Tales of

Sinnoh

Griffin is een lange, gespierde man van 2 meter. Hij heeft een vrij extroverte look met een constante domme lach op zijn lippen en een kinderlijke twinkeling in zijn ogen. Hij is breed gebouwd maar heeft verder best een gebalanceerd lichaam. De man heeft blondrossig haar die tot zijn heupen rijkt. Vaak draagt hij deze echter in een staart waarbij hij ook een lelijke haarband erbij durft te duwen om de haren zo goed mogelijk uit zijn gezicht te houden. Griffin heeft verder een sterk gevormd gezicht en heldere groene ogen. Griffin is volledig doof op zijn rechteroor. Verder heeft hij ook verschillende littekens over zijn lichaam, opvallend zijn een groot litteken bij zijn rechterschouder en een groot litteken die over zijn knie oploopt naar zijn dij.
Deze man is een lieverd. Hij zou voor iedereen springen en zo voor elke vreemdeling klaar staan. Hij kan erg aggresief uit de hoek komen, maar is normaal een erg rustig iemand die enkel erg positief impulsief reageert op twee dingen; bloempjes en kleine dingetjes. Hij is gek van beide. Van die prulletjes die je soms uit een kinderegg krijgt of van fiddels die niemand leuk vind; dat is wat Griffin juist wel leuk vind. De man heeft verder een sterke afkeer naar alles alcohol, drank en drugs gerelateerd en kan nogal vuil en aggresief uit de hoek vallen. Hij is nogal snel met zijn handjes weg, wat beteknd dat een vuist snel weg zal vliegen. Griffin is immers best oliedom en denkt niet echt na voordat hij iets doet. Hij is ook gewoon erg simpel, kan de intenties van mensen niet inschatten en denkt dat iedereen gewoon zijn hulp kan gebruiken. Aangezien Grif nooit zijn lagere school deftig heeft afgewerkt heeft hij moeite met lezen en schrijven, je kan hem vergelijken met een 7 jarige op dat niveau. De man is daardoor gewoon veel liever buiten bezig met zijn plantjes en bloempjes. Hij heeft dan ook een baantje als florist.

Griffin is geboren in een problematisch gezin. Hij was de jongste van die; twee grotere zussen. Vader was erg aggresief en reageerde dit vaak af op de jongen zelf, aangezien 'hij een man was en het moest kunnen verdragen'. Hierdoor kon de jongen nooit echt deftig naar school gaan, uiteindelijk na enkele maanden op het lager gezeten te hebben werd hij in beslag genomen door mishandeling. Hierdoor werd hij gescheiden van zijn familie... En ondanks dat de jongen nooit een erg hechte band had met zijn vader, had hij dat wel met zijn moeder en zussen. Het feit dat dat niet samen klikte in zijn hoofd, zorgde ervoor dat Griffin befaamd werd in de opvang voor weglopen en aggresief gedrag. Hij wilde naar huis, terug naar de omgeving die hij kende, maar dat mocht uiteraard niet. Steeds opnieuw werd hij gevonden en terug gebracht en steeds opnieuw kwam hij dieper in de pinarie. Het herplaatsen van de jongen bij een opvanggezin ging ook gewoon niet; hij schold ze uit, beet naar ze en was algemeen gewoon geen pretje om bij te zijn. De jongen kende enkel woede, wilde enkel die emotie kennen, opdat hij het niet eerlijk vond dat ze zijn huis van hem hadden afgenomen. Hij voelde zich niet veilig bij de vreemde mensen die zijn nieuwe familie moesten voorstellen... En na enkele maanden herplaatsen en proberen, kon hij eindelijk ontsnappen... Deze keer langer dan enkele dagen.
Toen ze hem uiteindelijk terug hadden gevonden, was de jongen nog meer verwilderd en boos dan tevoren... maar een kind was een kind en deze had hulp nodig, dus besloot men hem uiteindelijk eerst therapie te geven en dergelijke.

Het duurde jaren voordat Griffin een beetje handelbaar werd, vooral omdat hij een uitlaatklep vond bij het tuinieren. Hierdoor werd de jongen een erg rustig type, enkel aggresief uitvallende op specifieke momenten. Opnieuw werd er een poging gedaan hem te herplaatsen in een opvanggezin, wat deze keer lukte. Hij was nu 11 jaar en had eindelijk weer een soort thuis.
De familie die hem had geadopteerd was erg lief en begrijpend. Ze gaven hem dan ook de ruimte te ontplooien terwijl ze hem thuis les gaven in de vakken dat hij wilde. Natuurlijk koos de jongen voor lessen in tuinieren en gevechtsporten. Bang dat de jongen weer zou weg lopen door zijn historiek gaven de adoptie ouders in. Uiteindelijk leerde Griffin hierdoor bar weinig basisdingen die andere mensen wel gewoon konden.toen hij uiteindelijk 18 werd besloten zijn adoptie ouders een floristenshop voor hem te openen in de garage. De man heeft er tot de dag van vandaag altijd gewerkt en is dan ook niet van plan het binnenkort te laten vallen.

Een paar jaar later werd de man benaderd door een shady type. Het was een feit dat Griffin een imposant iemand was, groot en sterk en goed geleerd qua gevechtstraining. Hij kreeg een aanbieding als bodyguard, iets dt de simpele man opnam opdat geld gewoon goed was. Tijdens de dag werkte hij als florist en in de avond als bodyguard voor deze shady man. Enkele maanden gingen voorbij waar alles vlotjes ging, tot hij op een avond tegenover iemand met een geweer stond. Gepusht door adrenaline kon hij het ding uit de ander zijn hand werken, maar niet voordat hij een paar knallen naast zijn oor kreeg en een schot in zijn schouder. Wonder boven wonder overleefde hij dus de anaval, maar niet zonder gevolgen. Het litteken van de schotwonde is nog steeds te zien en dankzij de schoten is hij nu permanent doof op zijn rechteroor. Na dit inval gaf Griffin zijn ontslag aan de man, die er nogal nijdig over deed maar geen problemen wilde met iemand die door de pijn van een schotwonde kon bijten.
Jaren gingen voorbij waar de man rustig werkte als florist. Uiteraard was zijn lichaam getekend in enkele littekens door zijn bijbaantje als shady bodyguard, iets dat hem nog enger maakte voor sommige, maar dat maakte hem bar weinig uit.  Toen hij uiteindelijk hoorde dat Pokémon terug toegestaan waren in de regio, besloot hij zijn ouders wat meer info te vragen hierom. Ze gaven hem van alles mee, waarop de man besloot om een poging te doen om een researcher te worden. Ondanks dat hij oliedom was en eigenlijk geen idee had wat het inhield, leek het hem de leukste optie om te proberen.

None