Tales of

Sinnoh

Oef. Een boot op zee was toch wel heel anders dan een visserbootje in de rivier. Haar benen waren nog steeds een beetje wiebelig toen ze weer op land stapte. Ze had zich misschien ook niet zo op het ontbijt moeten storten want ze was nu zelfs een beetje misselijk. Maar, het mocht de pret niet bederven. Hoe vaak zou ze nog op excursie gaan naar Iron Island? Ze nam gretig een slok water, luisterde met een half oor naar de instructies van haar leraar, en ging toen op pad. Ze hadden een hele dag om het eiland te verkennen en ze kon niet wachten om te zien wat voor speciale Pokémon hier rond liepen.

Het eiland bood tevens perfect de ruimte om haar eigen Pokeémon lekker rond te laten rennen. Op de boot was dit geen slim plan geweest, maar hier konden haar speelse kittens, vrolijke bel, nukkige kikker, lieve sea-guardian en trouwe knaagdier naar hartenlust foerageren. Er waren geen wegen, geen auto's en geen mensen die ze lastig konden vallen. Hayley vond het nu al fantastisch.

Met een tevreden glimlach snoof ze de zoute zeelucht op en merkte ze dat haar misselijkheid gelukkig al wat meer weg begon te zakken. "Wat denk je Lilo?" mompelde ze tevreden naar de gevlekte Minccino op haar schouder. "Zullen we nog iets bijzonders tegenkomen?" Ze had begrepen op school dat hier Pokémon rond liepen die nergens anders in Sinnoh in het wild voorkwamen. Ze had nu al de droom dat ze vandaag zo'n wilde Pokémon ging vinden en vangen.

[Please please please Riolu ]

Vanuit haar ooghoek zag ze Jasmine en Coco nieuwsgierig ergens op afrennen. Ze draaide zich om en stuitte op een groot gapend gat in de bergwand. Een grot. Zou ze het durven? Twijfelend blikte ze even neer op Lilo en Moana. De Phione zwaaide enthousiast met haar armpjes, die durfde het wel! Lilo drukte zich dieper tegen haar nek aan. Die niet. Hayley slikte even en besloot toen dat het geen kwaad kon om even naar binnen te spieken. Waar grottten waren, waren ook Pokémon, toch?

Naveen bleef koppig achter, echt niet dat hij naar binnen ging, maar ze wist dit op te lossen door hem van de grond te tillen en hem op haar rugtas te zetten. Jasmine en Coco haalde ze even tijdelijk terug in hun pokéball, dit was geen plek voor jonge speelse kitten. En waar was... Tinkerbell? Tot haar schrik zag ze dat de Chingling vrolijk de opening in zweefde. "Wacht, Tinkerbell, niet zo snel!" jammerde ze, bang dat ze de Pokémon zou verliezen in het donker. Ze viste snel een zaklamp tevoorschijn en volgde het gepingel van zijn belletje.

Haar dieprode ogen moesten erg wennen aan de duisternis. Gelukkig kon ze met haar zaklamp in ieder geval zien waar ze liep, zodat ze niet meteen met haar snufferd op de grond zou liggen. Op Tinkerbell na, was het akelig stil. "Misschien zit hier niks..." fluisterde ze, bijna bang om de rust van de grot te verstoren. "Kom.. laten we terug gaan." Net toen ze rechtsomkeert wilde maken, meende ze ineens iets blauws weg te zien schieten. Snel scheen ze ernaar met haar zaklamp. Maar in het schijnsel van het licht zag ze alleen maar rotsen. Er was niks. Of toch...

Er klonk gerommel. De rotsen begonnen te bewegen. Ineens stond ze oog in oog met een Onix die een grote zwiep met zijn staart gaf. De grond trilde ervan en er klonk een angstaanjagend gegil door de ruimte. Oh muk, dat was zijzelf. "Moana, Naveen, doe iets!" riep ze bang terwijl ze haar Phione en Froakie naar voren lanceerde. De twee Pokémon zette meteen in met een Bubble. Zelfs Tinkerbell voegde zich bij het groepje en maakte een angstaanjagend geluid (Growl) in een poging de grote stenen slang weg te jagen.

De Onix leek niet onder de indruk van de drie kleine Pokémon en kwam op haar af. Hayley gilde opnieuw en deed angstig een paar passen naar achter. Ze staarde in de boze grote ogen en besloot toen dat dit geen plek was voor een jonge breeder zoals zij. Haastig griste ze Naveen en Moana weer van de grond en zette ze het op een rennen, terug de grot uit. Tot haar opluchting hoorde ze aan het gepingel dat haar Chingling volgde.

Eenmaal weer met trillende benen buiten, keek ze nog even achterom om er zeker van te zijn dat de Onix haar niet was gaan volgen. Het bleef stil. Ze slaakte een opgeluchte zucht en begon toen weer verder te lopen. Voorlopig even geen grotten meer voor haar.

Toen de schrik van net weer een beetje uit haar systeem was, durfde ze Jasmine en Coco weer tevoorschijn te halen bij een klein stukje strand. Hier konden haar Phione en Froakie ook even een duik nemen in het water. Ze ging zitten in het warme zachte zand en trok haar nog altijd behoedzame Minccino op haar schoot om haar te aaien. "Waren we bijna Onixvoer he.." verzuchtte ze. Er klonk eveneens wat teleurstelling in haar stem, een Onix was niet veel bijzonderder dan wat ze op het vasteland kon tegenkomen...

[Hayley raapt het item niet op]

Voor een tijdje bleef Hayley even lekker zitten. Lilo leek uiteindelijk te beseffen dat de Onix echt niet meer ging terugkomen en was op haar schoot in slaap gedommeld. Moana was meteen in de zee gedoken en Naveen zat een stukje verderop bij de kustlijn te bubbelen. Tinkerbell zweefde tevreden vlak bij haar hoofd en wist haar goed te kalmeren met het lieve geluidje van zijn bel. Alles was weer oké en de tevreden glimlach verscheen terug op haar bleke gezicht.

Jasmine klom ook lekker knus bij haar op schoot en Coco rende een paar rondjes om haar heen. Plots begon de gebruinde kitten wild in het zand te graven. Hayley dacht eerst dat hij dat gewoon voor de lol deed, toen ze ineens iets zacht glimmen. Met opgetrokken wenkbrauwen keek ze naar het voorwerp in het zand. Was dat... Een Moonstone? "Ho! Coco, wacht!" bracht ze uit, terwijl ze snel overeind kwam waardoor Lilo en Jasmine ruw van haar schoot werden geworpen. Ze wist de Moonstone maar net uit het gat te grissen voor Coco het met zijn pootjes had kunnen aanraken. Pfiew.. De Skitty was nog veel te jong om nu al te evolueren.

"Dat scheelde niet veel," zuchtte ze, waarna ze even verwonderd keek naar de steen in haar hand. Niet te geloven dat die gewoon hier in het zand lag. Met een grote grijns stopte ze de steen weg, waarna ze Lilo en Jasmine even verontschuldigend over hun kopjes aaien. Die lagen nukkig in het zand, maar het was na de kriebels weer vergeven.

[Hayley raapt de Moonstone op]

"Laten we maar weer verder gaan," merkte Hayley op, terwijl ze het zand van haar broek afklopte en haar rugtas weer oppakte. Lilo knikte en klom gelijk weer op haar schouder. Tinkerbell leek het zweven een beetje zat en landde gezellig op haar andere. Moana was ook op het geluid afgekomen en werd weer in Hayley's armen opgetild. Alleen Naveen zat nog bij het water, die moest ze maar ophalen dan. Ze stapte door het zand op de Froakie af om hem uit de zee te vissen. Jasmine rende vrolijk voor haar uit en Coco was ijverig nog een gat aan het graven, benieuwd of hij nog zoiets moois kon vinden, maar toen de groep van hem weg begon te lopen besloot hij toch dat het beter was te volgen.

Toen ze alle Pokémon weer bij elkaar had, liep ze weer terug naar het pad. Ze hadden nog een flinke weg te gaan als ze minimaal de helft van het eiland wilde zien en ze moest ook weer op tijd terug zijn bij de boot. Met een vastberaden blik op haar gezicht zette Hayley de tocht weer voort.