Tales of

Sinnoh

Net zoals op het strandfeest waren er hier ook genoeg dingen te doen om zichzelf te vermaken. Deze keer had Iris Lark uit zijn bal gelaten zodat de Absol ook eens rond kon kijken, maar de Absol was een stuk minder geïnteresseerd in zijn omgeving dan dat de rest van haar Pokémon dat geweest waren. Dat had ze natuurlijk wel een beetje verwacht van de Dark type en een kleine grijns ontstond om haar lippen terwijl Lark met een lichte frons naar de mensen keek die op de Tauros wilden gaan zitten. Het was niet iets wat Iris zou gaan doen. Ten eerste al niet omdat ze een jurk droeg en het nogal een zicht zou geven als ze van de Tauros af zou vallen, maar ook omdat ze dacht dat ze waarschijnlijk gewond zou raken als ze het zou proberen. Ze liet haar blik kort naar opzij glijden, waar ze een man tegen een Aron hoorde praten. Een licht vertederde glimlach ontstond om haar lippen toen ze zag hoe de Aron vrolijk reageerde bij het vooruitzicht om een berry te mogen hebben en Iris benaderde de man dan ook zonder twijfel, trouw gevolgd zijnde door haar Absol. ”Wat een schattige Pokémon heb je daar,” zei ze glimlachend tegen de man. ”Mijn naam is Iris en dat daar is Lark,” zei ze, knikkend naar haar Absol, welke zijn blik afwendde van zowel de Absol als de man. Hij vond het duidelijk allemaal niet zo interessant.

De man merkte op dat een Absol niet vaak tegengekomen werd en Iris twijfelde kort. Ze had het er niet graag over dat haar ouders rijk waren en dat het dus qua Pokémon vrij makkelijk was geweest om aan veel soorten Pokémon te komen, zeker met de connecties die haar moeder had als breeder zijnde. ”Mijn moeder is breeder en heeft een vrij grote vriendengroep met allemaal anders breeders. Ik heb de Absol voor mijn twintigste verjaardag gekregen, al wist ik natuurlijk nog niet dat het een Absol was toen ik het ei kreeg.” Ze was dan ook aangenaam verrast geweest met Lark. En met Dayla had ze ook veel geluk gehad dat ze die van haar moeder had gekregen, ook uit een ei. De man stelde zichzelf voor als William en zijn Aron als… Agaon? ”Wat een aparte naam,” zei ze grinnikend. ”Hoe ben je daar op gekomen?” Misschien moest ze hem de spelling maar eens navragen, want ze was er vrij zeker van dat ze deze niet goed had toen ze de naam in haar hoofd herhaalde. Het was een speciale naam, maar wel een mooie. En al zeker meer over nagedacht dat Lark en Dayla, maar ach. Ze vond de namen van haar eigen Pokémon natuurlijk ook wel veel hebben en daar ging het om, niet?

Iris liet haar blik kort toen William aangaf dat hij wist hoe het was om iets van zijn ouders te krijgen. Ze vond het een beter idee om het onderwerp naar hem te verleggen dan naar haar, want op haar moeder na had ze eigenlijk niet veel positiefs over haar ouders te zeggen. Over haar vader dan, verbeterde ze zichzelf. Over haar moeder zou ze nooit iets slechts kunnen zeggen. ”Heb je de Aron dan van je ouders gekregen?” vroeg ze omdat ze niet goed wist waar hij heen wilde met het gesprek. Ze kon niet direct iets aan hem opmerken. Ze knikte toen hij zei dat hij de naam perfect bij zijn Aron vond passen en vroeg niet door toen er geen verdere informatie kwam, perfect aanvoelend dat hij niet de noodzaak voelde om dat uit te leggen. En eigenlijk waren dat haar zaken ook helemaal niet. ”Ik vind het soms wel moeilijk om op namen te komen,” bekende ze aan de man. ”Meestal kom ik dan met van die simpele namen aanzetten.” Maar ze vond Lark wel passen bij haar Absol en dat was hetgeen wat telde, toch?

Iris kromp kort ineen toen William op een vrij neutrale manier zei dat hij het bedrijf van zijn vader had gekregen na diens dood. Ze hield zelf niet van haar vader, maar ze wist niet of ze ooit zo neutraal over hem kon zijn als hij dood zou gaan. Dat waren dingen waar ze liever ook niet over nadacht. ”Gecondoleerd,” zei ze dan ook na een korte aarzeling, geen idee hebbend of het haar plaats was om dat te zeggen. Hij had het op zo’n neutrale manier gezegd dat ze niet eens wist of het welkom was dat ze dat zei, maar het leek haar het beste om te zeggen. ”Wat voor bedrijf heb je overgenomen?” vroeg ze toen. Ze vermoedde dat de man zijn handen vol had met het bedrijf en dat hij niks van beroepen deed zoals een trainer of een researcher. Het was eens wat anders dan anders en hoewel het waarschijnlijk niet voor haar weggelegd zou zijn om een bedrijf te runnen en niks te doen met Pokémon kon ze er wel respect voor opbrengen dat iemand zoals William dat wel deed, al was het misschien niet geheel door eigen keuze. Ze gaf nog een knikje op de opmerking over de namen van een Pokémon, maar reageerde daar verder niet echt op. Er viel immers ook niet veel over te zeggen. Haar blik gleed kort naar Lark, maar zijn blik was vrijwel onbewogen gebleven en hij keek William nog altijd met wantrouwen aan, waarop Iris hem een corrigerend tikje gaf.