Tales of

Sinnoh

Met een brede glimlach op zijn gezicht wandelde hij het lab binnen. HIj had deze ochtend zijn licentie in de mail gehad en was meteen in actie geschoten. Zijn moeder had hem netjes alles uitgelegd hoe het zou gaan, waarop de man even naar haar had geknikt en vervolgens zijn ontbijt on the go had genomen. De blondrosse man woonde immers nog steeds bij zijn ouders en om eerlijk te zijn was hij niet van plan weg te gaan bij hun. Hij was erg close met zijn ouders, ondanks dat ze niet met bloed aan elkaar gebonden waren. Nee, ze hielden gewoon van elkaar. Het koppel had de jongen al van jongs af aan in hun huis genomen en wel... Het verleden werd toen achtergelaten. De jongen was echter altijd simpel gebleven en nu ook was hij niks meer dan een simpele man. Hij was gewoon altijd zo geweest, altijd zo gebleven en ergens wilde hij ook niet anders zijn. Kort wierp de man even zijn grasgroene op een mooi boeket die bij de ingang stond van het lab. Griffin draaide zich ernaar en liet zijn fijne maar grote handen kort langs de blaadjes gaan, wat dorre wegnemende door een pinch van zijn vinger. Rustig nam hij de dorre bladeren in zijn andere hand, waarna hij even naar de vuilbak liep om deze weg te doen.

Griffin kwam rustig de kamer binnen en liet zijn blik even rondgaan. Al snel vond hij een dame die rustig haar ogen op hem legde. De man lichtte met een blije glimlach zijn hand op waarbij hij even haar begroette met een knikje. Willow knikte even terug naar hem en haalde vervolgens de pokéballen boven. Zo bleek dat ze wist van zijn komst, vast geregeld door zijn ouders.

Kalm keek de man naar de opties die voor hem lagen. Een steen, een krab en een raar aapbeest. Hij vond alle drie de opties eigenlijk niet zo leuk en wilde ergens boos doen opdat hij zijn zin niet kreeg, maar hij besefte dat dat ergens geen zin had. Zijn moeder had hem immers ook verteld dat als hij niks leuks vond bij de starters ze de starter altijd konden wonder traden. Geen idee wat het was, maar als Griffin daardoor iets anders kreeg... Zijn blik viel op de Krabby, waarna hij ernaar knikte. "Ik zal deze wel nemen voor nu," de woordkeuze van de man liet een vragende blik in de dame komen, maar die verdween al snel weer. De rossige kerel glimlachte even naar haar en kreeg al snel de bal van het beest in zijn handen. Rustig liet hij de water type terugkeren, waarna hij even de ball in zijn zak stak. Met een knikje bedankte hij de professor waarna hij zich omdraaide en kalm het lab verliet, nog een enkele blik werpende op het boeket die hij eerder even onder handen had genomen.