Tales of

Sinnoh

Fossielen waren meer iets voor researchers, maar dat betekende niet dat ze er niks over moesten leren bij de Daycare school. Hayley vond het niet erg, het gaf gaar het perfecte excuus om het museum in Oreburgh City eens te bezoeken. Ze vond het prima om met haar neus in de boeken te zitten, maar soms was het nog effectiever om de leerstof in de praktijk te brengen. Ze stond voor de ingang van het museum, en wilde net naar binnen stappen, toen haar aandacht werd getrokken door een meisje die met haar kar aan kwam komen rijden. Verwonderd keek Hayley toe. Zoiets had ze nog nooit gezien! Ze besefte zich te laat dat ze heel onbeleefd aan het staren was, en toen haar blik met het meisje kruiste liet ze een verontschuldigende grijns zien. "Sorry ik wilden niet staren, maar," ze stapte wat dichter naar de kar toe en keek nieuwsgierig naar de detail van het vakmanschap. "Wat een super gave kar heb je daar ." Haar vader zou dit zo mooi hebben gevonden, die was graag met houtbewerking bezig. Wanneer het werk op de boerderij dit toeliet tenminste. De Minccino op haar schouder keek ook even met nieuwsgierige ogen naar het tafereel, al was dat meer vanwege de vele Pokémon die het meisje bij zich had. Tinkerbell zweefde vlak naast haar hoofd en liet een vrolijk gepingel horen. De rest van haar Pokémon had ze besloten bij de Daycare school te laten. Een museum was geen plek voor speelse Skitties en Naveen en Moana had ze een groter plezier gedaan bij de rivier omdat het zo'n mooie dag was.

Er verscheen een grote lach op het gezicht van het meisje bij het horen van het compliment. De kar bleek door haar opa gemaakt te zijn en Hayley knikte even, diep onder de indruk. Wat een handige manier om door Sinnoh te verplaatsen. Ze kon makkelijk al haar Pokémon er in kwijt. Echter, toen de kar geparkeerd was en het meisje zichzelf uit de kar haalde, zag Hayley pas de rolstoel en ze voelde het schaamrood naar haar wangen schieten omdat ze dat niet eerder had gezien. Nu was het helemaal duidelijk waarom ze een kar bij zich had. Hopelijk dacht ze niet dat ze om die reden aan het staren was. Het meisje stelde zich voor als Chloe en Hayley haalde haar blik van de kar en rolstoel om haar vriendelijk aan te kunnen kijken. "Ik ben Hayley," zei ze toen, waarna ze even naar Tinkerbell en Lilo wees. "En dit zijn Tinkerbell, en Lilo." Ze wist niet zeker of het gehoord werd, want de Houndour van Chloe blafte erdoorheen omdat de Eevee ervandoor ging. Hayley grinnikte even om het herkenbare gedrag. "Ik heb een Skitty die er ook steeds vandoor gaat," lachte. Ze konden een handvol zijn, die Pokémon. Tinkerbell was ondertussen nieuwsgierig op de Eevee afgevlogen en hing nu pingelend voor zijn neus. Om het op zijn plek te houden misschien, of gewoon omdat hij het leuk vond. Hayley wist het niet zeker. "Wij zijn ook hier voor het museum," zei ze toen enthousiast. Ze was benieuwd wat ze binnen allemaal aan ging treffen.

Hayley begon meteen te stralen van trots toen Chloe een opmerking maakte over haar Pokémon. "Ja klopt, Lilo heeft heterochromie en zoals je ziet is ze gevlekt. En Tinkerbell is dus zilver," vertelde ze. Zo had ze er nog een hoop, maar ze besloot Chloe niet meteen te overvallen met haar enthousiasme. Dat was misschien niet het beste om te doen als je net iemand leerde kennen. Langzaamaan leerde ze wel. Hayley gaf weer even een vriendelijk glimlachje en knikte toen naar de Corsola op haar schoot. "Heb je die gevangen op het strandfestival toevallig?" vroeg ze toen. Ze had een jongen gezien die net zo'n Corsola boven water had gevist, om vervolgens in gevecht te raken met een stel mannen die de bijzondere Pokémon hadden willen stelen. Ze rilde weer even bij de herinnering.

Chloe zei dat ze soms wel eens ogen in haar rug miste en Hayley kon niet anders dan dat lachend beamen. "Ik houd Coco voor nu maar even in zijn pokéball, anders zet hij straks het hele museum op stelten." Ze grinnikte en toen Chloe vroeg of ze het misschien leuk vond om samen naar binnen te gaan, knikte ze enthousiast. "Dat lijkt me heel gezellig," gaf ze blij toe. Samen door zo'n museum wandelen was een stuk leuker dan alleen. Hayley draaide zich al om om richting de deur te lopen, maar niet voordat ze bukte om de geschrokken Minccino weer op haar schouder te zetten. Lilo vond vreemden altijd een beetje spannend en deze hadden ook nog eens een slurf! "Let maar niet op haar hoor, ze is een beetje verlegen," zei ze warm tegen de twee olifantjes, die ze beide even een aai gaf. Wat een leukerds.

Chloe vroeg een beetje beschaamd wat heterochromie was. Hayley wuifde het weg met een glimlachje. "Geeft niet joh, ik wist het eerst ook niet. Maar zo noem je dat als je twee verschillende kleuren ogen hebt." Ze kriebelde de Minccino even onder haar kinnetje, die tevreden haar ogen dichtkneep. Zoals ze had gedacht, kwam de Corsola inderdaad van het strandfestival. Hayley knikte even. "Ik heb iemand gezien die ook zo'n Corsola had opgevist. Twee mannen wilde haar toen stelen vanwege haar speciale trait." Toen besefte ze plots dat dat Chloe misschien bang zou maken. "Maar, gelukkig zijn ze gepakt hoor! Een ranger heeft daar voor gezorgd," voegde ze er toen snel aan toe.

"Ja Coco is mijn Skitty. Hij heeft ook nog een zusje, die heet Jasmine." Ze begon naast de rolstoel van Chloe te lopen zodra die het meeste van haar Pokémon had teruggeroepen. Zelf had ze besloten dat ze met Lilo en Tinkerbell wel naar binnen kon, die waren niet zo boevig als de rest van de beestenboel. Chloe liet ook haar twee olifantjes buiten de bal. Wat een gezellige groep zo. Ze stapten naar binnen en Hayley liep op de balie af terwijl ze in haar tasje rommelde opzoek naar haar studentenpasje van de Daycare school. Haar was verteld dat ze daarmee gratis entree had.

Net als zijzelf, leek Chloe niet te kunnen snappen waarom er van dat soort gemeen volk rondliep. Hayley knikte instemmend en zette een bedenkelijke blik op toen Chloe vroeg of ze wist welke ranger ze had tegengehouden. "Ik heb zijn naam niet kunnen opvangen eigenlijk. Zodra ik doorhad dat het dieven waren ben ik meteen weggegaan." Ze had het te riskant gevonden om daar nog heel lang te blijven plakken, zeker niet met een zeldzame Phione in haar armen. "Maar de ranger had wit haar, felrode ogen en keek een beetje streng, kijk zo." Ze deed haar best de boze blik van de jongen na te bootsen, maar waarschijnlijk was het niet zo'n groot succes. Een grinnik ontsnapte uit haar mond en ze liep met Chloe het museum in. Tinkerbell vloog meteen enthousiast op een vitrine af waar de eerste fossielen werden tentoongesteld. Hayley was echter afgeleid door de opmerking van Chloe. "Je bedoelt als een breed? Ben je ook een breeder?" Haar ogen begonnen meteen te stralen.

Chloe begon hardop te lachen bij het zien van haar blik, wat Hayley het idee gaf dat haar nabootsing misschien toch nog zo slecht niet was. Dat, of het zag er gewoon niet uit. Maar, Chloe wist over wie ze het had en zei dat de ranger de naam 'Ace' droeg. "Ah, dus je hebt hem al eens ontmoet?" vroeg ze toen, terwijl ze op Tinkerbell afliep om te zien waar hij zo nieuwsgierig naar aan het kijken was in de vitrine. Er lagen een paar oude stenen, maar in het schijnsel van de verlichting kon je afdrukken zien van poten. Cool. "Ja, ik ben ook een breeder!" reageerde ze enthousiast op Chloe. "Of nya, student nog. Ik zit sinds kort bij de Daycare School. Ken je dat?" Nieuwsgierig gleden haar rode ogen weer naar het meisje. Misschien waren ze wel klasgenoten!