Tales of

Sinnoh

Vandaag had ze Poppy, Klingel en Secret mee. Secret gleed achter haar aan. Poppy zat aan haar nek, met zijn vinnen om haar heen geslagen. Klingel hield ze in haar armen vast. De Chingling keek vrolijk om zich heen. Die wel gelukkig. Poppy keek niet zo blij, nu keek hij niet vaak blij eigenlijk. Ze maakte zich veel zorgen om de Popplio. Dat hoorden blije en enthousiaste pokémon te zijn. Het liet haar elke keer weer beseffen dat zijn trauma best diep zat. Ze keek om haar heen, naar de vele kraampjes van het festival. Het was toch altijd maar een gezellige rumoerige bedoeling, zo’n festival. Bij het Harvest festival was ze al vaker geweest, ook als klein meisje. Ze kwam hier immers vandaan. Ook nu sliep ze tijdens het festival weer bij haar ouders. Ze keek op toen iemand ineens haar naam riep. De vrouw die naar haar toekwam herkende ze niet direct. Al had ze haar dacht ze wel al vaker tijdens een contest gezien, nu ze iets beter nadacht. Zij was vast ook een coördinator. Ze glimlachte naar haar. “Hoi! Ja klopt ik ben Yasmin. Wat leuk dat je mij op tv hebt gezien, ben ik al zo beroemd?” Haar felrode ogen flonkerden ondeugend. “Volgens mij heb ik jou ook wel al eens op een contest gezien of niet?” Klingel wurmde zich uit haar greep en ging voor Amélie haar neus hangen. “Ooh en dat is Klingel.” Lachte ze.

Amélie legde uit dat ze vaak naar contest keek. Yasmin straalde. “Dat probeer ik ook zo veel mogelijk te doen inderdaad. De shows van anderen kijken vind ik ook altijd enorm leerzaam.” Zei ze toen tegen de jonge vrouw. Amélie stelde haar Dreepy voor als Indi en haar Mawile als Selene. “Hallo Indi en Selene.” Vervolgde ze vrolijk. Toen vroeg de andere coördinator of ze zin had in een oefengevecht. Direct begonnen haar rode ogen te glinsteren. “Altijd.” Grijnsde ze een beetje ondeugend. “Dat zijn Poppy en Secret.” Stelde ze haar Popplio en Dragonair nog voor. Even leek ze na te denken, daarna wees ze naar Secret. “Dan gebruik ik Secret.” Zei ze toen tegen Amélie. Poppy sprong van de nek van de Dragonair en verschool zich half achter een lantaarnpaal. Waardoor Klingel snel naar hem toe ging, in een poging om hem op te beuren.

Ze zag dat Amélie verbaasd was over haar keuze, maar ze wilde dit gewoon graag met Secret gaan doen. Ze wist dat ze in het nadeel was met het type van haar Dragonair. Haar drakentype aanvallen zouden niet heel veel uithalen, maar dat was niet alles wat ze kon natuurlijk. Dus de andere vrouw moest niet denken dat ze het haar makkelijk ging maken. Ze was gegroeid sinds dat ze op de universiteit zat. Vechten was nog steeds niet haar favoriete bezigheid, maar ze werd er handiger in. Wat zelfverzekerder. Amélie creëerde een koepel van mist. Toen zei ze dat ze moest laten zien wat Secret kon. Er kwam een uitdagende flonkering in haar rode ogen. “Dat zal ik doen.” Lachte ze. “Twister op de mist Secret.” Haar Dragonair sloot de mist op in de twister en liet het omhoog schieten. Ondertussen draaide ze zelf ook rond in de kolk van de aanval. “Thunder Wave.” De elektriciteit cirkelde door de draaikolk en sprong soms eruit. Ze hoopte dat zo’n vonkje ook de Mawile van Amélie zou raken. In haar ooghoek zag ze Klingel en Poppy toekijken.