Tales of

Sinnoh

“Ao-la-ni~!” riep de brunette enthousiast, voor zij haar armen om de Drampa heen sloeg. De Pokémon wreef zijn neus tegen zijn jonge trainster, wie maar al te blij was met de Pokémon. Immers kon zij nu heel de regio door op zijn rug! Het was geweldig. Ze zou de Drampa nooit meer laten gaan. Daarom had hij dan ook een bijpassende naam gekregen: Aolani betekende namelijk beautiful cloud. En Kia vond dat wel passen bij de gekke Pokémon.

Om haar gevleugelde vriend te vieren, was ze naar het verste puntje van het eiland gevlogen. Nu ze op route 224 waren, was het tijd om op onderzoek uit te gaan. De zon was nog aan het opkomen en de dag was pas net begonnen, dus ze hadden alle tijd! Uiteraard wist Kia nog niet waar ze naar op zoek was, maar dat ging de pret niet drukken. Met Kaili die enthousiast rondjes zweefde, Aolani die haar op de voet volgde en… Waar was Kekoa? Kiana vernauwde haar blik voor een moment. Dat was… vreemd.

“Kekoa?”

Waar was die verdomde Slugma nou weer heen dan? Kiana zette snel de pas erin terwijl zij om zich heen keek, af en toe de naam van haar Slugma roepende. De Misdreavus leek ergens door afgeleid te zijn en ging er ook vandoor en Aolani? Die gaf nergens wat om, die zweefde geheel zen mee.

Waar was die druiloor nou weer heen? Met een diepe frons keek Kiana om zich heen. Normaal was het Kaili die er vandoor ging, maar dit keer leek Kekoa het van de Misdreavus overgenomen te hebben. Hoe kon een naaktslak nou verdwijnen? Kiana krabde zich even achter haar oor terwijl ze om zich heen keek, tot iets glinsterends haar aandacht trok. Nieuwsgierig liep ze erop af, maar toen het een soort ketting bleek te zijn had ze al snel geen interesse meer. Dat was niets voor haar.

“Kekkie!” riep ze uit, waarna de Misdreavus ook haar stemmetje liet horen. Echter leek Kekoa nergens in de buurt te zijn. “Kek! Nu komen!” verzuchtte ze, waarna ook de Drampa een ietwat verveeld geluid liet horen. Echter bleef het stil, tot de Slugma enthousiast uit de bosjes kwam, kauwend op… was dat een besje?

“Doe dat niet meer!” histe ze naar de Slugma, terwijl zij door haar knieën zakte om hem goed te bekijken. Toen de Pokémon echter zijn kop langs haar been liet glijden in een soort knuffel, was alles vergeven en vergeten en aaide ze de grijze slak. Ah well.

D’r Pokémon zat vast in een Vileplume. Kiana sloeg geschrokken haar hand voor haar mond bij het horen van de woorden. “In een Vileplume?!” echo’de ze, waarna ze geschrokken kort lachte. Dat was iets wat ze absoluut niet had verwacht. Ze wist ook niet in hoeverre dit echt iets serieus was en in hoevere het gewoon grappig was. Soms waren er van die situaties waar die grens niet heel duidelijk was, helaas. Voor Kiana, dan.

“Mijn Arceus, hoe gaan we dat oplossen?” vroeg ze vervolgens, haar hand door haar haren halend. Voor nu had ze geen idee. Ooit had ze met haar vinger vastgezeten in een holletje en toen hadden ze dat met boter gefixt, maar ze konden moeilijk die hele Pokémon beboteren. Was dat überhaupt een woord? Maakt niet uit.

“Laat maar zien! Dan proberen we te helpen!” gaf ze bij het meisje aan, waarna ze Aolani, Kekoa en Kaili wenkte. Misschien konden ze dit samen wel voor elkaar krijgen? “Wat voor Pokémon is het?” En hoe ver was het van hier? Ze ging er vanuit dat het niet heel ver was.

Wat.

Kiana knipperde een paar keer om er zeker van te zijn dat ze echt zag wat ze dacht dat ze zag. Haar ogen bewogen met elke zwiep van de Onix zijn staart mee, waar de Vileplume duizelig mee bewoog. Links, rechts, links, rechts… Het was hypnotiserend. Ze bleef dan ook voor een moment geïnteresseerd naar de situatie kijken, voor ze zich weer herinnerde dat ze zou helpen.

Oh, ja.

Misschien maakte dit het wel makkelijker? Kiana fronste even. Nu kon Aolani een Twister gebruiken en zou de Onix niet ook weggeblazen worden. De arme Vileplume… Ze liet een zuchtje klinken en liep op de Onix af, waarna ze haar hand op één van zijn enorme rotsen legde. Of misschien was een Echoed Voice zelfs nog wel beter. Ja, dat moest er maar gebeuren. Tenzij…

“Kaili, krijg jij hem los met je Psywave?” vroeg ze met een frons. De Misdreavus deed haar ogen blauw oplichten en deed een poging tot het lostrekken van de Vileplume, maar deze leek flink vast te zitten. Oké. Dan toch maar de andere optie. “Oké. Jij vangt ‘m op met je Psywave. Aolani, jij slaat ‘m los met je Echoed Voice.”

En daar begon het teamwork. Aolani zweefde netjes boven de Onix, zodat deze de Onix niet zou raken met de aanval. Zodra de staart stil stond, gebruikte deze een Echoed Voice in de hoop de Vileplume los te slaan van de staart. Zodra dit was gelukt, zou de Misdreavus de Pokémon met haar Psywave kalmpjes op de grond zetten, zodat deze niet de vergetelheid in geblazen zou worden.

Nee, nee, niet kwispelen! Wie had er kunnen raden dat een Onix zou kwispelen. Kiana probeerde de Onix rustig te krijgen door zachtjes tegen hem te praten, maar helaas maakte dit hem alleen maar blijer en blijer! Aandacht! Zijn hele lichaam schudde bij het kwispelen en helaas was dit geen goede combinatie met de Echoed Voice. De Vileplume werd door de lucht geslingerd. Hier was haar Misdreavus handig geweest, was deze niet afgeleid geweest door die verdomde Onix.

“Kaili!”

Maar, haar aanval zou de Vileplume al niet meer kunnen opvangen. “Aolani!” riep ze daarom uit. De Drampa schoot op enorme snelheid vooruit en wist, net voor de Vileplume de grond zou raken, de Vileplume op zijn rug op te vangen. Met de verwarde Pokémon op zijn rug kwam hij rustig terugzweven, waar Kiana pas opviel dat hij de Vileplume ondersteboven had gevangen. Het arme ding.

“Volgens mij zijn we allemaal weer veilig,” lachte ze schamper. De Misdreavus gebruikte haar Psywave dit keer wel om de Vileplume weer veilig op de voetjes op de grond te zetten, waarop Kiana een opgeluchte zucht liet klinken.

Een Soothe Bell? Kiana nam de bel met een glimlachje aan. Het verbeterde de band met je Pokémon? Wat cool! “Bedankt!” gaf ze aan bij het meisje, een vriendelijk lachje op haar gezicht. Daar kon ze zeker wat mee. Ze rinkelde het belletje vrolijk in haar handen, terwijl ze nadacht bij welk van haar Pokémon dit het beste van pas zou komen.

“Thanks!” wist ze de vrouw nog te vertellen. “Voorzichtig, he?” lachte ze vervolgens, wild zwaaiend waardoor het belletje in haar hand enthousiast rinkelde. Hierna draaide Kiana zich om en ging ze er vandoor, een Soothe Bell en een interessante ervaring rijker. De Misdravus zoefde achter haar aan, na een Psywave te hebben gebruikt om de Slugma op Aolani’s rug te zetten, zodat ook deze sneller dan een slak mee kon. Hoppa. Teamwork.