Tales of

Sinnoh

Natuurlijk kon Amélie zich niet weerhouden om ook op het festival te komen kijken. Met haar Dreepy, zoals gewoonlijk, in haar armen en Barry, haar gloednieuwe Inteleon met zijn hoed en cape, aan haar zijde, liep zij rustig over het terrein. Ze was zich ervan bewust dat de aangeklede Pokémon voor wat blikken zorgde, maar het kon haar weinig schelen. Hij was zo trots geweest sinds het Contest, dat ze niet anders kon dan toestaan om nog wat langer zo rond te lopen. Daarbij, hadden Selene, Fran en Ruby ook accessoires. Barry kon dan niet achterblijven.

“Heb je zin om even te oefenen voor we aan de festiviteiten gaan, Bar?” vroeg ze, waarna de Inteleon zijn hand hief alsof hij een fictief pistool beet hield. Dat was dus een ja. “Vooruit,” sprak ze kalm, voor ze vlak naast het festival terrein tot stilstand kwam.

“Whirlpool.” Eén van haar favoriete aanvallen om te zien. Barry richtte zijn vinger eerst op het midden van het veld, waar hij over enkele ogenblikken de Whirlpool op zou richten, voor hij zijn vinger de lucht in hield. Water begon rond te draaien en een draaikolk verscheen, welke steeds groter werd. “Swift.” Hij gebruikte zijn staart om sterren de draaikolk in te slaan, welke in hoog tempo in cirkels rond begonnen te vliegen. “Hm.” Nee, niet tevreden. “Laat ‘m maar vallen.” En op dat commando vuurde Barry de Whirlpool af op het veld, terwijl Amélie wat afwezig met haar vinger in een pluk haar draaide, proberende op een leuke combinatie te komen.

Oeps. Amélie keek geschrokken naar de Riolu die op de grond terecht was gekomen en maakte zich alvast klaar voor een preek van de trainer, tot ze hoorde hoe deze zich verontschuldigde. “Oh, nee, geen zorgen! Ik had beter op moeten letten,” verontschuldigde zij zich snel. Ze wilde niet meteen mensen tegen zich in het harnas jagen. Immers was zij degene geweest die hier zo’n enorme aanval als een Whirlpool aan het oefenen was. Ze richtte nog een blik op de Riolu. “Is ‘ie oké?” vroeg ze hoopvol. Hopelijk stelde het niet te veel voor. Echter was Barry al een krachtige Pokémon geworden en waren zijn Whirlpools niets om te onderschatten.

“Ik heb een beetje een lastig punt bereikt en probeerde wat combinaties te oefenen voor een volgend contest,” legde ze snel uit. Ze moest immers ook niet hebben dat de ander dacht dat ze voor haar plezier het gras water aan het geven was. Ze liet dan ook een diepe zucht klinken, terwijl ze naar haar Inteleon keek. Ze wist echter nog niet wat ze wilde doen en dat maakte dit zo enorm lastig.

Oefende ze voor Solo of Duo? Amélie liet een frons zien bij de woorden. “Solo, voor nu,” merkte ze rustig op. “Vreemd genoeg vind ik de duo optredens een stuk makkelijker,” vervolgde ze. Dit was iets waar velen het niet mee eens waren. Bij een duo optreden had je immers zoveel meer om rekening mee te houden. Maar, wanneer het eenmaal klikte, dan klikte het. Bij een Single Contest moest je het beste uit één Pokémon halen. En dat was, uiteindelijk, toch gelimiteerd.

“Battles zijn zoveel makkelijker,” verzuchtte ze. Ze had haar hele leven toegekeken hoe haar vader oefende, had zelf al zo veel geoefend met haar Pokémon. Ze wist haar weg op het strijdveld. Maar… de shows zelf waren waar ze het meest straalde, waar ze het meeste uit haar Pokémon kon halen. Als ze tenminste een idee had. Ugh.