Tales of

Sinnoh

Met een zucht trok ze haar pet verder over haar ogen. Als nog een persoon haar zou aanspreken, ging ze gillen. Nee, ze kende de weg hier niet. Nee, ze wist niet waar dit of dat was. En nee, ze wilde je nummer niet en ging het hare ook niet aan je geven. Ze had geen idee wat er mis was met al die mensen. Zei haar blik niet duidelijk genoeg dat ze niet wilde praten? In een stevig tempo liep ze door de straten, bijna was ze de stad uit. Hierdoor hadden haar drie pokémon echter wel wat moeite om haar bij te houden. Hono's pootjes waren kort, Ahi's pootjes waren heel horizontaal en enkel Feu leek de boel een beetje bij te kunnen houden. Ciora haalde diep adem zodra ze aan de rand van de route stond. Kort keek ze haar drie pokémon aan. Eindelijk rust. Nu was het alleen nog hopen dat de rest van haar tripje zich zonder al te veel problemen voor zou doen.

Een plotselinge beweging liet haar schrikken. Het was een pokémon. Ciora haalde opgelucht adem, voor ze merkte dat de pokémon iets heel bekends in haar bek had. Haar pet! Ciora schold tussen haar tanden door. "Hono, Ahi, Feu", zei ze tegen haar pokémon. Het drietal kwam recht in actie en omsingelde de Purrloin. Stuk voor stuk gromde ze naar de pokémon, tot deze haar pet los liet en er vandoor ging. Met een zucht pakte ze haar pet van de grond. Rustig klopte ze het zand er af voor ze de pet opnieuw op haar hoofd plaatste. Kort gaf ze een aai over de kopjes van de Cyndaquil, Salandit en Houndour. Ze hadden zich netjes gedragen en gedaan wat ze van het drietal verwachtte. Dat verdiende een beloning. Het maakte haar uiteindelijk nog steeds uit wat haar pokémon van haar dachten. Snel keek ze om zich heen zodat niemand haar verder zou volgen. Zodra ze er zeker van was, begon ze verder over het pad te lopen.

Feu leek iets op te merken in de bosjes verderop en liep er zelfverzekerd naar toe. Nieuwsgierig naar wat er aan de hand was volgde Ahi de Growlithe. Ciora en Hono liepen achter de twee aan, enkel om te zien dat er een paar bessen aan de struik hingen. Ah, natuurlijk. Ze hadden honger. Stuk voor stuk begonnen ze van de bessen te eten. Ciora wist er nog net twee van de plant te plukken en weg te steken voor later. Ze schudde haar hoofd bij het zien van de smekende blikken van Feu en Ahi. Stelletje hongerige sukkels. Ze aten beter dan zijzelf dus klagen mochten ze niet. Enkel Hono, die al zo lang bij haar was, begreep het. Ciora begon te lopen en Hono en Ahi volgde al snel. Met nog een laatste, verlangende blik op de struik besloot Feu zijn trainer ook maar te volgen en verder te lopen over het pad.

Ze waren amper een paar meter verder voor Hono af begon te dwalen. Vragend keek ze richting de Cyndaquill die rustig de struiken in wandelde. Ahi en Feu keken verward toe, tot de pokémon met iets glimmend in zijn handjes weer verscheen. De drie pokémon leken erg enthousiast te zijn over het voorwerp wat Hono had gevonden. Ciora hurkte neer voor haar pokémon en hield haar hand uit. Damn, dit was een Fire Gem. Als ze het goed wist waren die wel wat geld waard. Geld wat ze heel goed kon gebruiken op het moment. "Dankje Hono", zei ze met een glimlach terwijl ze haar pokémon over zijn kop aaide. In de tussentijd was Feu een gat gaan graven op de plek waar Hono het kristal had gevonden. Tevergeefs, er had er maar een gelegen. Zodra dit voor Ciora ook duidelijk was, wenkte ze het drietal pokémon dat ze weer door liepen. Misschien zou ze nog wel meer leuke dingen vinden onderweg.

Ze waren eindelijk een stukje verder gekomen, voor de struiken ritselden en er een pokémon tevoorschijn kwam. Tot haar verbazing leek het een Cyndaquil te zijn. De wilde pokémon liep richting Hono en stak daar zijn vuur aan. Hono leek er geen fan van te zijn en wilde meteen laten merken dat hij de grote baas was. Natuurlijk stak hij er extra moeite in om zijn vlam groter te maken dan die van de wilde pokémon. Ahi bleef bij haar trainer maar Feu vond de nieuwkomer toch ook wel interessant en begon er nieuwsgierig aan te snuffelen. Hij blafte op een vragende toon, waar de wilde Cyndaquil vrolijk op reageerde. Interessant. Over het algemeen zag je eigenlijk nooit Cyndaquil in het wild. Voor zo ver ze wist waren de pokémon niet echt common hier. Misschien zouden ze wel veel opbrengen als ze die zou verkopen aan de Black Market. Dat was eigenlijk best een goed idee. Al zou ze de pokémon natuurlijk niet moeten laten merken dat het haar plan was. "Hono, doe eens wat liever tegen je soortgenoot", zei ze, voor ze bij het tweetal neerhurkte. Voorzichtig stak ze haar hand uit zodat de wilde Cyndaquil er aan kon snuffelen. Misschien was het nu wel een goed moment voor de bessen die ze eerder had geplukt. Uit haar tas haalde ze vier van de rode bessen. Eerst gaf ze er een aan Ahi en Feu, en vervolgens reikte ze er twee uit aan Hono en de wilde pokémon. Eens kijken of hij deze zou accepteren. Hono was er snel bij en begon dankbaar van de bes te eten, de wilde Cyndaquil leek echter nog even te twijfelen.

De wilde Cyndaquil pakte een van de bessen uit haar hand. Een overwinning in haar ogen. Op die manier zou de pokémon haar komen te vertrouwen. Dan was het makkelijker om hem te kunnen vangen en vervolgens dus af te geven. Het zou een mooie aanwinst zijn voor de Black Market. Alhoewel.. Ergens vond ze het ook wel zielig. Ze had immers een zwak voor Fire type pokémon. Misschien zou ze hem wel ruilen met een trainer voor een andere pokémon. Dan hoefde ze zich niet schuldig te voelen. Bovendien zou het prima moeten lukken, wie wilde er nou geen Cyndaquil. Ze moest Feu even sussen zodra hij om meer bessen begon te bedelen. Al snel besloot hij zijn aandacht op Ahi te vestigen. De twee begonnen vrolijk met elkaar te stoeien. Hono werd langzaam maar zeker verdraaglijker richting de Cyndaquil. Voorzichtig stak Ciora haar hand uit, zodat de wilde pokémon er aan zou kunnen ruiken. Op die manier kon ze nog wat meer vertrouwen winnen. Na een paar seconden aaide ze de pokémon zachtjes over de wang. "Zeg, zou je met ons mee willen?" vroeg ze de Cyndaquil. Ciora haalde een pokéball tevoorschijn en hield deze voor de pokémon. Zo leek het er haast op alsof ze een gewone trainer was die graag met meer pokémon wilde reizen.

Jammer genoeg ging ze dit niet op de makkelijke manier voor elkaar krijgen. De wilde Cyndaquil snuffelde aan de bal maar zette daarna een paar passen achteruit om vervolgens zijn vuur aan te steken. Okay dan. "Hono, Ahi, Feu, we're doing this the hard way." Ciora kraakte haar knokkels en nek -puur omdat ze even dramatisch wilde zijn- terwijl haar pokémon zich tussen haar en de wilde pokémon verzamelde. De drie pokemon wisten precies hoe hun trainer te werk ging en begonnen stuk voor stuk met Ember op de wilde Cyndaquil af te vuren. Het had misschien niet zo veel effect, Fire type aanvallen op een Fire type pokémon, maar het was wel leuk. De Cyndaquil schudde het vuur van zich af en besloot een tackle in te zetten. Door de stappen die de pokémon achteruit had gezet, hadden ze genoeg tijd om daar op te reageren. "Ahi, Feu, Smog." Een giftige rookwolk werd vol in het gezicht van de Cyndaquil geblazen, waardoor hij zijn aanval moest staken. "Hono, Leer." De twee Cyndaquil stonden tegen over elkaar, beide gebruikte ze Leer, waardoor er niet erg veel gebeurde. De twee focuste enorm op elkaar in een poging beter te zijn dan de ander. Deze focus op elkaar gaf haar echter wel een mooie opening. "Feu, Howl." De wilde pokémon leek te schrikken van het plotselinge gejank van de Houndour, waardoor hij zijn focus helemaal kwijt was. Verward keek de Cynaquil in het rond. Het was tijd voor de aanval. "Ahi, Skratch, dan Hono Tackle." Door de verwarring, had de Cyndaquil haar pokémon niet aan zien komen en kreeg hij een volle kras van Skratch over zijn rug. Zodra hij hier op wilde reageren, werd hij echter weer omver gekegeld door Hono's Tackle. Om niet verder aangevallen te worden, gebruikte de wilde pokémon Smokescreen. Hierdoor hadden haar drie pokémon niet veel meer keus dan achteruit gaan. Ciora had echter niet het geduld om te wachten tot de rook optrok. Misschien zou de Cyndaquil dan al lang zijn gevlucht. Dat zou haar niet overkomen. "Ahi, Poison Gas." Het giftige gas vermengde met de rook, waardoor de wilde pokémon al snel weer verscheen. Hij kon het daar nu ook niet uithouden. Haar pokémon hadden hem niet gezien, maar hij had haar pokémon ook niet gezien. Daarom was het weer een perfecte timing voor een aanval. "Burn him!" zei ze met een grijns, waarna haar drie pokémon Ember op de wilde pokémon af vuurde. Het zou hem niet veel pijn doen maar het kon behoorlijk overweldigend zijn. Dat was ook, precies waar ze voor ging op het moment. De wilde Cyndaquil zette een paar stappen achteruit. "Hono, Tackle. Ahi, Skratch." De Salandit was net iets sneller bij de wilde pokémon, waardoor ze snel haar klauwen over zijn kop haalde, voor ze opzij sprong om plaats te maken voor de Tackle van Hono. De ene Cyndaquil botste flink tegen de ander, waardoor de wilde pokémon terug de giftige rook in gerold werd. Zodra hij weer verscheen besloot Ciora de pokéball in haar hand tegen zijn kop aan te gooien. Eens kijken of dit genoeg was.

Verward knipperde ze met haar ogen toen een Houndour de pokéball ving. Ze wilde boos tegen Feu roepen maar zag haar eigen pokémon al net zo verbaast een stukje verder staan. Huh? Waar was die Cyndaquil heen? De Houndour kwam haar kant op gelopen, met een verwarde Feu achter zich aan. Zelfs Hono en Ahi leken niet te weten wat hier allemaal gaande was. Nou waren ze niet echt de slimste allemaal. Maar goed. Een Houndour zou waarschijnlijk ook wel goed geld opleveren. Hopelijk dan. Dus ze zou gewoon door gaan met haar vang poging. De wilde pokémon legde kwispelend de pokéball voor haar voeten weg, waardoor ze hem makkelijk weer op kon pakken. Okay dan.. Dit was zeker wel heel vreemd. Echter had ze genoeg van de hele situatie. Ze had al geprobeerd de pokémon vriendelijk te overtuigen, te vechten en nu bleef er nog maar één optie over. Brute force. Met een glimlach hield ze de pokéball voor de Houndour. Voor haar gezicht volledig omsloeg en ze deze hard tegen de bovenkant van de kop van de pokémon aansloeg. Daardoor werd de wilde pokémon de bal ingezogen en begon deze in haar hand te wiebelen. Beter zou hij nou gewoon even blijven zitten. Dat zou nogal wat werk schelen. Ze was er ondertussen een beetje klaar mee en wilde weer verder met haar wandeling.