Tales of

Sinnoh

Vax was er vandoor, natuurlijk was die vervloekte pokémon er van door. Ze rende er achteraan, maar telkens als ze in de buurt was, leek de Ralts weer weg te zijn. Dus nu stond ze opeens in een grot, een grot die ze nog niet eerder ontdekt had. Aleana zuchtte zachtjes en wist de pokémon te vangen voordat deze weer weg rende. "Wat heb je vandaag toch, Vax?" mompelde ze terwijl ze om zich heen keek. Ze deed de pokémon terug in haar rugzak en verklaarde zichzelf gelukkig dat hij nog geen teleport had geleerd, want anders had ze groter probleem. Hopelijk had ze tegen die tijd haar pokémon iets beter onder controle. Maar voor nu besloot ze om maar eens te kijken waar dit pad heen leiden. Misschien kwam ze nog iets interessants tegen hierin.

Het geluid van gehuil, bijna menselijk, trok haar aandacht en Aleana keek snel om de hoek. Er zat een kleine paarse pokémon, in zijn eentje, in het hoekje te huilen. De blondine keek eventjes schuldig naar de pokémon, haar blik ging van de baby naar de Ralts die in de rugzak achter haar zat. Kon ze de zorg voor nog een baby pokémon op zich nemen? Ze was geen breeder, ze was een trainer en het zou tijd kosten om zo'n pokémon goed te trainen. Tijd die ze eigenlijk niet had. Ze beet op d'r lip en vroeg zich af of ze de pokémon op een andere manier kon helpen. Ze haalde Vax uit haar rugzak en zetten de pokémon neer. De Ralts geeuwde slaperig en rekte zich uit. "Kom op Vax, zou je die Toxel kunnen kalmer met een Hypnosis?" vroeg ze liefelijk aan de pokémon. De Ralts keek haar eventjes aan alsof ze gek was, maar liet daarna toch de hypnose over de Toxel heen gaan, die na eventjes verward opgekeken te hebben, in slaap viel. Zo, hopelijk zou dit ervoor zorgen dat de Toxel geen ongewenste pokémon zou aantrekken.
"Goed gedaan," complimenteerde Aleana haar pokémon, voordat ze deze terug in haar rugzak deed en een aaitje gaf. Ze gooide de rugzak terug over haar schouder en liep verder.

Vax had er geen zin in om in haar rugzak te zitten en voordat ze het wist, zat de Ralts in haar armen en keek vrolijk toe naar wat er allemaal gaande was. Dit was een van de weinige keren dat Vax daadwerkelijk, vrijwillig, bij haar kwam zitten, dus dit was al een hele opluchting. Ze glimlachte eventjes en aaide de Ralts over zijn kopje heen. Het begon donker te worden in het gangenstelsel en ze vroeg zich af of ze een zaklamp had mee moeten nemen. Misschien, maar aan de andere kant had ze ook niet verwacht dat ze in een grot in zou gaan. Ze zuchtte zachtjes en keek om zich heen, een twinkeling had haar aandacht getrokken. Vax kraaide eventjes en stak haar armpjes uit om de Gem te pakken. "Nee, Vax. We hebben geen noodzaak aan die Gem. Ik hou niet zo van Ghost pokémon, dat weet je toch?" verzuchtte ze tegen de pokémon, die ze steviger vast hielt om ervoor te zorgen dat hij niet weg zou kunnen komen. Ok, waar nu heen? Ze keek om zich heen. Ze was bij een tweedsplitsing uit gekomen. Links of rechts? "Wat denk jij, Vax?" vroeg ze aan de Ralts, maar die was mokkend terug gaan zitten. Aleana zuchtte en besloot linksom te gaan.

De Ralts leek er niet blij mee te zijn dat hij niets mocht oppakken en had nu zijn armpjes over elkaar heen geslagen en keek nukkig voor zich uit. Aleana zuchtte zachtjes en aaide de pokémon over zijn kopje heen, de vin op zijn hoofd eventjes negerend. Het pad voor haar leek steeds smaller te worden en ze moest moeite doen om er door heen te komen. Het leek wel alsof hier iemand was aangevallen door een pokémon, z'n spullen had laten vallen en er vandoor was gegaan. Ze vroeg zich af wat voor een pokémon dat geweest zou kunnen zijn en huiverde eventjes. Als ze die tegen zou komen, zou Vax het nooit aan kunnen om die te verslaan. Dus dan zou het wegrennen worden, net zoals de poor fellow die voor haar hier was. Terwijl ze nadacht over dit alles, voelde ze haar voet op iets rond staan en viel ze bijna op de grond. Nog net wist ze zich op te vangen en daarbij ook Vax veilig te houden. Ze voelde echter wel wat pijn door haar knie gaan en merkte dat er een schaafwond op zat. Aleana zuchtte zachtjes en merkte de Pokémon Lure waar ze op had gestaan. Oh, die kon van pas komen. En het zag er niet naar uit dat van niemand meer was nu. Dus ze greep het bij de hals en stak 't in haar tas. "Ha. Mine now." Dacht ze, terwijl ze, wat moeizaam, verder liep, de grot uit, terug richting huis.