Tales of

Sinnoh

Honor liep half voor/half naast haar mee. Haar Bouffalant had tuig op en trok haar rolstoel voort. Zij was de enige pokémon die ze er op het moment uit had. Het was vrij druk op het plekje van het festival waar ze nu was, dus had ze er niet te veel uit. Ze wilde ze niet kwijt raken in de menigte. Dat ze Honor eruit had, was ook een beetje zelfbescherming. Zo viel ze namelijk nogal op en liep er niet zomaar iemand tegen haar aan. Ze was namelijk best laag bij de grond in een rolstoel en soms keken mensen dan over haar heen. Het zou niet de eerste keer zijn dat iemand op haar schoot belandde, omdat diegene haar niet had gezien. Op deze manier zou dat niet zomaar gebeuren. Haar aandacht werd getrokken naar het geluid van een Tauros en allemaal geschreeuw. Ook Honor keek die kant op, duidelijk zich afvragend wat dat allemaal was. Ze leidde haar erheen en stopte voor het rodeo rijden. Jeetje, dat was een flink wilde Tauros. Heel anders dan Tor. Tor had ook wel pit, maar die zou zoiets nooit doen. Tenminste dat dacht ze, ze had eigenlijk alleen nog maar tuig op hem gehad. Dus eigenlijk wist ze dat niet zeker bij haar Tauros. Ze keek op toen er een jongen naar haar toe kwam en aan haar vroeg of zij ook wilde. Even wist ze niet wat ze moest zeggen, staarde hem aan. “Ja, zet jij mij er dan op?” Vroeg ze toen poeslief. Een onschuldig glimlachje rond haar lippen, maar haar bruine ogen lachten niet mee. Ze hoorde Honor onrustig worden naast haar. Ze had al gemerkt dat de Bouffalant vrij beschermend naar haar toe was.

Ze trok even zo onopgemerkt mogelijk, zachtjes aan de leidsels van Honor. Om haar tot bedaren te brengen. Dat werkte al bleef ze de jongen wel aanstaren. Ze leek er duidelijk niet gerust op, hoe hij tegen Chloe deed. Het was toch bijzonder hoe snel de Bouffalant zo beschermend over haar was geworden. Ze had haar pas gekocht, hier op het festival. Toch had Honor direct de drang gehad om haar te beschermen. Net als Maud dat had. Haar Houndour die ze op het moment niet mee had. Toch deed het haar ergens er wel aan denken. De jongen gaf aan dat hij haar er met liefde op wilde tillen. Gatsie, ze mocht hem niet… Alles aan hem deed haar gruwelen. Wat een klojo. “Ben jij altijd de leukste thuis?” Vervolgde ze toen, dit keer klonk ze wel licht geprikkeld. Ze probeerde zich in te houden, maar ze irriteerde zich mateloos aan deze vent.