Tales of

Sinnoh

De flitsende lampen, deden iets met je beeld. Afstand kon je niet meer zo goed inschatten. Of was het de drank? Geen idee. In ieder geval leefde Dex zich uit op de dansvloer. Hij stond met een blonde dame te dansen. Die zich gewillig door hem mee liet voeren en hem bijna met hongerige ogen aankeek. Niet dat hij dat erg vond, nee dat vond hij prima. Hij streek haar daardoor zelfs plagerig over haar wang. Waardoor ze giechelend nog wat dichter bij hem kwam staan. Toen hoorde hij ineens zijn naam door de spiekers. ‘Dex! Kom jij ons verblijden met jouw nummer?’ Hij stak zijn duim op en liep naar het podium toe. Hij sprong er bovenop en pakte zijn elektrische gitaar die tegen de muur geplaatst stond. Even testte hij wat akkoorden en niet veel later klonk er weer muziek door de boxen. Iedereen juichte en begon te springen. De vrouw waar hij daarvoor nog mee had staan dansen, kwam helemaal naar voren. Hij knipoogde naar haar. Hij bracht de microfoon naar zijn mond en begon te zingen. De kriebels en adrenaline gierde door zijn lijf. Hij genoot hiervan. Toen sloeg hij de laatste snaar op zijn gitaar aan en haalde hem weer van zijn schouder. Hij knikte naar de DJ, die het weer van hem overnam. Daarna sprong hij van het podium af, waarbij hij bijna struikelde over zijn eigen voeten. Soepel wel... ‘Wauw!’ Riep de blondine in zijn oor. Hij greens eventjes naar haar en haalde zijn hand door zijn zwarte haren. “Nog een drankje?” Ze knikte, waarop hij naar de bar liep. Om nog iets te bestellen.  

Hij kreeg zo ongeveer een rolberoerte. Toen hij langs een tafel liep en er ineens twee ogen hem, nogal indringend aan zag kijken. Of indringend, nogal intens eigenlijk. Het kippenvel op zijn armen kwam omhoog. Waarom zat er een beest onder die tafel? Eigenlijk was het de eerste keer dat hij een pokémon tegen kwam in één van de clubs waar hij vaak kwam. Hij slikte eventjes en probeerde er zo rustig mogelijk langs te lopen. Al voelde hij die ogen nog steeds op hem branden terwijl de barman naar hem toe kwam. ‘ha Dex.’ Hij deed zijn best niet aan die ogen te denken. “Doe maar een biertje en een zoete witte wijn.” Hij kon er niks aan doen dat zijn stem toch wat ontdaan klonk. De barman keek hem dus ook een beetje raar aan, haalde toen zijn schouders op en tapte een biertje voor hem af. Deed toen de wijn in een glas en gaf hem de drankjes aan. ‘Deze zijn van de zaak, voor je optreden net.’ Er kwam een klein grijnsje om Dex zijn lippen. “Bedankt man!” Dit keer liep hij met een ruime boog weer op die ene tafel heen. Al leek het alsof hij die ogen nog steeds voelde, hij kreeg er nog een nachtmerrie van joh… Met de drankjes liep hij terug naar zijn dame. Hij gaf haar het drankje aan, waarna ze een kus op zijn wang drukte. Met een grijns haalde hij zijn hand door zijn haar. Daarna begon hij weer met haar te dansen en wist eindelijk die enge ogen van zich af te zetten.

Dex ging helemaal los. Tilde de blondine onder haar oksels in de lucht. Waarop ze hard begon te giechelen. Wat Dex alleen nog maar meer aanspoorde. Hij draaide haar een pirouetje. Toen zijn blik even naar de zijkant gleed, of ze hun wel zagen. Een paar van zijn vrienden hingen aan de bar. Die grijsden naar hem en een paar staken een duim op, maar naast hun zat nog een jongen. Eentje die hij niet kende en die dood nerveus leek. Ergens wilde hij het negeren. Hij was net aan het scoren, maar aan de andere kant. Dit was één van zijn favoriete discotheken, daar moesten ze van die zenuwpezen niet hebben. ‘Ik moet even iemand aan de tand voelen.’ Riep hij in het oor van de vrouw. Die keek even wat beteuterd, maar knikte toen toch. Hij sloeg de rest van zijn biertje achterover en plaatste het glas op één van de tafeltjes. Hij ging nog steeds het tafeltje met dat beest uit de weg, niet nog een keer hoor. Toen liep hij naar de jongen toe. “Wat is er maat?” Hij sloeg hem vriendschappelijk op zijn schouder terwijl hij op één van de barkrukken naast hem plofte. Waarbij hij vervaarlijk achterover wiebelde, al leek hij dat zelf niet echt door te hebben. Dat hij bijna op de grond had gelegen.

De jongen begon over zijn date. Oei ja, dat klonk inderdaad niet zo best. “Ik weet niet hoe lang ze al weg is, maar dat lijkt er inderdaad aardig op dat je een blauwtje hebt gelopen kerel. Wacht ik kijk even voor je.” Hij wipte weer van zijn barkruk af en bewoog zich naar de toiletten. Voordat de jongen antwoord had kunnen geven. Hij deed de deur van de meidenwc’s open. “Hallo, iemand hier de date van die jongen met bruin haar en blauwe ogen aan de bar?” Er kwam geen reactie. Twee vrouwen kwamen giechelend langs hem lopen. Daarna begonnen ze tegen elkaar te smoezen. Waarschijnlijk omdat Dex daar midden in de deuropening stond. Niet dat dat hem iets deed trouwens, dat boeide Dex echt allemaal niet. Hij deed de deur weer dicht en liep terug naar de jongen aan de bar. “Of ze houdt zich heel goed stil of ze is weg, sorry maat.” Zei hij toen tegen hem. Hij haalde eventjes zijn schouders op. “Maar er zijn genoeg knappe meiden op de dansvloer hoor.” Er kwam een grijnsje om zijn lippen terwijl hij hem op zijn rug sloeg.

Naar buiten??¿¿ Hij keek de jongen eventjes wat moeilijk aan. Hij had het naar zijn zin, was net lekker los aan het gaan. En dan moest hij met hem naar buiten? Maar aan de andere kant, dan had hij de zenuwpees wel zijn favoriete club uit. Dat was dan ook wel weer een mooie bijkomstigheid. Oké dan. Hij knikte en pakte de jongen bij zijn pols. “Oké snel dan.” Hij sleurde hem zo ongeveer achter hem aan de discotheek weer uit. Tussen meerdere dansende en flikflooiende jongeren door. Hij duwde de deur open en toen stonden ze buiten. De frisse lucht was op zich ook wel weer fijn, het maakte hem direct een stuk nuchterder. Hij keek de jongen aan en liet zijn pols los. “Zo, en nu? Wat is precies het idee. Onder iedere steen kijken?” Er lag een wat plagerige blik in zijn grasgroene ogen.

Ja maar, wat moest hij geloven dan? Het was toch ook wel een beetje merkwaardig of niet. Hij vond het wel vergezocht. Ze was vast gewoon weg gegaan, omdat ze hem niet leuk genoeg vond. Wat hij ergens wel kon begrijpen, bij zo’n zenuwpees. Toen leek de jongen zich ook om te willen draaien. Top, dan kon hij weer doorgaan waar hij mee bezig was geweest. Terug naar de blondine, voordat zij het ook voor gezien zou laten. Hij liet haar nu ook al best een tijdje wachter. Alleen ineens klonk er een gil uit een steegje. Chips, hij had gelijk. “Kom!” Riep hij tegen de jongen. Toen rende hij zonder te aarzelen het steegje in. Hij was dan misschien een charmeur, een feestbeest en soms wel een beetje een alcohollist. Als er iemand in gevaar was, was hij niet te beroerd, om diegene te hulp te schieten.

Hij remde ook niet af, hij denderde stoïcijns door. Om zich tussen de blondine en de kwade man te wurmen. Dacht maar niet dat er in zijn mooie stadje, zulke dames bedreigd gingen worden. Hem niet gezien. Als hij dan een pak rammel zou krijgen, dan was dat maar zo. Hij was zelf ook niet de zwakste, maar hij stond geen zeven dagen per week in de sportschool. Wel een paar keer, dat wel. “Wat is het probleem hier kerel?” Hij keek de kwade man doordringend aan. In zijn ooghoek keek hij naar de jongen die hem mee naar buiten had gelokt. Hij knikte naar het meisje, dat hij haar erbij weg moest halen. Hij wilde niet dat ze zich alsnog zou bezeren. Geen idee waarom die man boos was en waarom er een groepje toeschouwers omheen stond. Iemand had dan wel iets kunnen doen toch? Even flonkerde er iets in zijn grasgroene ogen. Het maakte hem juist kwaad dat niemand dan iets deed. Hij balde zijn vuisten, met de bedoeling die hard tegen de kaak van die andere man neer te laten komen.

Zo snel hij de man een knal had verkocht, werd die kerel furieus. Hij had een klap terug gekregen al de beveiliging er niet tussen was gesprongen. ‘Wat doe je nou Dex?’ Gromde de beveiliger terwijl hij de man samen met zijn collega tegen de muur zette. Ja hé hij liet dat meisje toch zeker niet zo bedreigen. De man wierp nog een blik op hem, keek naar de beveiligers en liep toen toch maar weg. Hij hoorde wat gesmoes in de toeschouwers, die niet het lef hadden gehad iets te doen. Liet ze maar smoezen de blondine was in ieder geval niets overkomen. “Dankje Tom en Bastiaan.” Zei hij tegen de beveiligers voordat hij zich naar het meisje omdraaide die hem iets wilde geven. Ze had een parel in haar hand. Hij glimlachte naar haar. Haalde zijn hand door zijn haar en pakte toen de parel aan. “Ik ben blij dat je niks overkomen is, dat was een nare vent.” Hij knikte naar de jongen achter haar. “Hij was naar je opzoek in ieder geval.” Hij kon haar nu verleiden en met de eer gaan strijken, maar zo was hij dan ook net weer niet.