren uitspookt, kan beter niet onder het licht komen van de plaatselijke autoriteiten. Hij is zo corrupt als maar kan en een echte Seedot en tevens net zo gevaarlijk als een tandeloze tijger. Hij maakt veel lawaai maar doet eigenlijk niets. Ondanks zijn extravagante kledingstijl en geverfde haren is hij alles behalve stabiel of gelukkig. Hij is chronisch depressief, de wallen onder zijn ogen een goede indicatie van zijn gesteldheid.  

Blauwe plekken en gekneusde botten zijn Misha niet vreemd. Om zijn waardeloze figuur van een vader in check te houden als hij weer eens thuiskwam na een avond drinken en gokken, heeft hij zijn vader meer dan eens te lijf gegaan. Het werd een gewoonte op ten duur. Soms was er niet eens een ruzie voor nodig. Zodra zijn vader ook maar één verkeerde blik op Aeryn of hun moeder wierp, greep Misha in. En dat liep altijd uit op een bloedneus. Als hij er niet te erg aan toe was, rende hij naar de havens van Canalave City waar een verweerde, norse man een vissersboot bezat. De man in kwestie stelde weinig vragen, herkende wellicht de symptomen die hem terug deden denken aan zijn eigen vader, voelde wellicht iets voor de jongen wat sommigen zelfs medelijden konden noemen. Een effectieve manier om een boze tiener van de straten af te houden. In ruil voor een goede som mocht Misha mee met hem het water op om hem te helpen met het binnenhalen van netten en vissersvallen. Zo slaagde Misha erin om genoeg geld te sparen om het huis uit te gaan zodra zijn zusje achttien zou worden. Hij weigerde immers om haar achter te laten.

Misha vindt zijn innerlijke rust door muziek te maken. Hij heeft zichzelf het bespelen van een elektrische gitaar aangeleerd. Helaas is de drugsval waar hij in zit zo vasthoudend en genadeloos als een berenklem. Hij komt er niet uit en hoe meer hij trekt en duwt en weerstand bied, hoe dieper de tanden van de klem zich in zijn arm wrikken. En dus grijpt hij vlug weer naar de middelen om de pijn te laten stoppen. Eens begon hij ermee om de pijn draaglijker te maken. Nu doet hij het omdat hij zonder niemand is.

Op het diepste punt van zijn leven heeft hij dingen gedaan om aan zijn fix te komen die het daglicht niet kunnen verdragen. Op dat punt zal zijn avontuur ook beginnen. Hij heeft geen huis meer, heeft zijn Murkow, zijn meest dierbare maatje en metgezel, vergokt en heeft geen rooie duit meer om uit te geven. Hij draagt de achternaam Violante, naar de vissersman die hem in zijn jongere jaren op heeft gevangen en inmiddels onder de zoden is gestopt op een eenzame winternacht. De achternaam van zijn vader voorgoed uitgewist.