Tales of

Sinnoh

Victor was naar Oreburgh city gegaan in de hoop daar meer geluk te hebben, maar had net als in Hearthome city geen mogelijkheden gevonden om zijn leven weer op te bouwen. Wel had hij een gesprek opgevangen over de University of Science, die zich blijkbaar in Veilstone city bevond en nog maar een jaar bestond; dat was waarschijnlijk waarom hij niet van het bestaan van de school had afgeweten. Een idee begon zich te vormen. Als hij zich daar kon inschrijven had hij in één klap onderdak en een plaats om zijn onderzoek voort te zetten. Het was zijn beste optie—niet dat hij veel andere had. Het enige ongelukkige was dat hij om daar te geraken eerst weer naar Hearthome city moest; precies de plek waar hij een paar dagen eerder nog maar was geweest. Veel meer dan betreuren dat hij de verkeerde kant op was gegaan en zijn plannen aanpassen kon hij echter niet doen en dus ging hij opnieuw naar de Oreburgh Gate. Edgar leefde op in het duister van de grot en fladderde vrolijk rond. Victor daarentegen hield gedurig zijn omgeving in de gaten. Hij had niet de vechtkracht om meer dan een paar wilde pokémon tegen te houden als ze het op hem gemunt zouden hebben en zag ze het liefst aankomen zodat hij weg kon rennen als het moest. Een mogelijkheid toonde zich echter toen een vlam iets verderop te zien was. Victor versnelde tot hij de jongen voor hem ingehaald had. “Hey, ben jij ook op weg naar Hearthome city?” Als hij de ander kon overtuigen om samen naar de stad te reizen zou zijn kans om zonder enige problemen met wilde pokémon uit deze grot te geraken een heel stuk groter worden.

Het duurde niet te lang om de ander in te halen en de echo van zijn voetstappen stierf langzaam weg. Met een zucht keek de man hem aan vooraleer hij vroeg wat Victor van hem wou. Als de researcher op zijn eerste indruk moest afgaan zou de ander overtuigen om bij elkaar te blijven misschien niet zo makkelijk zijn als hij had gehoopt. “Met al de wilde pokémon in deze grot dacht ik dat het beter zou zijn om samen te reizen,” sprak Victor waarna Edgar op zijn schouder landde en zijn woorden met een kras kracht bijzette. “Met mijn murkrow en jouw charmander zullen we hier zonder zo veel als een kleerscheur buiten komen.” Victor hield de helder groene blik van de ander vast terwijl hij op een antwoord wachtte. Het was voor zijn eigen veiligheid dat hij dit tijdelijk verbond probeerde te sluiten, maar de man zou er ook zeker zijn voordeel uithalen.