Tales of

Sinnoh

"Kimba! Kom terug!" Nee, natuurlijk niet, waarom zou de Shinx naar haar luisteren. Zodra hij uit zijn bal was gehaald had hij het op een rennen gezet. Hij stoof het grote gebouw van de stallen in en snel ging Hayley achter hem aan uit angst dat hij daar misschien vertrapt zou worden door een Ponyta of Tauros. "Ah, daar zit je!" Ze boog voorover om de Shinx van de met hooi bestrooide vloer te grissen. Wat makkelijker ging dan gedacht aangezien hij was afgeleid door een man die met zakken vuur stond te sjouwen. Hayley keek op en ontdekte verrast dat ze die man kende. "Mace!" bracht ze uit. De researcher die haar had geholpen haar weg te vinden in Sunyshore City. Enthousiast stapte ze op hem af, terwijl een grote grijns haar gezicht sierde. "Wat brengt jou hier?" En waarom had hij die zakken voer bij zich? Nieuwsgierig wierp ze even een blik op de achterbak.

Een schattige kleine Nidoran kwam op haar afgelopen en sprong nieuwsgierig tegen haar been op. Lachend bukte Hayley even om de Pokémon een aaitje te geven, erop lettende dat ze niet de giftige hoorn aanraakte. Kimba zag het als een mogelijkheid om de Nidoran uit te dagen, en grauwde even stoer terwijl hij met zijn voorpootjes naar haar sloeg, maar Hayley trok hem snel weg voor hij haar kon raken. "Hey Kimba, doe eens lief," merkte ze streng op. Niet handig om hier in de schuur een gevecht te starten.

Mace was ondertussen ook naar haar toegelopen en had haar met een grote glimlach begroet. De bijzonder gekleurde Shinx in haar armen was hem niet ontgaan en ze grijnsde trots bij het horen van zijn woorden. "Dankjewel! Hij is nog maar een paar dagen oud, maar ik heb nu al mijn handen vol aan hem," lachte ze, waarna ze de Shinx even liefkozend tegen haar wang drukte. Die was hier niet zo van gediend en probeerde zich uit haar greep te wurmen, maar Hayley hield hem goed vast zodat hij niet weg kon springen. Hij mocht pas weer vrij als hij liet zien dat hij zich goed kon gedragen.

Mace vertelde dat hij hier nu het voer regelde en meteen begon Hayley te stralen. "Oh, cool! Dus dan gaan we je hier nog wel vaker zien. Ik ben hier begonnen aan de breeder opleiding," vertelde ze trots, waarna haar blik weer even naar de zakken voer gleed in de auto. "Hulp nodig?" vroeg ze toen. Ze zagen er zwaar uit...

Ze knikte grijnzend toen Mace opmerkte dat de Shinx wel pit had dus. "Zeker! Ik zit er over na te denken om eens met hem te gaan vechten. Hij daagt zo graag andere Pokémon uit en misschien helpt het om zijn energie wat te dimmen," vertelde ze toen met een glimlachje, maar er zat twijfel in haar stem. Ze had nog nooit eerder een Pokémon gevecht gedaan en ze wist niet of het verantwoord was om zoiets te doen met een jonge Pokémon. Misschien dat de researcher daar meer over wist.

Mace vroeg hoe het ging op school. "Goed hoor. Het is wel weer even wennen, maar de meeste leraren zijn super aardig en de stof die we leren is heel erg interessant." Terwijl Hayley zo aan het babbelen was, was ze op de auto afgestapt en zette ze na even twijfelen toch Kimba weer op de grond zodat ze kon helpen. De Shinx rende meteen op de Nidoran af en zakte speels door zijn voorpootjes. Hij leek voor nu even te snappen dat hij niet moest gaan vechten, dus spelen was een goed alternatief. Mace zei nog dat ze ze niet alleen moest gaan tillen, maar Hayley had de eerste zak al op haar schouder gelegd. Ze grijnsde onschuldig. "Oh, makkie dit, op de boerderij sjouwen we wel met zwaarder," grinnikte ze. Ze zag er niet naar uit, maar de jonge breeder had behoorlijk wat kracht in haar armen doordat ze al van jongs af aan haar ouders hielp met de klussen.

Het advies van Mace stelde haar iets meer gerust, en met een flauw glimlachje knikte ze even terwijl ze haar dieprode ogen op Kimba hield. "Heb jij ooit met een Pokémon gevochten?" vroeg ze toen nieuwsgierig. Wie weet had de researcher nog meer goede tips. Die lachte hardop toen ze zonder moeite een zak optilde, waardoor de jonge breeder niks anders kon doen dan even stom grijnzen. Hayley wist dat het er stom uit moest zien, zo'n kleine, ielige meid met een enorme zak voer over haar schouder, maar toch borrelde een gevoel van trots in haar op. Trots om haar achtergrond. "Mijn vader liet me toen ik best jong was al de stallen uitmesten. Oh en al die hooibalen die die we moesten laden..." Ze trok een moeilijke uitdrukking toen ze weer terugdacht aan de dagen dat haar armen als pudding aanvoelden na zo'n hele dag werken op de boerderij. "En in de zomer gingen we altijd appels plukken, dan halen we hele manden vol!" Terwijl ze zo stond te brabbelen, liep ze ondertussen met de researcher mee. "Waar moeten de zakken?" vroeg ze toen, terwijl ze even nieuwsgierig door de ruimte zocht.