Tales of

Sinnoh

Ze vond het altijd zo fijn wanneer het zo gezellig zonnig was… En ook zo rustig. Dan kon ze met gemak Bruintje uit zijn Pokéball laten zonder dat ze hem zo snel uit het oog zou kunnen verliezen. De Eevee was net een erg enthousiast kind en die moest je altijd in het oog houden. Anders gingen ze er vandoor om dingen te gaan ontdekken of om te spelen. Laatste keer had ze hem nog moeten zoeken omdat hij zo graag verstoppertje wou spelen. Ivy hield wel van zulke speelse Pokémon, maar ze vond ook wel dat Bruintje soms wat te ver ging. Gelukkig bleef de Eevee nu rustig, hij huppelde naast haar en keek soms naar de omgeving. Al bleef die nu even staan terwijl die achter zich staarde, waardoor ze zelf ook halt zette.



+Jett

Bruintje staarde achter zich en het meisje wist niet echt waarom. Gelukkig wist ze de oorzaak wel snel genoeg te vinden: Een Jolteon – één van de Eeveeluties - kwam tevoorschijn. En die Jolteon leek wel erg enthousiast, die maakte tenslotte vrolijke geluidjes naar Bruintje toe en de andere paarse Pokémon stond er ook bij. De Eevee twijfelde niet om vrolijke geluidjes terug te maken en sprong zelfs een paar keer uit teken dat hij wilde spelen en vrienden maken. ‘Ah, sorry, Zola en Zaika zijn nogal enthousiast’, sprak de vrouw waar de twee pokémon aan toebehoorden en het meisje glimlachte alleen maar. “Dat geeft niet, Bruintje vindt het erg leuk om nieuwe vrienden te maken” dat was ook daadwerkelijk een feit. Het leek wel alsof de Eevee vrienden wilde zijn met alle pokémon die hij tegen kwam, en dat vond ze lief. Want je had ook van die Pokémon die wat meer teruggetrokken waren en amper in de buurt wilde komen van anderen. Ze snapte ze soms wel, maar zolang ze tenminste vriendelijk waren vond zij het goed.

De Eevee was nog steeds aan het vrolijk doen en keek op toen de Jolteon opeens wegrende. Hij vroeg zich even af waarom dat die opeens weg was gegaan, maar zag al snel dat hij hem uitdagend aankeek. Lang stond hij niet meer op dezelfde plek, hij rende meteen met volle enthousiasme naar de ander toe en ging verder spelen met de Jolteon. Vervolgens gleed haar blik naar de andere Pokémon die de vrouw bij had en toen keek ze met een lachje naar de vrouw zelf. ‘Heb je al enig idee waarin je jouw Eevee wil laten evolueren?’, vroeg deze aan Ivy en ze dacht even na. Want natuurlijk, die vraag kreeg ze erg vaak. Bruintje kon in heel wat evolueren en ze kon nog steeds niet heel erg goed beslissen. Want ze hadden elk hun voordelen en nadelen. “Ik weet het niet zo goed”, sprak ze eerlijk tegen de ander. “Maar ik neig naar een Glaceon of een Leafeon” die twee vond zij zelf het gaafste, het kon zijn dat de ander niet akkoord ging maar de vrouw zou de vraag niet aan haar hebben gesteld als ze niet wilde horen welke mening Ivy erover had toch?

Het zicht van de drie pokémon verderop was heel erg schattig. Bruintje en de Jolteon speelden samen terwijl de derde pokémon hen achter aan zat maar hen moeilijk wist bij te houden. Bruintje draaide wat rondjes rond Zola en maakte nadien wat sprongetjes voor hij recht voor de neus van de paarse pokémon stond. En haar met grote, speelse oogjes aankeek. Hij wilde graag met alles en iedereen spelen, dat was wel duidelijk. Een glimlach stond vast op Ivy’s gezicht voor ze de volgende vraag van de ander hoorde. ‘Ben je een trainer? Coördinator?’ ze had altijd al gedroomd van een bekend figuur te worden, om gezien te worden en in de spotlights te staan. Daarom had ze dit pad ook gekozen, ze geloofde dat het haar dromen waar zou maken en zo kon ze ook een nog betere band scheppen met Bruintje dan dat ze ooit tevoren had gedaan. “Oh, ik ben een coördinator!”, reageerde ze goedgezind op de vraag. Iedereen mocht het weten van haar. “En wat ben jij?”

Ze had zelf ook nooit echt wat anders willen zijn dan coördinator. Elke richting was natuurlijk erg leuk, zeker omdat ze erg van Pokémon hield. Uit nieuwsgierigheid had ze de ander gevraagd wat zij was en de vrouw antwoordde met ‘Crescent Moon ranger Jett, aangenaam.’ Ze had zichzelf ook deftig voorgesteld en ze gaf een bewonderende blik. “Leuk kennis te maken, Jett. Ik ben Ivy” stelde ze zichzelf voor. “Vind je het fijn een Crescent Moon lid te zijn?” want eerlijk, het had haar toch heel cool geleken. Om zo’n belangrijk iemand te zijn die veel verantwoordelijkheden op zich kon nemen. Ivy was waarschijnlijk niet het type om dat te doen, ze was ook niet de meest ordelijke persoon die er was enzo. Maar ze was wel nieuwsgierig de ervaringen van anderen te horen en hun manieren. Want eerlijk, wie was daar nu niet nieuwsgierig naar? Zij in ieder geval toch wel hoor; En Bruintje duidelijk ook. Al was hij er eerder om met de andere pokémon te spelen, zoals hij nu deed. Af en toe checkte hij eens of zij nog aanwezig was zodat hij niet achterbleef, want dat gebeurde soms als hij zo afgeleid was door het spelen. Maar nu was de Eevee gerust aan het spelen met de twee anderen en kwispelde vrolijk met diens staart.