Tales of

Sinnoh

Ze had eerder tegenover Gwen gestaan. Toen had ze een gevecht gehad tegen haar Froakie, dit keer deed ze met een Duskull mee. Een speciale Duskull met groene vlammetjes. Ze had naar de introductie gekeken, zoals ze dat bij iedereen deed. Yasmin vond de Duskull indrukwekkend met het groene vuur. Peeve kon ook goed vechten, dus het werd een spannende finale. Gwen was een geduchte tegenstander, dat had ze eerder meegemaakt. Oké ze gingen dit doen. Rexy had nog genoeg zin en bij haarzelf ging het ook steeds meer kriebelen zo met de finale. Dat deed toch wat met je. Ze aaide haar Seel even over haar gladde vel. “Klaar voor?” Rexy klapte vrolijk in zijn vinnen. Daar gingen ze dan. Ze deed hem even terug in de pokéball en stapte het grote podium op. Even keek ze om haar heen. Gezonde spanning vlinderde door haar buik. Ze keek naar Gwen en glimlachte naar haar. Laten we er iets moois van maken, leken haar rode ogen te zeggen. Daarna gooide ze de ball van haar Seel op.
Rexy kwam eruit, stond even op zijn achtervin, stak zijn tongetje uit zijn bek met vrolijke kraalogen en klapte toen in zijn vinnen. Lieten ze maar groot beginnen, dit was immers een finale. “Ice Shard en dan Aurora Beam.” Eerst maakte Rexy ijsblokjes in de lucht, die in de Aurora Beam meegenomen werden. In plaats van op zijn tegenstander richtte haar Seel het omhoog. “Aqua Jet” Hij schoot door het ijs heen. De kleine ijsblokjes knapten kapot en schitterden in het zonlicht terwijl Rexy door de spiraal nog extra snelheid opbouwde en dit keer met Aqua Jet wel richting van Peeve schoot.

Duskull was een bijzondere pokémon vond ze. Ze kende het type nog niet zo goed. Ergens vond ze het ook wel een beetje spooky, maar hoorde dat ook niet bij een ghost type. Ja, dat was vrij logisch. Peeve liet het ijs smelten en deed toen disable, waardoor ze Aqua Jet niet meer kon gebruiken wist ze. Toen verdween de Duskull in de schaduw. Wauw, hoe dan? Ze moest zichzelf niet van de wijs brengen, ze moest niet afgeleid raken. Toch keek ze eventjes, voordat ze verder ging. Dit dus. Duskull was een bijzondere pokémon, maar goed dat was Rexy ook. Een vrolijke en knappe Seel, vond ze zelf. Dat moest iedereen weten. Dus ging ze door. Gelukkig had ze nog een wateraanval, want ze had nog iets wat ze iedereen wilde laten zien. Dat kon alleen met water. “Surf Rexy. Laat het water verspreiden over het veld.” Ze moesten Peeve weer tevoorschijn krijgen. “En gebruik je tong Rexy.” Er kwam een glimlach rond haar lippen toen het water op zijn tong spetterde en allemaal kleine druppeltjes achter liet, waar het zonlicht mooi op kon vallen. Waar Gwen de schaduwen gebruikte, gebruikte zij juist het licht. “Omhoog, Aurora Beam.” Rexy knalde met zijn staartvin op de grond, waardoor hij de lucht in schoot. Het water werd bevroren, waardoor er een mooi boogje aan ijs op het podium stond. Rexy gleed naar beneden en klapte vrolijk in zijn vinnen, net een glijbaan.

Peeve kwam weer uit de schaduwen en begon ook over het ijs te glijden, maar de Duskull liet het juist smelten. “Spring Rexy.” Ze moest wel als ze niet wilde dat haar Seel op zijn neus op de grond zou belanden. Aangezien Peeve alles liet smelten. “Encore.” De move zette haar Seel in de spotlight en liet het smeltende ijs glinsteren. “Verzamel het water. Ice Shard.” Door het extra water kon Rexy de pegeltjes wel groter maken, maar voordat ze verder kon gaan liet Gwen de Duskull Astonish doen. De ijsblokjes schoten nog op Peeve af, maar de Astonish aanval was vervolgens raak. Rexy kneep even zijn ogen dicht en bleef toen als bevroren staan. Tussen het water en ijs. Haar Seel zat vast door de flinch.