Tales of

Sinnoh

Ze had van alles gehoord over dit soort mensen. Het soort dat je zomaar aansprak en zowat eiste dat je een pokémon battle met hun deed. Ze had alleen niet echt verwacht dat ze echt zouden bestaan. Haar idee was dat het een soort grap was en dat het niet echt gebeurde. Maar blijkbaar bestonden ze dus echt. Er stond er een voor haar neus. Ze had geen idee hoe oud hij was, misschien zestien? Hoorde hij überhaupt niet naar school te gaan? Zij ging nog naar school toen ze zestien was. Of nou ja, school.. Er kwamen mensen langs die haar les gaven en verder was het erg veel zelfstudie uit allerlei boeken. Soms mocht ze een soort stage lopen bij haar eigen ouders maar dat was het ook wel. Tussen de lessen in etiquette, de familie zaak en algemene onderwerpen, had ze niet veel te doen. Misschien zou ze ook wel vreemden uit gaan dagen als ze daadwerkelijk vreemde zou zijn tegengekomen. En pokémon had gehad. Ach, het was niet nuttig om over na te denken. Het jongetje voor haar had zijn pokémon al tevoorschijn gehaald. Een soort blauwe schildpad. Kort keek ze naar haar twee pokémon. Waarschijnlijk was het een Water type pokémon. Inuya was dan een slecht idee als Fire type pokémon maar Risu was juist in het voordeel als Electric type pokémon. Kijk eens aan, was alle uitleg die ze had gekregen nog eens toepasbaar ook. En zo snel -en onverwachts- al. Maar goed, ze koos Risu voor dit gevecht.

Wat waren de moves die Risu kon ook al weer. Over Bide had ze uitleg gehad dus die wist ze in ieder geval. De ander waren Growl, Quick Attack en… Attract? Of was het Charm. Oh. Veel tijd om er over na te denken kreeg ze niet. Er werd een Water Gun haar kant op gevuurd. ”Bide”, zei ze. De blauw witte eekhoorn maakte zich klaar voor de impact. Het water spatte langs alle kanten van haar af maar ze bleef wel op de zelfde plek staan. Vervolgens dook de blauwe pokémon in zijn schild en begon dit als een gek rond te draaien. Ook de klap die ze hiervan kreeg ving Risu netjes op. Nu was het tijd om wraak te nemen. Risu vuurde een witte lichtstraal af die de blauwe pokémon volop raakte. Het had duidelijk effect, als het goed was had hij nu dubbel zo veel schade opgelopen als Risu. ”Quick Attack!” riep ze. De Pachirisu begon te rennen, een wit licht verscheen achter haar. De blauwe schildpad begon met zijn staart te zwaaien maar in dit geval had het geen nut en werd hij vol geraakt door de aanval van de andere pokémon. ”Growl”, zei ze vervolgens. Nu Risu dicht bij de Water type pokémon stond kreeg ze de kans om naar hem te grommen. Dit gaf de blauwe pokémon de kans om haar vol te raken met een Tackle. Waarschijnlijk was het niet de meest geweldige tijd geweest voor deze move. Het gaf haar ook de kans om kort na te denken over welke van de twee moves het ook al weer was. ”Charm”, probeerde ze. Risu maakte een schattig gezichtje naar de andere pokémon. Mikazuki was niet geheel overtuigd van hoe deze move zou moeten werken. Blijkbaar was het wel effectief. De blauwe schildpad pokémon begon een beetje vreemd op en neer te lopen en keek met hartjes in zijn ogen naar Risu. Dat was… best heel vreemd eigenlijk. ”Nog een keer Quick Attack”, droeg ze haar pokémon op. Opnieuw begon Risu te rennen terwijl het witte licht een spoor achter haar verlichtte. Aangezien de Water type pokémon helemaal verlieft op Risu leek te zijn, ontweek hij niet. De aanval raakte perfect en was genoeg om de blauwe schildpad pokémon uit te schakelen. Wow. Ze had haar eerste pokémon gevecht gewonnen! De jongen was het echter niet eens met haar blijdschap. Hij keek haar vuil aan en liep met zijn knocked out pokémon van haar weg. Wat hij precies mompelde kon ze niet verstaan, maar het was alles behalve positief.

Mikazuki was tegen een boom gaan zitten met Risu op haar schoot. Inuya was naast haar gaan liggen. Hij had misschien niets uitgevoerd tijdens het gevecht maar dat kwam door haar keuze, niet de zijne. Hij was net zo goed lief als dat Risu het was. Rustig aaide ze de twee pokémon over hun kopjes. Dit was een van die momenten waarop ze zo blij was met de keuze die ze had gemaakt. De keuze om op reis te gaan. Ze leerde allerlei nieuwe mensen kennen, nieuwe pokémon en bouwde een band op met haar eigen pokémon. De twee zouden haar nooit meer afgenomen worden.

Met haar duim wreef ze zachtjes over de kop van haar Pachirisu. Ze keek op zodra ze merkte dat iemand haar kant op liep. Een meisje met wit haar en rode ogen zwaaide begroetend naar haar. Alhoewel ze ergens een beetje op elkaar leken, waren ze ook op een bepaalde manier anders. Niet alelen omdat de ander jonger maar ook langer leek. Het meisje had een hele hoop pokémon op en om haar heen. "Hallo, woon je hier?" vroeg het meisje. Mikazuki schudde zachtjes met haar hoofd, voor ze zich fatsoenlijk richting de witharige vrouw draaide. "Nee, ik kom uit Snowpoint City" begon ze. Kort twijfelde ze voor ze de vraag terug stelde. Ze wilde immers niet onbeleefd overkomen. "Kom jij hier wel vandaan?" vroeg ze. Het kon zijn dat de ander het zich afvroeg omdat ze hier zelf wel vandaan kwam. Natuurlijk was er ook een kans dat de ander het enkel vroeg uit nieuwsgierigheid.

Inuya begon lucht te krijgen van het gesprek en wispelde vrolijk richting de vrouw die ergens best veel op zijn trainer leek. "Dat ligt helemaal in het noorden, toch?" vroeg de jonge vrouw. Mikazuki gaf een bevestigend knikje, het was de meest noordelijk gelegen stad in Sinnoh. "Nee, ik ben hier op excursie met school. Ik kom zelf uit Twinleaf Town, maar de Daycare school zit Pastoria City," vertelde de ander. Daycare school? Voor ze de kans kreeg om er naar te vragen stelde de jonge vrouw zich voor. "Hayley is de naam." Vervolgens stelde ze haar pokémon voor, de eerste twee reageerde nogal verschillend. "En dit hier zijn Moana en Lilo." Waar de blauwe pokémon haar vriendelijk begroette, dook de grijs witte pokémon juist verder weg. "De Froakie in mijn rugtas is Naveen en het geplingel dat je hoort komt van Tinkerbell de Chingling. En de Skitties..." zei Hayley voor ze even in het rond keek. Twee pokémon bevonden zich voor Inuya's neus. De ene besnuffelde hem en de andere zwaaide uitdagend met haar staart. "Dat zijn Jasmine en Coco." Mikazuki grinnikte kort bij het zien van hoe haar Growlithe op de staart van de Skitty af sprong. Vrolijk begon hij achter de pokémon aan te rennen. "Aangenaam, ik ben Mikazuki. De Growlithe is Inuya en dit is Risu", zei ze terwijl ze zachtjes een aai over haar Pachirisu gaf. Mikazuki richtte haar blik op Hayley voor ze alsnog haar vraag besloot te stellen. "Mag ik vragen wat de Daycare school voor iets is?"

Aan de reactie van de witharige vrouw te zijn, was het een goede keuze geweest om naar de Daycare School te vragen. Niet alleen omdat ze er zelf niets van wist, maar ook omdat de ander en enthousiast over leek te zijn. "Dat is een school die speciaal opgericht is voor breeders," vertelde Hayley. Van breeders wist ze eigenlijk helemaal niets. Behalve dat ze -tja- pokémon breedden. "Er word ons van alles geleerd over het vak en als we afstuderen krijgen we een speciaal breedersdiploma." Mikazuki gaf een begrijpend knikje. Kort werd haar aandacht getrokken door Inuya die een uitdagend blafje liet horen. Het was duidelijk dat hij het naar zijn zin had met de andere pokémon. "Wat doe je zoal als breeder? Sorry als ik veel vragen stel, ik weet er eigenlijk zo goed als niets van en ben wel nieuwsgierig." Een wat ongemakkelijk glimlachje sierde haar gezicht. Risu leek inmiddels aandacht ontwikkeld te hebben voor de pokémon die tegen het been van haar trainer wreef. Het leek op de zelfde pokémon als waar Inuya mee speelde maar dan net een andere kleur. Zou dat net zoals de Shellos van Mace zijn?

Hayley nam plaats op een rots. Bij het zien hiervan nam Mikazuki zelf opnieuw plaats tegen de boomstam. Risu krulde zich recht op in haar schoot en zelfs Inuya leek kort te twijfelen. Hij besloot echter verder te spelen in plaats van naar zijn trainer toe te komen. "Momenteel ben ik vooral veel aan het leren over hoe we verantwoord kunnen fokken met onze Pokémon en hoe we voor ze moeten zorgen. Ook zijn we aan het leren hoe we een show kunnen doen zodat we prestigepunten krijgen. Dat zijn eh.. punten die zegmaar laten zien hoe succesvol je bent als breeder. Pokémon worden op heel veel factoren beoordeeld, zoals afstamming, verzorging, de vertrouwensband, noem maar op!" Ze leerde bijzonder veel op zo'n school. Misschien was het wel een idee als zij ook naar een school ging. Het enige probleem was dat ze 1. niet wist of die bestond en 2. zou dat waarschijnlijk niet mogen van haar ouders. Het was namelijk al een wonder dat ze überhaupt op reis mocht. De blauwe pokémon van Hayley kwam richting Risu. Even aarzelde de Pachirisu maar uiteindelijk besloot ze er toch even mee te spelen. "En jij? Wat doe jij zoal?" vroeg Hayley haar vervolgens. Met een glimlach haalde ze haar schouders op. "Uitzoeken hoe pokémon werken en dan proberen om gyms te doen denk ik", zei ze met een schaapachtig lachje. Ze had al wel gemerkt dat er niet zo veel mensen zoals haar waren. Die niet veel van pokémon af wisten.

Ze vond het best erg om te zeggen maar gek genoeg leken de meeste mensen er weinig problemen mee te hebben. De meesten waren zelfs bereid om haar dingen uit te leggen. "Ooh, je bent dus een trainer? Super gaaf!" Mikazuki gaf een knikje. Al moest ze eerlijk zeggen dat voor het gevecht van eerder ze nog niet echt iets trainer-achtigs had gedaan. Behalve misschien het ophalen van Risu en het vangen van Inuya. "Volgens mij is er een universiteit voor trainers en coördinators ergens in... Jublifie City was het?" zei Hayley met een bedenkelijke blik in haar ogen. "Oh? Dan moet ik daar maar eens gaan kijken. Dankje!" Als ze haar daar dingen konden leren zou ze misschien nog wel een kans hebben op het pad van trainer. Ze zou nooit geweten hebben dat zoiets bestond als Hayley haar dat niet had vertelt. "Hoe ben jij eigenlijk bij die school uitgekomen?" vroeg ze dan ook. Ze had geen idee of de scholen een bekend iets waren dat zij gewoon niet wist.