Tales of

Sinnoh

Ze kon natuurlijk niet in het oosten van Sinnoh op school zitten en vervolgens niet het grootste fokcentrum van de regio te bezoeken. Ze zouden er vast ook wel eens een keer naar toe gaan tijdens een excursie, maar Hayley was te nieuwsgierig geweest, en had besloten tijdens het weekend alvast een kijkje te gaan nemen. Dus ze was onderweg, met haar rugtas ingepakt voor als ze tussendoor moest kamperen. Het was tenslotte een eindje reizen vanaf Pastoria City en sinds Adam haar had geholpen met de tent, had ze er meer vertrouwen in.

En het weer was zó prachtig. Hayley genoot van het zonnetje, ook al betekende dat dat ze helemaal ingepakt op weg moest anders zou ze meteen verbranden. De grote rieten hoed op haar hoofd moest haar hier voor een groot deel tegen beschermen, en ze had een luchtig wit bloesje aan die haar hele armen bedekte. Ze droeg wel een kort zwart broekje, een zeker stijlvolle dame in Sunyshore City had haar laten zien dat ze dit prima kon hebben, dus haar benen waren goed ingesmeerd met zonnebrand. Terwijl ze over de onverharde weg liep, keek ze even grijnzend naar haar Pokémon die om haar heen dartelde. Jasmine en Coco waren super nieuwsgierig naar alles wat bewoog. Ze sprongen geregeld op los dwarrelende blaadjes of rende achter elkaars staarten aan. Lilo hing aan haar schouder en Moana op de andere, en keken nieuwsgierig om zich heen. Tinkerbell zweefde vrolijk mee met de bries die af en toe kwam opzetten, waardoor je soms een vrolijk gepingel hoorde. En Naveen? Die hing aan haar rugtas, een beetje nukkig omdat ze hem uit een dutje in zijn pokéball had gehaald.

Ze waren een opvallende bende bij elkaar, maar daar gaf Hayley geen sjoege aan. Ze was al lang blij dat ze haar Pokémon even de kans kon geven om hun benen te strekken. Haar oog viel plots op een meisje verderop die een Haunter voor zich had zweven. Even bleef Hayley staan om te kijken wat ze aan het doen was. Ze had iets vast in haar handen, en toen ze het aan haar Haunter gaf begon hij te gloeien. Meteen werden de ogen van de jonge breeder groot. Ooh, een evolutie! Ze kon het niet laten om dichterbij te komen en toe te kijken hoe de Haunter vormde tot een reusachtige Gengar. De Pokémon verdween meteen in de grond en kwam toen weer voor zijn trainster in beeld. Hayley kon het niet laten even te grinniken. "Wat een gave Pokémon heb je daar!" bracht ze enthousiast uit.

Zodra de Gengar haar stem hoorde, verdween hij in de grond en dook hij vlak naast haar weer op. Lilo drukte meteen haar oren plat in haar nek en kroop weg in Hayley's nek. Moana vond het minder spannend en zwaaide vrolijk naar de grote spook met haar blauwe armpjes. Hayley begon te grijnzen en klopte de Gengar even op zijn kop, precies zoals ze het meisje net ook had zien doen. Het was aan alles duidelijk dat de Gengar vriendelijk was, dus ze had geen angst voor de Pokémon. "Jij houdt vast alle vervelende mannen op afstand," lachte ze.

Het meisje bedankte haar en zei met een vriendelijke glimlach dat haar team er ook niet slecht uit zag. Toen Hayley de opmerking over haar traited Pokémon hoorde begon ze te stralen. Dat was precies de reactie die ze hoopte bij mensen te ontlokken. "Ja, klopt!" bracht ze enthousiast uit, waarna ze zich een beetje omdraaide zodat ze de bange Minccino in haar nek kon laten zien. "Dit is Lilo, ze is gevlekt en heeft heterochromie. En de Chingling hier heet Tinkerbell en is zoals je ziet zilver gekleurd. En de kittens..." Ze keek even zoekend om zich heen. Waar waren die twee? Verderop in het gras staken twee staartjes naar boven. Ah! Ze wees ernaar met haar vinger. "En dat zijn Jasmine en Coco. Broer en zus uit mijn eerste breed. Jasmine is een albino net als ik en Coco is bruingekleurd. En dan hebben we nog Naveen en Moana, die zijn niet traited, maar speciaal op hun eigen manier." Oeps, was ze teveel aan het ratelen? Ze kon nogal enthousiast worden als het haar Pokémon betrof. Hayley schraapte haar keel even met een schuldbewust lachje en wreef toen even door haar lange witte haren. Ze besefte dat ze zichzelf nog niet eens had voorgesteld.  "Oh en ik ben Hayley trouwens, aangenaam."

De Gengar leek van de aandacht te genieten, want hij liet met een grijns zijn ogen rood oplichten. Hayley grinnikte even zacht. Het waren imponerende Pokémon, Gengars. Ghost type en gigantisch. Maar ze kon het niet laten ze ook een beetje komisch te vinden met die grote brede grijns. Moana leek het met haar eens te zijn want kraaide enthousiast toen ze in de lucht werd getild. Ze zwaaide met haar armpjes. Hoger, hoger!

Hayley knikte bij het horen van de vraag van Aurora. "Ja, klopt! Er is nog zo weinig bekend over de Pokémon met traits. Ik wil daar graag verandering in brengen en mensen laten zien dat ze net zo leuk zijn als hun soortgenootjes," vertelde ze enthousiast. Ze vond het helemaal fantastisch dat iemand geïnteresseerd was in haar Pokémon. Meestal wierpen mensen alleen maar een starende blik, maar vroegen ze niks, alsof ze al bedacht hadden dat het antwoord hun niet aan ging staan. Ze wierp even grijnzend een blik op de druk zwaaiende staartjes in het gras. De Skitties hadden het dik naar hun zin zo te zien. "Aangenaam Aurora," reageerde ze toen het meisje zich voorstelde. Wat een mooie naam.

Moana werd hoger en hoger getild. Ze vond het prachtig, alsof ze aan het zwemmen was door de lucht. Lilo keek angstig omhoog naar haar teamgenootje en Hayley grinnikte even om hoe blij haar Phione er uit zag. "Niet laten vallen he?" zei ze nog even semi-waarschuwend naar de Gengar. Het leek alsof hij wel wist wat hij deed, maar het kleine blauwe wezentje was haar te dierbaar om er niks over te zeggen. Vervolgens ging haar blik weer naar Aurora, die net vroeg of er mensen waren die traited Pokémon niet in hun team wilden hebben. Hayley haalde even haar schouders op. "Ja, die zijn er altijd," merkte ze mistroostig op. "Dan voldoen ze niet aan bepaalde standaarden, of willen ze niet de extra zorg er aan geven die ze soms nodig hebben. Maar, gelukkig zijn er ook een hoop mensen die ze wel kunnen waarderen." Ze glimlachte even. Aurora leek haar zo'n persoon. De Skitties waren ondertussen weer uit het gras gesprongen en rende nu nieuwsgierig op de nieuwkomers af. Jasmine ging bij haar voeten staan en streek even langs haar benen terwijl ze een twijfelende blik wierp op de Gengar. Coco was iets dapperder en ging naar de Ghost Pokémon staan, terwijl hij even ondeugend een pootje uitstak, om vervolgens te ontdekken dat die dwars door de Pokémon heen ging. Verrast keek hij op, om het vervolgens nog een paar keer te doen. Hé, dat was leuk.