Tales of

Sinnoh

Het was een beetje een detour, naar Pastoria City, maar als een toeristische route nemen was nooit verkeerd op het moment dat je aan het reizen was toch? En ach.. Als het je nieuwe thuis regio was, om daar een beetje de gebieden van te leren kennen. Hij klaagde niet. Hij vond het helemaal goed. Maar hetgeen wat vooral zijn aandacht trok, was een groot schoolgebied met veel Pokémon die er rondliepen. Mania achter zich aan struinend, liep hij het terrein op. Enkele jongeren liepen te hangen op het terrein en waren wat aan het drinken en hij grijnste eventjes naar ze. Hoe zou het afgelopen zijn als hij gewoon naar school was gegaan? Ach ja… Het was niet de moeite waard om in ‘if’s’ te denken.

---

De golvende heuvels waren blijkbaar perfect voor schapen. Domme schapen over de dam, zeiden ze ook wel eens toch? Het dom had het schaap in ieder geval wel begrepen, aangezien hij tegen zijn been aanrolde en dat bleef doen. Excuse him? Damon zijn gezicht vertrok in een diepe front terwijl het schaap nog een keer tegen zijn been aanrolde. Nee. Bedankt. Wat had hij nou aan zo'n wolk op voetjes. Eerst gaf hij de Pokemon een duwtje met zijn voet, maar het rolde met kracht terug. Bij Mew. "Mania," bromde hij tegen zijn Charmander, wie vanaf zijn schouder toekeek. De Charmander blies een paar Ember's in de richting van de Wooloo, wie vervolgens al mekkerend wegrolde. Beter.

[Damon loopt door]

---

Eindelijk was hij verlost van het maffe stalkerschaap. Nog eventjes wierp hij een minachtende blik op het wezen. Hij wilde er wel een Pokemon bij in zijn team, maar wel iets met gratie en.. intelligentie. Niet iets wat maar ergens tegenaan rolde en wat dan maar hoopte dat er wat gebeurde. Mania had die gratie. Dit wezen? Nee, not so much.

Ver kwam hij echter niet, hij werd tot een halt geroepen door een jochie wat aan de mouw van zijn jack hing. Meteen fronste hij diep. Excuse him? Hij trok zijn mouw weer los uit de vingers van de jongen, zijn wenkbrauwen dicht bij elkaar gebracht. Zijn jack was hem immers heilig. En wat was hij? Een crèche? "Sorry kerel, ik heb andere dingen te doen." Bromde hij, waarna hij zich omdraaide, zijn handen in zijn stukken zak en doorliep. Mania stak nog even haar tong uit naar de jongen en ging toen vrolijk weer mee met haar trainer.

---

In de naam van Mew en alles daarboven. Dit gebied hield echt niet van hem. Rollende heuvels waren prachtig hoor, zeker in het licht van de ondergaande zon. Maar het feit dat er een schaduw wat in de verte stond, hem aankijkend, snuivend, beloofde niet heel erg veel goeds. Hij trok zijn lip iets op in een grimas toen de ezel op hem af kwam stuiven, zand opschoppend met zijn hoeven terwijl hij rende. Dit monster was uit op zijn bloed. Misschien was het daarom wel een interessant monster. De ezel overbrugde de afstand snel, veel sneller dan je verwachtte van zo’n lomp wezen. Hij kon alleen maar aan de kant springen uit de baan van het lompe dier, waarna hij nog even snel zijn been uitschopte om het te doen struikelen. Dat gebeurde, ondanks dat zijn been ook een flinke klap kreeg. Hij zakte er eventjes doorheen. Arceus, waarom was dit ding zo sterk?

In ieder geval viel de Mudbray ook op zijn snufferd, rolde eventjes door het zand. Maar de hoefjes van de Pokémon schraapten al snel weer over de grond terwijl hij omhoog kwam. Het leek alsof ze echter ook minder gewicht zette op de poot die hij had geraakt. Een voordeel, want Mania was zeer zeker in het nadeel. Hij stuurde de Charmander naar voren. Hij had weinig zin om nog eens te rollen met de Mudbray. Maar misschien zou de Mudbray nu in ieder geval wat minder snel zijn. De Pokémon sprong echter naar voren, klaar om een Rock Smash uit te voeren. ”Incasseer, blaas zijn gezicht vol Ember’s,” gromde hij de Charmander toe. Hij had haar getrained om hard te zijn. Ze schoof kort naar achteren door de Rock Smash en opende haar mond, een volle lading Ember over de Mudbray uitspuwend. Hinnikend dook de Mudbray naar achteren, ogen dicht geknepen door de vlammen die in het gezicht waren gekomen. Desondanks draaide de Pokémon zich om en schopte in de richting van de Charmander, een Double Kick. ”Smokescreen,” beval Damon zijn Pokémon, wie naar achteren sprong, de eerste schoppende hoeven ternauwernood ontwijkend, en een flinke lading rook uitspuwde. De Mudbray was gedesoriënteerd, keek om zich heen in verwarring. ”Ember,” bromde hij zijn Pokémon toe, wie vanaf het afstandje nog mooi kon zien waar de Mudbray zich ongeveer bevond. Een flinke lading Ember’s schoten de rook in en aan de kreet van de Mudbray te horen, was het raak. Nou, super.

Wat minder super was, dat de Mudbray in paniek begon te raken, een flinke lading Mud Slaps vlogen uit de rookwolk, de dikste slierten wegblazend in de lucht. Tot overmaat van ramp kreeg Mania ook nog een flinke lading in haar gezicht. De Charmander wreef in haar ogen, ook haar zicht was nu verminderd. De charmander gromde in frustratie, waardoor de Mudbray eventjes leek te twijfelen. Maar vervolgens sprong het toch naar voren met een Rock Smash. Mania blies eventjes lucht uit van pijn toen de Rock Smash haar raakte en haalde zelf al uit met een scratch om de Mudbray ervanlangs te geven. De Mudbray deinsde achteruit en hijgde puffend uit, duidelijk twijfelend om het hazenpad te kiezen. Nou mooi niet na al deze moeite. Damon vergrootte een Pokéball en gooide deze naar de Pokémon. Tijd om te kijken of dit een nieuw teamlid zou worden.

Mudbray used Rock Smash
> Mania used Ember
Mudbray used Double Kick
> Mania used Smokescreen
> Mania used Ember
Mudbray used Mud Slap
> Mania used Growl
Mudbray used Rock Smash
> Mania used Scratch

---