Tales of

Sinnoh

Met een ernstige uitdrukking op zijn gezicht keek Finn naar de site van verwoesting. De geur van brandend hout hing nog steeds als een donkere mist in het woud. Het vuur in Eterna Forest was nu al een tijd terug gedoofd, maar nog steeds werden er Pokémon gevonden die gewond of uitgedroogd waren. Hij was opnieuw terug gestuurd om te komen helpen. Dit keer zou hij een zuster uit het pokécenter assisteren.

Ze was al voor hem uitgelopen, vastberaden om zoveel mogelijk Pokémon te vinden voor het donker werd. Finn liep snel achter haar aan zodat hij haar niet kwijt zou raken tussen de zwart geblakerde bomen. Wolf liep trouw aan zijn zijde en Ark vloog hoog boven hen door de lucht op zoek naar enig teken van leven.

Tot zijn verbazing zag hij hier en daar vlekjes van groen tussen het as. De zuster zat geknield bij iets op de grond en toen hij dichterbij kwam zag hij dat ze haar flesje water leeggooide bij een jong boompje. 'Het bos is aan het herstellen,' verzuchtte ze opgelucht. Finn knikte instemmend, met een sprankje van hoop in zijn lila-gekleurde ogen. "Een goed teken," reageerde hij. Het zag er nog niet naar uit, maar de jonge groene plantjes waren een teken van hoop. Hoop dat het bos weer terug zou groeien tot de weelderige toevluchtsoord die het ooit was.

Ze liepen verder. Voor een tijd bleef het akelig stil, maar toen weerklonk het waarschuwende gekras van Ark en zag hij Wolf even met zijn oren wiebelen. De Taillow dook naar beneden en streek neer bij een omgevallen, afgebrande boom. De zuster en Finn keken elkaar even aan, voor ze snel naar de boom toe liepen om te zien wat Ark had gevonden.