Tales of

Sinnoh

Had hij speciaal het vliegtuig gepakt voor gebeurtenissen zoals deze? Reken er maar op. Hij was net in Sinnoh aangekomen toen hij hoorde over de gigantische Absol. Het was een dark type. Perfecter dan dat kon niet. Rafael had de snelst mogelijke route naar de locatie gepakt. Al joggend rende hij door de stad, in de richting waar de pokémon zou zijn. Levia en Satar rende braafjes achter hem aan. Het drietal kwam echter abrupt tot stilstand zodra ze de witte pokémon zagen. Damn. Een man met blauw met zwart haar en een Beedrill, leken de gigantische pokémon aan te vallen. Bug types waren erg effectief. Als een dark type researcher stond die informatie op zich. Zelf had hij geen type die in het voordeel waren tegen dark, enkel andere dark types. Rafael haalde diep adem, voor hij dichter naar de razende pokémon toe liep. Dark types hadden soms een slechte naam en een Absol die alles om zich heen vernietigde, hielp daar niet aan mee. "Satar, leid hem af met Snarl. Levia, Hone Claws en Scratch." De twee pokémon kwamen recht in actie. De zwart witte wasbeer begon tegen de Absol te grommen. In de tussentijd rende zijn Zorua op de Absol af. Ze maakte een sprong, waarna er gloeiende klauwen aan haar poten verschenen. Ze draaide rond, waarna de klauwen van kleur veranderde en vervolgens de Absol raakte. Het deed hem blijkbaar niet zo veel. Waarschijnlijk hadden ze meer mensen nodig om deze razende pokémon neer te halen.

Gelukkig leek hij niet de enige te zijn die deze situatie onder controle wilde krijgen. De blauwharige man zette een volgende aanval in met zijn Beedrill. "Focus Energy en dan Twineedle." Rafael richtte zijn aandacht al snel weer op zijn eigen pokémon. Het leek er op dat ze niet snel hulp zouden krijgen van anderen. De meeste mensen probeerde juist zo snel mogelijk weg te geraken van de Absol. Er waren genoeg legendes waarin Absol voor ongeluk zorgde. Mensen wilde er niet bij in de buurt komen. Precies een deel van zijn onderzoek. Al kon hij het in dit geval de mensen ook niet echt kwalijk nemen. Deze Absol was bijzonder groot en vernielde alles om zich heen. "Satar, Sand Attack", zei hij. Door het zand wat bij de Absol in de ogen werd gegooid, kwam de pokémon tot stilstand. Dit gaf hem de kans om met zijn andere pokémon aan te vallen. "Levia, Torment en Scratch!" Meteen kwam de Zorua in actie. Misschien zouden ze het toch met z'n tweeën voor elkaar kunnen krijgen om deze Absol te kalmeren. Hij kon in ieder geval niets anders doen dan proberen en hopen.

Verbaasd knipperde Rafael met zijn ogen toen de Absol plotseling begon te krimpen. Dat had hij toch echt niet aan zien komen. Ergens was het ook wel logisch. De pokémon was waarschijnlijk niet altijd zo groot geweest en enkel tijdelijk naar dit formaat gegroeid. Wat ook gek was, was dat de paarse gloed om de pokémon niet verdween. Hij had het idee gehad dat de Absol deze gloed had gekregen door het gekke groeien. Echter was de pokémon nu klein maar gloeide hij nog steeds. Rafael haalde zijn schouders op voor hij een pokéball tevoorschijn haalde. Hij zou deze kans zeker wel nemen om dit te onderzoeken. Om dat goed te kunnen doen zou hij de pokémon echter wel moeten vangen. Aangezien de pokémon al uitgeschakeld was, hoefde hij enkel nog de pokéball te gooien. Kort keek hij naar Levia en Satar. Hopelijk zouden de twee een toevoeging aan hun team geen probleem vinden. Met een flinke worp, tikte de pokéball tegen de hoorn van de Absol. Langzaam maar zeker begon de bal te schudden. Als dit zou lukken zou hij iets heel nieuws hebben om te onderzoeken. Het zou zeker een interessant onderzoek worden aangezien hij zoiets nog nooit had gezien. Hij had er ook nog nooit iets over gelezen. Het was maar een vreemd iets eigenlijk. Maar goed. Voor nu kon hij niets anders dan hopen dat de Absol in de pokéball zou blijven.

Hij had geen idee hoe dit allemaal zat. Hij had niet eens verwacht dat de pokémon in de pokébal zou blijven. De hele situatie was gek genoeg om mee te beginnen. Rafael wenkte Levia en Satar dichterbij voor hij de pokéball weer open liet gaan. De pokémon was bijgekomen maar nog erg zwakjes. Het vangen had de gekke gloed niet laten verdwijnen. Wat was het? Goed, dat kwam later wel. "Welkom bij het team... Lucif", zei hij tegen de pokémon. De Absol draaide enkel zijn kop weg. Hij was duidelijk niet blij met de situatie en al helemaal niet met het drukke gedoe van Satar. Levia leek hij wat beter te kunnen hebben maar zelfs dat stelde nog niet veel voor. Toch bleef zijn aandacht terug gaan naar de paarse gloed. Hij had dit echt nog nooit gezien en wilde graag weten wat het was. Rafael keek op om te zien of de andere man nog ergens in de buurt was. Misschien zou hij er meer over weten.