Tales of

Sinnoh

Ze wist niet precies waarom ze helemaal naar hier was gekomen. Tuurlijk wist ze wel dat het was om een starter te halen, maar ze wist niet goed of het wel een goede keuze was. Nova had nu eenmaal veel verkeerde keuzes gemaakt, waar ze later veel spijt van had gekregen. En hoopte maar dat dit een goede keuze van haar was geweest. Voorzichtig wreef ze haar haar nog eens uit haar ogen en gebruikte nadien haar handen om de deur voorzichtig te openen. Eenmaal geopend liet ze haar rode blik rond de kamer glijden en observeerde alles een beetje. Het was best wel een grote kamer en als ze het goed had moest ze naar de balie gaan. Het was het meest opvallende ding in deze kamer dus dat was makkelijk te veronderstellen toch? Even keek ze achterom naar de deur waar ze net doorheen was gegaan, nam een diepe zucht en stapte naar de balie toe op een kalm tempo.  "Hallo... Ik kom hier voor mijn starter", probeerde ze zo rustig mogelijk te zeggen. Het meisje was best wel benieuwd, tegelijk ook wat zenuwachtig. Normaal gezien was ze nooit zo, maar ze had dan ook nooit echt ervaringen met Pokémon gehad. En ze wilde beleven. De persoon aan de balie gaf een knikje aan haar en gaf haar de papieren die ze moest invullen om alles te regelen. Hier en daar schreef ze wat op en gaf ze op het einde haar handtekening waarna ze de papieren terug naar de persoon achter de balie schoof. Er stond een vriendelijke glimlach op diens gezicht voordat deze haar doorverwees naar de plek waar ze professor Willow kon ontmoeten. Ze nam deze keer niet al teveel twijfels met zich mee, ze slikte gewoon even de brok weg en stapte er naartoe. Het was haar al gelukt om papieren in te vullen - dan kon ze ook het echte spel aan, bedacht ze zich. Met haar handen recht voor haar over elkaar gevouwen kwam ze naar de tafel toe waar de professor stond en probeerde haar houding zo stil mogelijk te houden.  

Ze zag hoe de professor drie Pokéballs op de tafel legde. Ze begluurde alle drie even voor ze de eerste pokéball vast greep en er in een korte flits een Baltoy uit tevoorschijn kwam. Haar rode ogen staarden er even naar, naar dit verschijnsel. Zelf sprak deze haar niet echt aan en ze legde deze rustig terug. Snel pakte ze de tweede vast en wat er uit kwam was een Minun. Deze zag er iets aangenamer uit, het was niet al te groot en zag er lief uit. Nou, ze moest eerst zien wat de derde was voor ze een definitieve keuze kon maken. En daar pakte ze dan de laatste pokéball voor ze de bekende flits zag en een Oddish tevoorschijn kwam. Deze was heel interessant: Want ze leek een ander kleurtje te hebben dan een gewone. Het meisje wist niet heel erg veel over Pokémon maar het was wel basis kennis dat een Oddish normaal gezien blauw was dus ze glimlachte; wat een leuke trait. Uiteindelijk legde ze de laatste pokéball weer terug en herdacht aan alle drie. Ze had geen interesse in de Baltoy, de Minun was ongelofelijk schattig en de Oddish had een uniek kleurtje en was ook best wel schattig. “Ik zou graag deze nemen”, sprak ze na een beslissing gemaakt te hebben. En wees met haar ene vinger naar de laatste pokéball: die van de paarse Oddish. Het leek wel even of al haar zenuwen waren verdwenen toen ze dat zei. Dat ze een goede keuze had gemaakt voor de eerste keer in een lange tijd. "En ik wil haar Radish noemen"