Tales of

Sinnoh

Ze had zich beseft dat haar nieuwe license een heel ander takenpakket in zou houden, maar toch had ze er niet helemaal bij nagedacht wat het zou inhouden. Nu ze hier vandaag in het Pokémon Center van Jubilife City stond, besefte ze zich echter maar al te goed dat het een heel erg stuk drukker zou worden dan dat ze in eerste instantie verwacht had. ”Kom eraan!” riep ze wat gehaast, terwijl ze nog steeds voorzichtig een verstuikt pootje van een Purrloin aan het inzwachtelen was. Ze maakte er nog een voorzichtige knoop in en aaide de Pokémon zachtjes over het hoofd. ”Dat moet snel beter voelen,” beloofde ze het katje met een warme glimlach, waarna ze haar hand eventjes langs haar voorhoofd haalde om het zweet ervanaf te vegen. Het was niet eens echt warm, ze had gewoon stress. Maar veel tijd had ze hiervoor niet, al snel hoorde ze haar naam nogmaals, geïrriteerder dit keer. Arceus. ”Kom eraan!” riep ze terug, waarna ze al snel zichzelf door de deuren heen werkte en de eerste de beste persoon aan de balie benaderde. ”Goedemorgen! Waar kan ik je mee helpen?”

De één of andere straight from secondary school goth stereotype zat met haar nagels op de balie te tikken. Lucie voelde wat zenuwen in haar hart opfladderen maar probeerde haar gezicht enigszins strak te houden met een verwelkomende glimlach. Niets aan de hand Lucie, gewoon een klant. Oh Arceus ze had bij Crescent Moon moeten blijven, nee, schrap dat, Crescent Moon is ook stom. Trainen is stom, coördinator zijn kon ze niet. Researchen kon ze, zolang ze maar niet met stages moest dealen. Licht aan het einde van de tunnel, eye on the prize.

Het meisje had ondertussen twee Pokéballs op de balie gelegd, een Hoothoot en een Snivy. Lucie knikte met een glimlach, waarna ze een formulier pakte. "Dat kan zeker, staan ze al in het systeem?" besloot ze te vragen. Haar blik schoot eventjes naar de Snivy. "Prachtige Snivy, een Shiny of niet?" besloot ze te vragen. Hij zag er niet geheel blij uit om Lucie te zien, maar goed, Lucie moest bekennen dat zijzelf ook niet het altijd leuk vond om bij de dokter te zijn. Ze hield dan ook een respectabele afstand van de grass starter met persoonlijkheid.

Lucie knikte bij de informatie die het meisje haar gaf. Oké, de Houndour stond in het systeem, die had ze net overgekocht. Maar de Hoothoot nog niet en de Snivy was überhaupt nog niet gevangen. Ze richtte eventjes een vragende blik op de Snivy, glimlach op haar gezicht. "Nou dan zetten we ze eerst even in het systeem en dan zullen ze snel geholpen worden." Zijzelf mocht observeren hoe de zuster met de Pokémon omging in onderzoek, gelukkig hoefde ze het nog niet zelf te doen. Maar het was ook fijn om eens te zien hoe een Pokémon behandeld werd die technisch gezien nog niet gevangen was behandeld werd.

Lucie pakte een pen erbij en keek naar de vragen die erop gesteld stonden. "Wat is het ID en de naam van de Hoothoot?" besloot ze te vragen, de Snivy kwam zo meteen wel. Hopelijk was het creatiever dan de vorige flying type die ze in moest schrijven. Die was immers gewoon 'Veertje' geweest.

Famous last words.

Rustig pende ze het ID nummer van de Hoothoot neer. 573, easy enough. Aan het nummer kon je meestal wel merken wanneer ze geregistreerd waren en ze had het idee dat dit één van de hogere nummers was. Inderdaad een gloednieuwe Hoothoot. Lucie keek weer op toen het meisje de naam van de Hoothoot. Keeva, oké, dat was wat origineler dan Veertje in ieder geval. Desondanks bood het meisje aan om het te spellen. Lucie haalde mentaal haar schouder op. Kon geen kwaad. Wie weet spelde ze het met een C. Arme Lucie had geen idee. "Oh is goed hoor, laat maar weten voor ik het verkeerd schrijf."

Ondertussen wierp ze een blik op de Snivy, welke zich ondertussen aan het verstoppen was achter de benen van het meisje. Een sympathieke blik stond in Lucie's ogen terwijl ze de Pokémon kort observeerde. Ruddles was ooit ook zo bang geweest. Nu was hij zelfverzekerd, maar dat had even geduurd. "Als je wil kunnen we het formulier ook invullen in de spreekkamer? Dat heeft iets minder prikkels voor je Snivy en daar gaan we zo toch heen," bood Lucie aan aan het meisje.

Ze had de punt van de pen al op het papier gezet toen het meisje begon met spellen. Oké.. Een C daar kon ze mee- wacht wat? Ze had de C, de A, de O en de I meegekregen en opgeschreven, en nog op een goeie gok de M meegenomen. Maar daarna was ze zo stomverbaasd dat ze gestopt was met zelfs maar mee te schrijven. Dat beest heette Keeva toch? "Sorry.. zou je dat een keer kunnen herhalen?" vroeg Lucie, een zo optimistisch mogelijke glimlach op haar gezicht zettend.

Gelukkig bracht de Snivy wat afleiding. Het meisje leek zelf eventjes te twijfelen, maar vervolgens stemde ze in om mee te gaan naar de spreekkamer. Gelukkig, dan kon Lucie haar desnoods zelf haar rare spellingen laten opschrijven. Maar misschien had ze het gewoon verkeerd verstaan. Er hoorde geen M in Keeva. Ze deed de klep van de balie open en gebaarde dat Aeryn erdoorheen moest, waarna ze doorliep naar achteren om een netjes schoongemaakte spreekkamer te betreden. Hier was het in ieder geval rustig.