Tales of

Sinnoh

Ze voelde zich beter nu ze naar school ging. Nu ze deze keuze gemaakt had en ze dat met haar drie nieuwste pokémon deed. Er was nog veel werk aan hun band, maar dat zou wel komen. Ze ging net zo hard werken als ze bij haar eerste drie pokémon had gedaan. Hun band was nu zo sterk en dat was fijn. Dat voelde goed. Dat wilde ze ook met Marisè, Secret en Poppy ervaren. Ze zat nu een week op school en de structuur hielp haar, om weer zichzelf te worden. Om weer te ontspannen. Rust en regelmaat. Marisè was een blij ei. Secret was verzorgend en rustig. Poppy was bang en afstandelijk en zijn vin had nog elke dag verzorging nodig. Hij liet dat toe, maar volgens mij alleen omdat het moest. Anders zou het weer gaan smetten. Ze was aan één van de tafeltjes gaan zitten. Met naald en draad. Ze naaide voorzichtig de parel die ze had gevonden in de oranje bloem vast. Marisè stond naast de tafel en keek nieuwgierig toe. Ze moest er flink wat draadjes omheen doen, voordat hij goed vast zat. Keurend keek ze naar de oranje bloem en stopte die toen glimlachend achter het oor van Marisè. “Het staat je mooi.” Glimlachte ze naar haar. “Kom we gaan.” Ze had haar schoolkostuum geswitched voor één van haar jurkjes. Een oranje dit keer, die goed bij de oranje bloem van Marisè paste. Ze had een haarband met gele bloemen ingedaan. Net zo geel als de vacht van haar Mareep. Dit keer deed ze mee met een contest in Jubilife City, vlakbij de school. Het was haar eerste contest in de stad, een frisse start. Met alles. Ze had alles vernieuwd, voor het nieuwe deel van haar reis. Ze wilde nooit weer zo diep in de put raken. Ze wilde nooit haar enthousiasme weer kwijt raken. Nooit meer.

Ze stapte de Hall binnen. Het thema van de contest was natuur. Ze hadden de Hall prachtig aangekleed. Overal was groen te vinden. Bloemen, planten, zelfs kleine stroompjes water. Ook Marisè keek vol bewondering rond. Yasmin glimlachte, ze hadden het mooi gemaakt. In de voorbereidingsruimte poetste ze haar Mareep haar wollen vacht. Ze had haar al in bad gedaan, dus dit was alleen maar de finishing touch. Ze sprayde haar vervolgens in met een soort olie aangelengd met water, waardoor een wollen vacht nog meer zou moeten gaan glimmen. Toen poetste ze het er nog een beetje in en was Marisè klaar. “Klaar voor?” Haar Mareep mekkerde enthousiast. Ze had er zin in. Ze hadden al meerdere keren samen geoefend op school deze week en het aangescherpt met het advies van de leraren. Ze gingen knallen. Dat wist Yasmin gewoon. Of het genoeg zou zijn, dat zouden ze vanzelf zien. Ze deed Marisè terug in de pokéball en plekte de gele confetti seal erop. Confetti, een feestje. Nu het weer beter met haar ging. Dat was wel een feestje waardig.

Ze liep in de richting van het podium. Iemand met een notitieblok leek wat zenuwachtig heen en weer te lopen. ‘Ze is er nog niet…’ Toen zag ze haar en liep gehaast naar haar toe. 'Diegene die voor jou moest is er nog niet, wil jij anders eerst?' Ooh wow, dat was even snel schakelen. Ze wilde ook niet te moeilijk doen dus knikte ze. ‘Dankjewel!’ De vrouw pakte haar bij de hand en nam haar mee naar de coulissen. ‘Dames en heren we wisselen eventjes twee van onze kandidaten om, dus hier is Yasmin Lum met haar Mareep!’ Daar gingen ze dan. Yasmin stapte het podium op. Met een iets wat gespannen, maar wel fanatieke flonkering in haar rode ogen. Toen gooide ze haar pokéball op. De gele confetti sprong de lucht in. “Cotton spore.” Marisè voegde er kleine bolletjes wol tussen. “Electro ball!” Er vormde zich een grote elektrische bal midden in de confetti en de stukjes wol. Toen knalde die uit elkaar, waarbij alle confetti en stukjes wol ook meegenomen werden en er een kleine vonkenregen ontstond. “Charge.” De Charge beschermde de wollen vacht van haar Mareep tegen de kleine vonkjes, totdat die helemaal op de grond waren neergedaald. “Power Gem en dan Confuse Ray.” De stenen die boven Marisè verschenen begonnen stuurloos alle kanten op te bewegen. “Take Down.” Zei Yasmin kalm. Gecontroleerd haalde haar Mareep vervolgens alle rotsblokken neer. Behendig ertussendoor bewegend, zonder geraakt te worden. Ze was echt snel geworden door de trainingen op school, er vormde zich een glimlachje om Yasmin haar lippen. “Growl.” Tussen de Growl zakte Marisè door haar knieën. Stak het bolletje van haar staart in de lucht en zwaaide daar mee, terwijl ze een zachte mekker uitsloeg. Ook Yasmin maakte een buiging. Daarna gleed haar blik nieuwsgierig naar de jury.

De juryleden leken het mooi gevonden te hebben. Alleen ze hadden de show van het andere meisje met de Wooloo ook heel erg leuk gevonden. Ze bekeken de Wooloo en Marisè. Die netjes voor ze ging staan. Haar koppie naar de jury toestak en zachtjes mekkerde. Toen hield ze haar kopje even scheef. ‘Kijk dan hoe schattig ik ben.’ Leek ze te zeggen. Het jurylid met het lintje leek te glimlachen. Yasmin deed dat ook en aaide Marisè over haar wollen vacht. “Gekkie.” Zei ze zachtjes. Toen gaf het jurylid haar het lintje. Yasmin begon te stralen, zo blij was ze. Het was haar gelukt. Ze kon het nog steeds. Ondanks alles wat ze mee had gemaakt en de keuzes die ze had gemaakt. Het was goed dat ze dat had gedaan. Ze voelde zich beter, was oprecht heel erg blij. Ze had er echt weer plezier in, voelde het enthousiasme. De drive om ermee door te gaan. “Dankuwel!” Zei ze dan ook gelukzalig. Ze stopte het lintje in haar opbergboxje en liep naar het andere meisje. Ze stak haar haar hand toe, die het meisje aannam. “Jouw show was ook heel erg mooi.” Het meisje keek nog steeds teleurgesteld, maar ze glimlachte wel. Toen draaide ze zich om en liep ze naar de uitgang van de hall terwijl haar Mareep achter haar aan trippelde.

[Topic uit]